Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 498

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 1488

Kinusot ni Avery ang kanyang kilay, saka iminulat ang kanyang mga mata at tumingin sa labas ng

bintana.

Pabalik-balik ang tanawin sa labas ng bintana, at kitang-kita niya ang matataas na gusali, bulaklak na

kama, at ang tuluy-tuloy na daloy ng trapiko sa labas.

– Ito kaya ang dahilan ng hindi magandang pahinga kamakailan?

–Ang huling beses na nangyari ito sa kanya ay bago ang operasyon sa Yonroeville.

–Gayunpaman, pagkatapos niyang ma-discharge sa ospital, sumailalim siya sa muling pagsusuri, at

walang problema ang resulta ng muling pagsusuri.

-Maaaring sobrang pagod kamakailan.

Ngayong natanggap na rin nila ni Elliot ang sertipiko, bumagsak ang batong nakasabit sa kanyang

puso, at dapat niyang ayusin nang mabuti ang kanyang kalagayan.

Siguro pagkatapos ng ilang araw na pahinga, bumalik sa normal ang katawan.

Mabilis na pinaandar ang sasakyan patungo sa Starry River Villa.

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

Pag-uwi ni Avery, si Robert ay naglalaro ng mga laruan sa sala, at si Elliot ay nagpapahinga sa

tanghalian.

Hiniling siya ni Mrs. Cooper na bumalik sa kanyang silid upang magpahinga, ngunit hindi siya inaantok.

“Pumunta siya ngayon dito at may dalang regalo. Isang buwan daw ang suweldo ni Gwen para bilhin

ito para sa iyo.” Sabi ni Mrs. Cooper, “Medyo maasikaso si Gwen.”

Laking gulat ni Avery: “Hindi madali para kay Gwen na kumita ng kaunti. Paano ako mahihiya na

gumastos ng napakaraming pera para ibili ako ng regalo.”

“Regalo mo na lang sa kanya. Handa siyang bilhan ka ng regalo dahil sa puso niya. Kapag tumanggi

ka, malulungkot siya.” Tumawa si Mrs. Cooper.

Avery: “Oo.”

Ang kabanatang ito ay ibinigay ng infobagh.com. Bisitahin ang infobagh.com para sa araw-araw na

update.

Mrs. Cooper: “Nagdala lang siya ng mga regalo para sa iyo, hindi para sa iyong asawa.”

Avery: “Hindi pa nagkikita ang magkapatid. Hindi sinabi ni Elliot na gusto niyang kilalanin ang kapatid

na ito. Hindi si Gwen yung tipong mambobola.”

Ginang Cooper: “Nakikita ko. Ang sinumang gumamot sa kanya ng mabuti ay magiging mabuti rin sa

kanya.”

Avery: “Well, nasaan ang regalo?”

Ginang Cooper: “Mr. Natakot si Foster na kunin ito ni Robert, kaya ibinalik niya ito sa kwarto.” Nang

matapos magsalita si Mrs. Cooper, naglakad si Avery patungo sa kwarto. .

Pagpasok ni Avery sa kwarto, walang gaanong gumagalaw, ngunit binuksan ni Elliot ang kanyang mga

mata.

“Nagising ba kita?” Nagmamadaling pumunta si Avery sa kama.

“Hindi.” Umupo si Elliot at nag-aalalang nagtanong, “Anong oras na?”

“Malapit na mag-alas tres.” Magulo ang pagdial ni Avery sa kanyang noo, “Nabalitaan ko na binilhan

ako ni Gwen ng regalo.”

“Buweno, ang kahon ng pulbos ay.” sabi ni Elliot.

Tumingin si Avery sa bedside table at kinuha ang pink na box. Binuksan niya ang kahon, nakita ang

kwintas sa loob, at ngumiti, “Mahilig siya sa mga regalo. Napakaganda ng istilong ito.”

“Paano si Tammy?” Iniba ni Elliot ang usapan.

Umiling si Avery: “Hindi masyadong maganda. Tinawagan ko si Jun, at nalungkot si Jun. Silang dalawa

ay medyo katulad naming dalawa dati. Walang gustong yumuko, at iniisip ng lahat na sila ang may

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

kontrol.”

Elliot: “Hindi ka ba nagpapaganda ngayon?”

“Elliot, may bitak ka ba sa puso mo?” Hinawakan ni Avery ang kahon sa kanyang kamay at tinitigan

siya ng marahan, “Palagi kaming nag-aaway, at ang pag-aaway ay nakakasakit ng aming damdamin.”

“May crack ba?” tanong ni Elliot.

Napangiti si Avery at umiling: “Sa tingin ko ay walang mga bitak. Sa tuwing tayo ay magkasundo, may

pakiramdam na nakakalimutan ang sakit pagkatapos gumaling. Pareho ka ba sa akin?”

Elliot looked at her smile and said what was in his heart, “Kahit anong galit mo sa akin, basta lalapit ka

sa akin, babalikan ko ang tiwala ko.”

Ang sagot nito ay nagpainit sa puso niya.

Niyakap siya ni Avery, nilalanghap ang pamilyar na hininga sa kanyang katawan, bahagyang nagdilim

ang talukap ng mata.

“Inaantok ka ba?” Sabi ni Elliot sa paos na boses, “Matulog ka na. Tatawagan kita pagkalipas ng isang

oras.”

Avery: “Biglang dumilim sa harapan ko, hulaan mo kung ano ang iniisip ko noong panahong iyon?”

Tiningnan siya ni Elliot sa mga mata: “Bakit nangyayari ito? May posibleng sakit ba?”

Avery: “Akala ko rin. Naghinala ako na may sakit akong walang lunas, at pagkatapos ay naisip ko na

pagkatapos kong mamatay, baka makahanap ka ng bagong asawa at isipin ang mga anak natin, na

maaaring abusuhin ng madrasta.”

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify