Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 362

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 362

Nakatayo siya sa ilalim ng mainit na mga ilaw sa kalye. Nakasuot siya ng light brown na trench

coat. Nakakapreskong makita siya sa isang bagong istilo, dahil karaniwan siyang nakikitang nakasuot

ng mas madidilim na kulay.

Ang kapaligiran sa bakuran ay lubhang nagbago sa kanyang hitsura. Nagnganga ang mga ngipin ni

Tammy at naikuyom ang kanyang mga kamao. Parang susuntukin niya si Elliot sa mukha.

Malinaw na dinala ni Jun si Elliot.

Mabilis na umiwas ng tingin si Avery matapos makita si Elliot. Lahat ng nangyari kagabi ay nasa isip pa

rin niya, pero alam niyang wala itong gagawin sa napakaraming tao sa bahay niya.

Inisip ni Elliot ang kanyang sarili bilang ang may utang kay Avery, ngunit ngayon ay si Avery na ang

may utang sa kanya. Ito ang dahilan kung bakit siya naglakas-loob na magpakita sa kanyang bahay

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

nang hindi imbitado.

Habang naglalakad ang dalawang lalaki sa bakuran, inabot ni Tammy para kurutin si Jun sa braso.

Nagkibit-balikat si Jun bilang pagbibitiw na para bang sinasabi niyang, ‘Not my fault! Hindi ko siya

dinala dito!’

Tinulak siya ni Tammy papunta kay Avery para magpaliwanag at humingi ng tawad sa kanya.

Lumapit si Jun kay Avery na may nakakabigay-puri na ngiti at tiningnan ang kanyang mga

kuko. “Avery, um… Ganda ng mga kuko! Pareho ba sila ni Tammy?”

Sa tabi nila, ibinigay ni Chad ang kanyang upuan kay Elliot, na sa papuri ni Jun ay tumingin sa mga

kamay ni Avery.

Sa ilalim ng mga dilaw na ilaw, misteryosong kumikinang ang kanyang mga kuko na parang mga mata

ng pusa.

After easing the awkwardness, Jun leaned to Avery and whispered, “Hindi ko talaga siya dinala

dito. Sinabi ko lang na pupunta ako, at pinilit niyang sumama-“.

“Hindi kita sinisisi,” sabi ni Avery.

Relieved, Jun said, “Nagdala ako ng alak… Nasa likod sila; hayaan mo akong pumunta sa kanila.”

With that, kinaladkad niya si Tammy kasama niya para kunin ang mga bote.

Nakaramdam ng inis si Mike sa paraan ng pag-fawn ni Chad kay Elliot at pagbulyaw habang nakatingin

kay Elliot,” Isn’t a certain someone acting too shameless? Sino ang nag-imbita sa iyo?”

Kalmadong tumingala si Elliot. “Napagkamalan mo ba ang iyong sarili bilang may-ari, sa kabila ng

pagiging taong nakatira sa ilalim ng bubong ng iba?”

Naisip ni Mike, “Sa ilalim ng bubong ng iba?! Ang b*st*rd na ito, si Elliot, sinasabi na sa ilalim ako ng

bubong ng iba! Maaaring hindi ito ang tahanan ko, ngunit ano ang alam niya sa pakikipagkaibigan

namin ni Avery? Magkaibigan tayo habang buhay!”

Dinala ni Chad ang isang upuan, ipinuwesto ito sa tabi ni Mike, at bumulong, “Huwag kang masyadong

maliit. Wala pang sinabi si Avery kaya tumahimik ka na lang!”

“Avery! Habulin mo ang walanghiyang b*st*rd na ito!” utos ni Mike.

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

Agad na napatingin ang lahat kay Avery.

Sa ilalim ng pressure, sinabi niya, “Hindi ka tinatanggap dito.”

Ayaw niyang makita siya, gayundin ang kanyang mga anak. Mula nang magpakita siya, hindi na

kumakain ang mga bata, at nakaupo silang nakakuyom ang kamao.

Matapos makatayo si Avery, ang lahat ay napalingon sa direksyon ni Elliot.

Kung nais pa niyang panatilihin ang kanyang pagmamataas, tatayo na sana siya at aalis, ngunit hindi

niya ginawa.

“Hindi ko kailangan na i-welcome mo ako.” Umupo siya sa upuan, hindi gumagalaw. “Hindi mo laging

makukuha ang gusto mo sa buhay, palaging may mga bagay na ayaw mong gawin, pero kailangan; at

mga taong kinasusuklaman mo at kailangan mong harapin.”

Natahimik ang lahat, na nag-iisip, “Tinuturuan ba niya tayo?” Inis na inis si Mike na akmang i-flip ang

barbeque rack.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify