Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1013

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 1013

Isang boses sa kanyang ulo ang sumisigaw, “Hindi ka anak ni Eason Foster! Hindi ikaw ang napili! Hindi ka high-born

boy… Ang kilabot na si Nathan White ang tunay mong ama! May masamang dugo na dumadaloy sa iyong mga

ugat; kaya ka malupit, malamig, at mabisyo! Hindi ito magtatapos ng mabuti para sa iyo! Magbago ka man ngayon,

pagbayaran mo pa rin ang mga kasalanan ng iyong ama! Kakaladkarin ka niya pababa sa impiyerno, at mananatili

ka sa tabi niya magpakailanman!” Umikot at umikot ang kanyang tiyan dahil sa pagduduwal, at tumakbo siya

patungo sa garahe. Isinuka niya ang kakainin niyang almusal. Sa kabutihang palad, ang garahe ay matatagpuan sa

kanang bahagi ng mansyon at walang nakakita sa kanyang pagkawala ng katinuan. Panay ang tingin niya sa

kanyang suka, at tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata nang mapagtantong ang kanyang background ay

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

kasingdumi ng suka sa lupa. Hindi dahil sa hindi niya matanggap na hindi siya anak ng pamilyang Foster; hindi niya

lang matanggap ang katotohanan na si Nathan ang kanyang ama. Higit pa rito, siya ay dumanas ng labis na

sikolohikal na pagpapahirap sa mga kamay ng mga Fosters upang ihiwalay ang kanyang sarili mula sa kanila.

“Ano ang ibig sabihin ng aking mga bono kay Shea at nanay, kung hindi ako si Elliot Foster?” isip ni Elliot. Ang

katotohanan ay hindi lamang ninakaw sa kanya ang kanyang pagkakakilanlan bilang Elliot Foster, ngunit kinuha nito

sa kanya ang lahat ng mga relasyon na nakalakip sa pangalang iyon. Nasasaktan siyang isipin na hindi siya ang

ipinagmamalaki ng buhay ng kanyang ina o ang pinaka iginagalang na kapatid ni Shea. Walang nakakaalam kung

gaano kalaki ang naibigay niya sa buong taon para bigyang kasiyahan ang kanyang ina at protektahan si Shea.

Isang malamig na simoy ng hangin ang umihip, at kumikibot ang kanyang tiyan bilang tugon. Pawis na pawis siya,

unti-unting nagpupumiglas sa kanyang sentido. Pinunasan niya ang kanyang mga luha at mabilis na kinalma ang

sarili, bago bumaling para buksan ang pinto ng sasakyan at pumasok.

Habang nagmamaneho siya palabas ng garahe, nagpadala siya ng mensahe kay Mrs. Cooper. Ilang sandali pa,

nagmamadaling lumabas si Mrs. Cooper na may dalang isang bariles ng tubig upang linisin ang suka sa garahe.

Hindi nagtagal ay kasing ganda ng bago ang lupa, parang walang nangyari. Ang itim na Rolls-Roice ay hindi lumipat

patungo sa Sterling Group ngunit sa halip, tumungo sa bahay ni Elliot. Wala siya sa mood para sa trabaho o sa

nalalapit na kasal. Marahil ay hindi siya makatulog sa gabi o makakain ng maayos hangga’t hindi nareresolba ang

isyu kay Nathan.

Pagdating sa bahay, hiniling niya kay Mrs. Scarlet na gawan siya ng isang kaldero ng tsaa. Sinulyapan siya ni Mrs

Scarlet. “Ginoo. Foster, hindi ka masyadong maganda. Hindi ka ba nakatulog ng maayos kagabi? Kailangan mo ba

ng almusal?” Nakita niya ang isang pakete ng sigarilyo na EYC5|WAY na pinunit ito gamit ang mahahabang daliri.

“Hindi na kailangan iyon,” malamig niyang sabi. Tanging sigarilyo at kape lamang ang makakatulong sa

pagpapatahimik sa kanya ng mabilis Huminga siya ng sigarilyo, bumuga ng usok, at binuksan ang listahan ng

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

kontak sa kanyang

telepono. Hindi nagtagal ay nakita niya ang numero ni Nathan at tumawag para mag-ayos ng meeting. “Halika

mag-isa. Ayokong makita ang tanga mo anak!”

Nahulaan ni Nathan na ang mga resulta ng paternity test ay inilabas nang matanggap niya ang tawag mula kay

Elliot, at tumaas ang kanyang kumpiyansa. “Anak ko rin si Peter. Ang pagtawag sa kanya ng isang idiot ay tulad ng

pagtawag sa iyong sarili na isang idiot!”

Kung noon pa man, galit na galit si Elliot at nawalan ng pag-asa, gayunpaman, ibinaba na lang niya ang tawag nang

may kalmado. Hindi niya kailanman kikilalanin si Nathan bilang kanyang ama o makisali sa sinuman sa kanyang

mga anak, kaya ang uri ng mga tao ay wala silang kinalaman sa kanya. Maya-maya, dumating si Nathan na

nakangiti at umupo sa couch sa tapat ni Elliot. “Well? Ang mga resulta ay lumabas, tama? Kahit ang mga diyos ay

hindi mababago ang katotohanan na ako ang iyong ama!” Lalong lumakas ang ngiti niya habang nagsasalita.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify