Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 542

Nanlamig ang buong katawan ni Avery.

Pakiramdam niya ay may pinaglalaruan siya!

Kahit na siya ang pinaka hindi kapani-paniwalang doktor sa mundo, hindi niya magagawang buhayin

ang mga patay!

“Miss Tate, ito ang aking pinakamamahal na anak. Siya ang pinakamagandang babae sa mundo.” Sabi

ni David habang papalapit kay Avery. May bahid ng pangungutya at pagkabaliw ang boses niya. “Kaya

mo ba siyang pagalingin? Kung kaya mo, handa akong ibigay ang anumang gusto mo!”

Namumula ang mga mata, itinulak siya ni Avery sa isang tabi at pumutol, “Baliw ka! Paano ko siya

gagamutin kung patay na siya?! Taong buhay lang ang kaya kong tratuhin. Hindi ko sinabi na ang

aking mga kasanayan ay napakahusay hanggang sa punto na maaari kong ibalik ang mga patay!”

“Sinabi sa akin ng mga tao na ikaw ang huling mag-aaral ni James Hough, at nalampasan mo ang

iyong mga kasanayang medikal! Bakit hindi mo kayang gamutin ang patay?! Paano mo malalaman

kung hindi mo susubukan?!” Hinawakan ni David ang braso ni Avery at hindi siya pinayagang

umalis. “Sa tingin mo saan ka pupunta, Miss Tate? Ito na ang tahanan mo simula ngayon!”

Pakiramdam ni Avery ay nahulog ang kanyang puso sa isang nagyeyelong kailaliman.

Bigla niyang napagtanto na ang nangangailangan ng tulong medikal ay hindi ang patay na babae sa

kabaong ng yelo, kundi ang buhay na lalaking nakatayo sa harapan niya!

Hindi siya isang normal na tao!

Ngayong nahulog na siya sa kanyang kamay, maaari niyang buhayin ang kanyang anak na babae, o

mamatay sa kanyang87 mga kamay.

Imposible ang dating. Hindi niya kayang buhayin ang kanyang anak kahit na isakripisyo niya ang sarili

niyang buhay.

Nangangahulugan ba iyon na kamatayan ang tanging pagpipilian para sa kanya?

Tumanggi siyang sumuko…

“Bitawan mo ako! Kung pera ang gusto mo, bibigyan kita kahit magkano ang hilingin mo… Nakikiusap

ako sa iyo! Bitawan mo ako!” Nangingilid ang mga luha ni Avery sa takot.

S

Akala niya ay naubusan na siya ng luha noong umagang iyon, ngunit nagkamali siya. Kailangan lang

niyang makaranas ng mas malakas na suntok.

Ngayong nakumpirma na na walang paraan para makatakas siya sa lugar na ito, isang alon ng

kawalan ng pag-asa ang nanaig sa kanya!

Lahat ng dahilan niya ay lumipad sa bintana habang pilit niyang tinatakasan ang pagkakahawak ni

David nang buong lakas.

Gayunpaman, bilang isang lalaki, si David ay mas malakas kaysa sa kanya. Mabilis siyang naubusan

ng lakas, at itinulak sa lupa.

“Nadismaya ako na hindi mo maibabalik ang anak ko,” nanghihinayang sabi ni David habang nakayuko

sa tabi ni Avery. Pagkatapos, na parang nagbibigay sa kanya ng isang bukas-palad na alok, sinabi

niya, “Hindi kita papatayin hangga’t manatili ka sa tabi ko at gawin ang iyong makakaya upang

pagsilbihan ako.”

“Sa iyong panaginip!” Pinaputukan siya ni Avery ng nakamamatay na tingin, pagkatapos ay sinabing

malakas at malinaw, “Hinding-hindi ko isasama ang sarili ko sa isang baliw na tulad mo!”

“Ha! Hindi ka ba natatakot sa kamatayan, Miss Tate?” Inabot ni David ang kanyang baba upang

hawakan ang kanyang baba, pagkatapos ay sinabing may nakakatakot na ngiti, “Talaga bang hindi ka

natatakot mamatay? Pag-isipan mong mabuti bago mo ako sagutin.”

Sa mukha na puno ng disgusto at poot, inalis ni Avery ang kanyang kamay at sinabing, “Wala ako rito

kung natatakot ako sa kamatayan. Kahit na dinukot mo ang sampung Wesley, mahalaga pa rin sa akin

ang buhay ko.”

“I see… I think that’s right. Marami akong kilala sa iba’t ibang sektor, Miss Tate. Karamihan sa kanila ay

ganyan. Karaniwan nilang hinahamak ang mga mayayamang layko tulad ko. Hinahamak mo rin ako,

hindi ba?”

“Nasusuklam ako sa iyo dahil iniisip mong magagawa mo ang lahat ng gusto mo dahil lang sa

mayaman ka!” Hinawakan ni Avery ang aparador sa tabi niya para sa suporta, pagkatapos ay dahan-

dahang bumangon. “Pinapabihag mo ako ngayon. Lumabag ka na sa batas!”

“Hahaha! Si Bridgedale ito. Sa tingin mo maaari mong pag-usapan ang batas sa akin?” Tumawa ng

masama si David. “Miss Tate, gusto kong manatili ka sa tabi ko. Huwag mo akong gamitin ng

dahas. Kung tutuusin, baka marahas ako, pero hindi ako pumapatay ng mga bata.”

Habang nagsasalita si David, dumapo ang nagbabantang tingin niya sa bahagyang nakausli na tiyan ni

Avery.

Pakiramdam ni Avery ay itinapon siya sa apoy nang biglang nasunog ang buong katawan niya! “Sana

hindi mo ako pipilitin na gumawa ng exception.” Ang ngiti sa mukha ni David ay dahan-dahang nawala

nang sabihin niya, “Gaya ng dati, mayroon kang dalawampu’t apat na oras.”

Hindi alam ni Avery kung paano niya nagawang maglakad pabalik sa kanyang silid.

Paano niya nakalimutan ang tungkol sa sanggol?

!

Hindi siya natatakot na mamatay, ngunit malapit nang mag-apat na buwang gulang ang sanggol!

Isa na itong buhay na nilalang. Paanong wala siyang pakialam sa kapakanan nito?

Bumalik si David sa sala, at inabot sa kanya ng kanyang katulong ang isang sinindihang tabako.

“Sir, tumawag kanina si Senator Kane may pag-uusapan daw siya. Iginiit niya na tawagan mo

siya.” Hinawakan ng katulong ang kanyang telepono sa kanyang kamay, pagkatapos ay nagtanong,

“Gusto mo ba

ibalik ang tawag niya ngayon?”

“Oo naman.” Pinikit ni David ang kanyang mga mata habang humihithit ng kanyang tabako,

pagkatapos ay bumuga ng makapal na bilog ng usok.

Nang matapos ang tawag, kinuha ni David ang telepono.

“Balita ko may babae kang tinatawag na Avery Tate. Totoo ba yan?”

“Bakit mo pinapahirapan ang sarili mo sa maliit na bagay?” Pinikit ni David ang kanyang mga mata at

bahagyang ngumiti. “Isa lang siyang doktor…”

“Napatingin ako sa kanya! Siya ang pinuno ng Alpha Technologies at ang presidente ng Tate Industries

sa Aryadelle! Bakit kailangan mong kunin siya sa lahat ng tao? Siya ay mula sa Aryadelle…”