Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 453

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 1453

Bandang alas-10:00 ng gabi ay nag-aaway na ang kanyang inaantok na talukap, at sinulyapan niya si

Elliot na hindi gumagalaw sa kama ng ospital. Nag-isip siya ng ilang segundo, saka naglakad sa gilid

ng hospital bed at maingat na nahiga.

“Avery! Anong ginagawa mo?” Nang makitang si Avery ay sumiksik sa hospital bed kasama si Elliot,

agad na bumangon si Rebecca sa escort bed.

Inosenteng sinabi ni Avery, “Natutulog ako. Kinuha mo ang escort bed, si Elliot lang ang mapipisil ko.”

Namamanhid ang anit ni Rebecca, sabi niya, “Bumaba ka kaagad at huwag hawakan ang sugat ni

Elliot.”

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

Avery: “Pwede na akong bumaba, pwede mo akong patulugin sa escort bed.”

Rebecca: “Ikaw..”

Bumangon si Avery sa hospital bed at naglakad sa harap ni Rebecca, at sinabing, “Rebecca, hindi

dapat madalas magalit ang mga buntis. Kung hindi, hindi ito mabuti para sa fetus. Isa pa, kung hindi ka

nakakapagpahinga ng maayos dito, hindi ka ba natatakot na mabuntis mo ang bata?”

Rebecca: “Huwag kang manatili diyan. Sumpain mo ako! Magiging maayos din ang anak ko!”

Hindi siya pinansin ni Avery at humiga sa escort bed, umupo sa isang upuan.

Nakaramdam ng galit si Rebecca nang makita niyang walang kabuluhang inokupa niya ang sarili

niyang kama, ngunit wala siyang magawa.

Hindi tulad ni Avery, hindi niya mapiga ang isang hospital bed kasama si Elliot.

Pagkaraan ng ilang sandali ay tumayo siya sa ward, lumakad siya patungo sa kama at nakita niyang

walang bakas ng paggising si Elliot, kaya galit siyang umalis sa ward.

Nang marinig ang pagsara ng pinto ng ward, binuksan ni Avery ang kanyang mga mata. Antok na

antok na siya ngayon, pero pagkaalis na pagkaalis ni Rebecca ay nawalan na siya ng antok.

Bumangon siya at bumangon sa kama, naglakad patungo sa gilid ng kama, at marahang hinawakan

ang malaking palad ni Elliot na nakabalot sa gasa sa kanyang kamay. “Elliot, gumising ka

kaagad. Iuuwi na kita.”

Nagring ang phone, agad nilabas ni Avery ang phone niya at nakita ang video call galing kay

Layla. Nang mag-abroad siya, nangako siya kay Layla na makikipag-video call sa kanya araw-araw.

Nag-alinlangan siya at kinuha ang video call.

“Nanay! Nasaan ka?” Nang makita ang background sa likod ni Avery ay tila nasa ospital si Layla kaya

biglang tumaas ang kanyang boses.

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

“Nasa ospital si Mama. Gusto mo bang makita si Dad?” Nag-alinlangan lang si Avery, iniisip lang kung

hahayaan niyang makita ng kanyang anak si Elliot kung ano siya ngayon.

Pagkatapos ng maikling pag-aalinlangan, nadama ni Avery na ang kanyang anak na babae ay dapat

na ngayong makayanan ang gayong makatotohanang pagkabigla.

“Oo!” Walang pagdadalawang-isip na sagot ni Layla.

Huminga ng malalim si Avery at itinutok ang camera kay Elliot na nasa hospital bed.

Idinilat ni Layla ang kanyang mga mata, at nang makita niyang ang nasa kama ay ang kanyang ama,

bigla siyang napabulalas: “Ito ba ang tatay ko? Nanay! Paano naging ganito ang tatay ko?”

Binawi ni Avery ang camera at itinuon ang Sarili: “May sakit ang tatay mo. Hindi lamang siya nagising,

ngunit hindi siya makapagsalita. Ang sinabi sa iyo ni Rebecca noon ay pawang mali.”

Parang gumaan ang ekspresyon ng mukha ni Layla, pero mas lalo pang umigting ang mga kilay niya.

– Mali ang sinabi ni Rebecca. Si Tatay ay hindi isang walang awa na tao.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify