Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 534

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 534

Nang matapos ang tawag sa telepono, tiningnan ni Avery ang oras.

Iniisip niya kung nasaan si Elliot.

Ang paliparan ay nasa isang liblib na lugar. Kung siya ay nasa lungsod, aabutin siya ng hindi bababa

sa isang oras upang sumugod.

Apatnapung minuto na lang ang natitira bago kailangan ni Avery na sumakay sa35 na eroplano.

Walang paraan na maghintay siya sa kanya.

Kung hindi siya lumipad sa kanyang flight, kailangan niyang maghintay hanggang kinaumagahan para

sa susunod na8.

Ang oras ay wala sa kanyang panig.

Napansin ni Mike ang malungkot na ekspresyon ni Avery, kaya inabot niya ito at hinawakan ang

malamig na kamay nito.

“Huwag kang matakot, Avery. Kung sino man ang nasa likod nito ay malamang na nangangailangan ng

iyong medical skills,” pag-aliw nito sa kanya. “I-drag ang mga bagay hangga’t kaya mo. Talagang

gagawa ako ng paraan para iligtas ka.”

“Kailangan muna nating iligtas si Wesley,” bulong ni Avery87.

“Syempre.”

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

“Sa lahat ng taon na nakilala ko si Wesley, hindi niya ako tinanggihan kahit isang beses sa hindi

mabilang na beses na humingi ako ng tulong sa kanya. Palagi siyang nagbabahagi ng magagandang

bagay sa akin. Hindi niya ako hiniling na gumawa ng kahit ano para sa kanya. Kahit isang beses… Sa

tuwing sasabihin kong ililibre ko siya sa pagkain, lagi niyang babayaran ang tseke sa huli. Para ko na

siyang kapatid.” Sa puntong ito, tumulo ang luha ni Avery sa kanyang pisngi. “Maaari lang niyang

sabihin sa kanila ang pangalan ko. Sa ganoong paraan, hindi siya masasaktan!

Namumula ang mga mata ni Mike habang hawak siya at sinabing, “Huwag kang umiyak. Magiging

maayos din si Wesley.”

Matapos ang pag-alis nina Avery at Mike mula sa Starry River Villa, ang mga bata ay nahulog sa mga

hukay ng paghihirap.

Sinabi sa kanila ni Mike na may nangyari sa Bridgedale na nangangailangan ng kanilang atensyon, at

uuwi sila kaagad pagkatapos maayos ang mga bagay-bagay.

Gayunpaman, hindi niya sinabi kung gaano ito katagal.

Bukod dito, masyadong kakaiba ang mga pangyayari ngayong gabi, at hindi mawari ni Hayden kung

ano ang nangyari.

Malakas ang kutob niya.

Natitiyak niyang may nangyaring kakila-kilabot, at iyon ang dahilan kung bakit ganoon na lamang ang

pagkabalisa ng kanyang ina at nagmamadaling umalis!

Wala pang nagawa si Avery na katulad ngayong gabi. Hindi siya nagpumilit na iwan sila ni Layla nang

walang pakialam.

Si Hayden ay hindi madaling umiyak, ngunit ang mga luha ay pinipigilang tumakas sa kanyang mga

mata.

“Bakit ka umiiyak, Hayden? Miss mo na ba si Mommy?” Kanina lang kumalma si Layla pero napaluha

na naman. “Ayaw na ba tayo ni Mommy? Natatakot ako, Hayden!”

Pinunasan ni Hayden ang mga luha sa kanyang mukha at ibinalot ang kanyang kapatid sa kanyang

mga bisig.

“Huwag kang matakot, Layla. Malapit na silang umuwi. Poprotektahan kita habang wala sila.”

Saglit na humikbi si Layla sa yakap ng kapatid hanggang sa namamaos ang boses nito.

“Hayden, gusto kong puntahan si Shea… Tawagan mo ba siya?”

Pumayag naman si Hayden.

Ang lungsod ay kumikinang nang maliwanag sa mga neon na ilaw sa gabi.

Isang itim na Rolls-Roice ang tumakbo sa lungsod sa isang iglap, at nakarating sa airport sa

pinakamaikling panahon na posible.

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

Sa sandaling huminto ang sasakyan, itinulak ni Elliot ang pinto at lumabas.

Dala ang kanyang telepono sa kanyang kamay, nagmamadali siyang pumunta sa departure hall.

Nagkaroon ng anunsyo para sa mga pasahero ng flight papuntang Bridgedale na tumuloy sa Gate

Four para sa pagsakay

Mabilis na natanaw ng mala-lawin na mga mata ni Elliot ang gate, saka nagmamadaling lumapit dito.

Kailangan niyang malaman kung ano ang nangyayari kay Avery.

Kailangan niyang sabihin sa kanya kung bakit siya nagmamadaling umalis!

Kung maaari, gusto niyang harapin kung ano man ang magkasama!

Nang tuluyang nakalusot si Elliot sa karamihan at nakarating sa gate, katatapos lang suriin ng mga

attendant ang mga tiket ng lahat.

Tumingin siya sa mahabang hallway sa likod ng counter, at nakita niya ang pamilyar na silhouette ni

Avery sa gitna ng karamihan.

Ang kanyang Adam’s apple ay bumagsak sa kanyang lalamunan.

“Avery!” paos niyang sigaw.

Gusto niyang tanungin kung bakit hindi siya hinintay nito, ngunit wala nang patutunguhan ang tanong.

Natigilan si Avery sa kanyang kinatatayuan.

Lumingon si Mike na nasa tabi niya at nakita niya si Elliot.

“Nandito siya, Avery. Hindi mo ba gustong pumunta at kausapin siya saglit?” Nangingilid ang luha sa

mga mata ni Avery.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify