Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 533

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 533 Natulala rin si yaya at ang bodyguard.

“Saan ka pupunta ngayong gabi na, Miss Tate?”

Matigas ang buong katawan ni Avery. Hindi niya magawang magpanggap na maayos ang lahat, ni

hindi niya magawang mag-flash ng pekeng ngiti sa mga bata.

Dumapo ang kanyang namumulang mga mata kay Hayden habang sinasabing, “Alagaan mo ang

kapatid mo,35 Hayden.”

Noon pa man ay malakas si Hayden, ngunit nagulat siya sa mukha ng kanyang ina.

Kahit gaano pa siya ka-mature, five year olde8 boy pa rin siya.

Inabot niya ang kamay niya para hawakan ang manggas ni Avery, pagkatapos ay sinabi sa takot at

pananabik na boses, “Saan ka pupunta, Mommy?”

Sa normal na kalagayan, matiyagang ipinapaliwanag ni Avery sa mga bata ang mga bagay-

bagay. Kahit na kailangan niyang magsabi ng puting kasinungalingan, sisiguraduhin pa rin niyang

maaaliw ang kanilang79 emosyon.

Gayunpaman, ang kanyang buong katawan ay malamig sa haplos at ang kanyang isip ay hindi

makapag-isip ng maayos!

Ang tanging nasa isip niya ay kailangan niyang pumunta sa Bridgedale at iligtas si Wesley, anuman

ang panganib o ang halagang kailangan niyang bayaran!

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

Dinukot si Wesley dahil sa kanya. Hindi siya makakaranas ng gayong hindi makataong pagpapahirap

kung hindi niya ito nakilala!

Ang duguang putol na daliri ay parang matalim na kutsilyo na tumutusok sa kanyang puso!

Huminto ang taksi ni Mike sa harap ng villa.

Narinig niya ang matinis na sigaw ni Layla sa paghihirap bago pa man siya bumaba ng sasakyan, at

nagsalubong ang mga kilay niya.

Nakita niya ang mga bata na nakahawak sa mga braso ni Avery, habang siya ay nagpumilit na umalis

na may dalang maleta sa kanyang kamay.

Tumakbo si Mike patungo sa makabagbag-damdaming eksena at inagaw ang maleta sa kamay ni

Avery.

“Nasisiraan ka na ba ng bait, Avery? Hindi mo ba naririnig ang iyak ng mga bata?!” Itinabi niya ang

maleta nito sa tabi, pagkatapos ay inilagay ang mga kamay sa kanyang balakang at nagtanong, “Ano

ba talaga ang nangyari? Balita ko may package ka… Nasaan na?!”

Ibinaba ni Avery ang tingin, saka naglakad sa gilid.

Sumunod si Mike sa likod niya.”

ako

“Pumirma ako para sa package ng ala-una ng hapon. Kung wala ako sa Bridgedale sa susunod na

dalawampu’t apat na oras pagkatapos maihatid ang pakete, papatayin nila si Wesley!” Ang mga mata

ni Avery ay mga hukay ng walang katapusang kadiliman. “Wala na akong maraming oras pa… Huwag

mo akong pigilan!”

Hindi inaasahan ni Mike na magiging ganito kaseryoso ang mga bagay.

“Sasama ako sa iyo. Huwag mong sabihing manatili ako sa bahay at bantayan ang mga bata! Ang mga

taong ito ay hindi katulad ng iyong karaniwang mga punk, Avery. Maglalakad ka sa sarili mong libing

kung pupunta kang mag-isa! Ayos lang kung gusto mong mamatay mag-isa, pero gusto mo bang

kaladkarin ang dinadala mo kasama mo?!”

Nangilid ang luha ni Avery. Ayaw niyang mamatay, ni hindi niya gustong makipagsapalaran!

Gayunpaman, hindi niya maaaring hayaang mamatay si Wesley para sa kanyang kapakanan!

Mas masakit pa iyon kaysa sa sarili niyang kamatayan! “Hintayin mo ako sa harap ng gate. Kakausapin

ko ang mga bata,” sabi ni Mike sa kanyang tainga, saka lumapit sa mga bata.

Makalipas ang sampung minuto, naglakad si Mike sa gilid ni Avery habang bitbit ang kanyang maleta.

‘Tara na!”

Sa unang hakbang ni Avery palayo sa bahay, narinig niya ang tunog ng pag-iyak ni Layla sa kanyang

likuran.

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

Pakiramdam niya ay dinudurog ang puso niya!

Gusto niyang lumingon para sa huling tingin sa mga bata, ngunit wala siyang lakas ng loob na gawin

iyon.

Ngayong pinipilit siya sa isang sulok, ang tanging magagawa niya ay sumulong.

Sa VIP lounge sa airport makalipas ang isang oras, tinitigan ni Mike ang sunod-sunod na mensahe ni

Chad at hindi niya alam kung paano siya sasagutin.

“Gusto mo bang sabihin kay Elliot Foster ang tungkol dito, Avery?” Pinagmasdan ni Mike ang malamig

na mukha ni Avery at nag-aatubili na sinabi, “Kayong dalawa ang nag-ayos ngayon, kung

tutuusin. Masasaktan siya kung umalis ka nang walang paalam.”

Mahigpit na kinuyom ni Avery ang kanyang telepono kaya namutla ang kanyang mga daliri.

Hindi naman sa ayaw niyang ipaalam kay Elliot, ngunit tiyak na hindi siya nito pababayaan kapag

nalaman niya ito.

“May tumatawag sa iyo, Avery,” sabi ni Mike nang makita niyang umilaw ang telepono ni Aveyr.

Bumaba si Avery at nakita ang pangalan ni Elliot na nagflash sa screen ng phone niya.

Kinagat niya ang kanyang mga labi, huminga ng malalim, saka sinagot ang tawag.

“Nasa airport ako ngayon, Elliot. Pupunta ako sa Bridgedale.”

Natahimik si Elliot ng ilang segundo, pagkatapos ay sumirit ng malakas at kinakabahan, “Ano ang

pupuntahan mo sa Bridgedale?! Wag ka pa umalis Avery. Pupunta ako sa airport ngayon! Minsan lang

tayo magkita. Hintayin mo ako!”

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify