Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 388

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 388 Ang itim na Rolls-Roice ay hindi huminto hanggang sila ay nasa labas ng

lungsod. Kaunti lang ang mga sasakyan sa kalsada. Umupo si Avery sa backseat, nakapikit.

Makalipas ang mahabang panahon, sa wakas ay huminto ang sasakyan. Binuksan niya ang kanyang

mga mata at tumingin sa labas. Isang masukal na kagubatan lamang ang kanyang nakita. Banyaga ito

sa kanya.

Naguguluhan siya. Nasaan siya? Bakit siya dinala ni Elliot doon?

“Saan ito?” Tumingala siya at tinanong si Elliot.

“Isa sa mga holiday villa ko.” Itinulak niya ang pinto ng kotse at bumaba.

Holiday villa? Tiyak na hindi siya dinala ni Elliot dito para sa isang bakasyon.

Bumaba si Avery at sinundan siya. Naglakad sila patungo sa mansyon.

Ang mansyon ay nasa isang klasikong istilong gothic na gusali. Nakakatakot ang ash green na gusali

sa gitna ng kagubatan. Pakiramdam ni Avery ay hindi siya naglalakad sa isang holiday villa kundi isang

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

bilangguan.

Lumingon siya at nakita niya ang bodyguard ni Elliot na nakasunod sa likuran. Sa sandaling iyon, siya

ay tunay na nakaupong pato.

Nang makapasok sa mansyon, ang bukas na lugar ay nagpakunot ng kanyang mga kilay. Madilim at

mapang-api ang palamuti!

“Avery, kailan kayo nagsimulang makipag-ugnayan ng nanay ko?” Umalingawngaw ang mahinang

boses ni Elliot sa katahimikan.

Ang mga pinto ng mansyon ay dahan-dahang sumara! Napatingin si Avery sa mga nakasarang

pinto. “Kung hindi ko sasagutin ang tanong mo, ibig sabihin hindi na ako makakaalis sa lugar na

ito?” medyo nalilito niyang tanong.

“Oo, kung gusto mong umalis sa lugar na ito, kailangan mong sagutin nang tapat ang mga tanong

ko!” Umalingawngaw ang malamig niyang boses sa malawak na mansyon.

“Nasabi ko na nga wala akong masabi! Kahit saan mo ako dalhin, ito ang palaging sagot!” Nagtaas ng

boses si Avery. “Elliot, itigil mo na ang pag-aaksaya ng oras mo sa akin!”

Sa pagtingin sa kung gaano siya nabalisa, bahagyang nagdilim ang kanyang mga mata.

“Nakipag-usap ka ba tungkol sa akin sa aking ina?” Elliot speculated. “Wala na akong ibang maisip na

mapag-usapan ninyong dalawa.”

“Hindi ito mahalaga!” Nagniningning ang kawalan ng pag-asa sa kanyang mga mata, at ang kanyang

boses ay puno ng desperasyon.” Bakit ka naghahabol ng hindi importanteng isyu! Namatay ang nanay

mo sa bahay, hindi sa opisina ko! Anong mga problema ang kaya mong lutasin sa pagdadala mo sa

akin dito!”

“Maganda ang sinabi mo.” Elliot looked at her and egged her on, “Dahil hindi naman importante, bakit

hindi mo na lang sabihin sa akin? Dahil ba sa hindi ako gaanong mahalaga kaysa sa problemang ito, o

sa tingin mo ay maaari mo na lang balewalain ang aking nararamdaman!”

Hindi nakaimik si Avery.

“Ang namatay ay ang aking ina! Hindi basta-basta naliligaw sa mga lansangan!” Nabulunan si

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

Elliot.” Bakit hindi ko alam ang sinabi ng nanay ko bago siya namatay? Bakit hindi ko alam!”.

Napatingin si Avery sa basang mga mata ni Elliot. Napagtanto niya na nawawala ito sa kanya. Bigla

niyang naalala ang kanyang inasal nang pumanaw ang kanyang ina- ang labis na kawalan ng

kakayahan at kalungkutan! Parang isang malaking black hole, nilalamon ang kanyang sensibilidad!

Noon lang niya napagtanto na hindi siya nagalit dahil sa tawag, kundi dahil kamamatay lang ng ina.

Kung siya ang nasa sapatos nito, buong lakas din siyang kumapit sa tawag sa telepono.

“Elliot. Ako ay humihingi ng paumanhin.” Paos ang boses ni Avery. Ibinaba niya ang tingin niya. “Hindi

ko masasagot ang tanong mo, hindi dahil hindi ka mahalaga, at hindi rin dahil gusto kong balewalain

ang nararamdaman mo. Alam kong nasasaktan ka, pero hindi ko masabi—.”

Narinig ni Elliot ang tunog ng pagdurog ng kanyang puso.

Sa sandaling iyon, lumapit ang isa sa mga bodyguard at sinabi sa kanya, “Mr. Foster, iabot mo sa akin

ang babaeng ito! Kakausapin ko siya!”

Siyempre, alam ni Elliot ang ibig niyang sabihin. Mayroong dalawang paraan upang makapagsalita ang

isang tao. Ang una ay ang mang-akit at mang-akit, ang isa ay pagpapahirap.

Ang unang pamamaraan ay malinaw na walang silbi kay Avery, kaya maaari lamang nilang gamitin ang

pangalawang paraan. Hinding-hindi nakayanan ni Elliot na saktan siya.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify