Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 390

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 390

Splash!

Tumama sa mukha ni Avery ang malamig na tubig. Lumapit siya!

Masakit ang sugat sa ulo niya kaya tahimik siyang napabuntong-hininga.

“Hindi pa patay.” Itinapon ng bodyguard na nagwiwisik sa kanya ng tubig sa isang tabi. Aniya, ” Wala

naman tayong nakikitang namamatay sa mga drama sa pagtakbo sa pader, di ba? Hehe! Walang

mamamatay niyan

madali!”

“Ano ang susunod nating gagawin? Matigas ang ulo ng babaeng ito. Kung hindi kami gagawa ng mas

malupit, hindi siya magsasalita.”

Tumango naman ang ibang bodyguard.

Nagnganga ang mga ngipin ni Avery at malamig na tumingin sa kanila. Lahat ng takot sa kanya ay

napalitan ng walang katapusang pagdaloy ng sama ng loob.

Habang ginaganito siya ni Elliot, hindi niya sasabihin sa kanya! Kahit balatan gamit niya ang mga

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

kamay niya! Kahit mamatay siya, hindi niya sasabihin kung sino ang ama ng kanyang mga anak! Ang

pagpayag sa mga bata na pumasok sa isang ampunan ay mas mabuti kaysa sa pagkakaroon ng

diyablo para sa isang ama!

Ang dalawang bodyguard ay nag-uusap sa kanilang mga sarili sa pananahimik na tono. Pagkatapos ay

lumapit ang isa, hinawakan siya sa isang kamay, at kinaladkad siya pasulong.

“Miss Tate, halika na. Ang ganda mo! Maaari mong gamitin ang iyong mukha upang makahanap ng isa

pang mayaman. Hindi mo kailangang pahirapan ang sarili mo hanggang sa mamatay dahil dito lang.

Sabihin mo sa amin kung ano ang sinabi mo kay Madam Rosalie. Basta sasabihin mo sa amin,

pakawalan ka namin!” sabi ng bodyguard, pagbabanta ni Avery.

Nagsimulang umikot ang ulo ni Avery. Nagsimula siyang makakita ng doble. Bagama’t hindi

nakamamatay ang pag-crash kanina, nasaktan pa rin siya nito nang husto.

Si Avery ay hindi natatakot sa kamatayan. Bakit siya matatakot sa mga banta nila?

Nang makita ang kanyang malamig na ekspresyon at ibinaba ang tingin, sinabi sa kanila na hindi siya

nabigla sa kanilang mga banta. Nagngangalit ang mga bodyguard.

Kailangan talagang maghirap ng babaeng ito bago siya sumuko!

Pumasok si Elliot sa underground cellar at humakbang patungo sa mga bodyguard.

“Nasaan si Avery?!”

Madilim sa underground cellar, at mas nakakatakot ang madilim na mukha ni Elliot!

Agad na sinabi ng bodyguard, “Mr. Foster, grabe ang babaeng ito! Sinubukan ko munang takutin siya

kasama ang sawa, ngunit sa sobrang takot niya ay bumangga siya sa pader! Pero huwag kang mag-

alala, hindi siya patay. Buhay pa siya. Ginagamit namin ang paraan ng pagyeyelo sa ngayon. I-freeze

muna natin siya, tapos susunugin natin. Doblehin natin ang sakit niya!”

Nang marinig ni Elliot na bumangga siya sa pader, naramdaman niyang parang may sumaksak sa

kanya ng kutsilyo!

Nabangga si Avery sa pader! Naghahanap ba siya ng kamatayan?!

“Ginoo. Foster, huwag kang mag-alala. Sa isang matigas ang ulo na tulad niya, kakailanganin natin

siyang pahirapan ng ilang araw. Bigyan mo pa kami ng oras. Sa loob ng tatlong araw, ginagarantiya ko

na magiging malinis siya!” sabi nung bodyguard. Ang madilim na ekspresyon ni Elliot ay nagbigay sa

kanya ng maling impresyon.

Inis na inis si Elliot.

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

grupo ng mga idiot! Tiyak na hindi nila alam kung paano sukatin ang bigat ng sitwasyon! Sinipa niya

ang bodyguard at tumahol sa mahinang boses, “Ilabas mo siya!”

Natigilan ang mga bodyguard. Nakita ba niya ang mga ito na masyadong mabagal? Gusto ba niyang

pahirapan ang sarili niya?

Mabilis nilang binuksan ang freezer at kinalas si Avery.

Sa sandaling binuksan nila ang silid, isang malamig, tuyo, malamig na hangin ang lumabas.

Napalunok si Elliot. Isang sawasak ng emosyon ang bumungad sa kanyang mga mata. Hindi niya alam

kung gaano siya katagal doon! Hindi niya alam kung ano ang nangyari sa kanya!

Hindi niya aaminin na pinagsisihan niya ito, ngunit halos mabaliw siya sa pag-iisip tungkol sa

kanya! Naisip niya ang tawa at ngiti nito. Iniisip pa rin niya kung gaano kainit ang katawan nito at ang

malambot at maliliit na kamay nito.

Binuhat ng mga bodyguard si Avery papunta kay Elliot.

“Ginoo. Foster! Namatay na siya sa lamig, pero hindi pa siya patay! Huminga pa siya!” sabi ng isa sa

mga bodyguard.

Matalim ang titig ni Elliot nang tingnan siya nito at nakitang nagyelo ang buhok at damit nito!

Pati ang dugo sa noo niya ay nagyelo! Ang kanyang maputlang mukha ay tumindig sa lubos na

kaibahan sa sariwang pula ng dugo.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify