Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1150

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 1150

“Oo.” Inabot niya ang tissue sa harapan niya, tinitigan siya, “Bakit ka umiiyak?”

Pinunasan ni Avery ang mga luha gamit ang tissue: “Matagal na rin siguro akong nakakain ng maanghang, kaya

hindi ako nakatiis. Iniisip ko kung gaano ka kabuti sa akin at sa bata, pakiramdam ko pag-aari ko ang buong

mundo.”

“Hindi ba dapat masaya ako?” Napatingin si Elliot sa basang mga mata nito, at may tinik sa puso niya.

“Masaya ako! Napakasaya ko.” Itinaas ni Avery ang baso ng tubig at humigop muli ng tubig, “Elliot, nagba-browse

ako kagabi sa Facebook, at hindi sinasadyang nakita ko ang ilang netizens na nagsasabing mas pinahahalagahan

mo ang interes ng pera kaysa sa anumang bagay. Sinabi rin ng mga netizen na pinakasalan mo ako dahil hindi

naman ako masama kumita. Kung wala akong kakayahang kumita, siguradong hindi mo ako pakakasalan.”

Namutla ang mukha ni Elliot sa gulat sa mga sinabi nito.

Nagpatuloy si Avery, “Kaya nga ngayon ko lang naitanong sa iyo ‘yan.”

“Sa tingin mo ba ang sinabi ko sa iyo ay para suyuin ka?” Halatang medyo malamig ang boses ni Elliot.

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

Ngumiti si Avery at sinabing, “Siyempre naniniwala ako sa iyo. Ngunit pagkatapos basahin ang mga salitang iyon sa

Internet, hindi maiiwasang maging mainit ang ulo mo. Hindi kita kinuwestyon, nakipag-chat lang sa’yo.”

Sabi ni Elliot, “Avery, tinatanong mo ako. Kung hindi mo ako tatanungin, hindi ka magtatanong.”

Sabi ni Avery, “Well, kung tinatanong kita, maaari mo rin akong tanungin.”

Sabi ni Elliot, “Ano ang itatanong ko sa iyo? Wala akong dapat itanong.”

“Tapos sasabihin mo, mas mahalaga ang pera kaysa sa akin?” Seryoso siyang tiningnan ni Avery, na gustong

kumpirmahin muli ang kanyang sagot, “Mas mahalaga ba ang kumpanya mo kaysa sa akin?”

Hindi inaasahan ni Elliot na ituloy niya ang tanong na ito. Palagi nitong nararamdaman na si Avery ay pinasigla. Ang

luha ni Avery ay hindi dahil sa maanghang, ngunit iba pa.

“Dahil ba hindi kita mabigyan ng katiwasayan?” Titig na titig sa kanya si Elliot at nagtanong, “Hindi kami

magkakilala ng isa o dalawang araw, o isang taon o higit pa. Hindi mo ba talaga malalaman ang sagot sa tanong

mo? Kahit na sinabi ko sa iyo ang sagot, hindi ka pa rin mapalagay.”

Pagtatanong ni Ell na nabasa agad ng mga mata ni Avery.

“Wala itong kinalaman sa seguridad, gusto ko lang marinig kung ano ang sasabihin mo.” Pinigilan ni Avery ang

kanyang mga luha at halos hindi makatuwirang sinabi, “Hindi ko tinanong na ‘mahalin mo ako o hindi’ araw-araw.”

Nabulunan si Elliot sa sinabi niya. Saglit na naramdaman niyang hawak na ni Avery ang lifeline niya.

“Kung ang pera ay mas mahalaga kaysa sa iyo sa aking puso, kung gayon hindi ko kailangang mag-aksaya ng

maraming oras sa iyo, at hindi ko kailangang mag-aksaya ng maraming oras sa aking mga anak.

Makakapagtrabaho na ako ngayon sa isang kumpanya, iniisip kung paano kikita ng mas malaki, hindi sa You eat hot

pot dito na hindi ko gusto.” Ginamit ni Elliot ang mga salitang ito upang ipahayag ang kanyang saloobin.

Medyo nasiyahan si Avery sa sagot ni Elliot.

“Kung gusto ko ang kumpanya mo, ibibigay mo ba sa akin?” Ibinaba ni Avery ang kanyang mga mata at tinanong

ang ‘sobra’ nitong tanong.

“Ano ang gusto mong gawin ng kumpanya ko?” Nag-isip si Elliot ng ilang segundo, pagkatapos ay sumagot,

“Mayroon kang dalawang kumpanya, hindi ka ba masyadong busy? Kung gusto mo ng pera, kaya kong ibigay lahat

ng perang kinikita mo. O kinuha mo ang kumpanya ko at ibinenta mo ito para sa pera.”

Avery: “…”

Ilang sandali pa ay hindi na nakaimik si Avery sa sagot ni Elliot.

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

Nakikita ni Avery na talagang handang ibigay ni Elliot ang kanyang kumpanya, ngunit kailangan lang niya ng

wastong dahilan.

Alam ni Elliot na hindi ganoon kamahal si Avery sa pera, kaya hindi nakahanap si Avery ng anumang magandang

dahilan para gustuhin ang kanyang kumpanya.

Unti-unting kumalma ang mood ni Avery at nagtanong, “Elliot, kinakabahan ka ba? Natakot ka ba sa tanong ko?”

“Hindi mo problema ang nakakatakot sa akin, ngunit hindi ko maintindihan kung bakit ka umiiyak.” Inabot ni Elliot

ang plato ng prutas sa kanya, “Avery, Kumain ka ng prutas.”

“Siguro masyado akong naging abala kamakailan. Kapag nakalaya na ako, madaling mag-isip ng ligaw.” Kumuha si

Avery ng mansanas na may tinidor at iniabot sa bibig niya, “Pero hindi na ako magdududa. Elliot, salamat sa

pagmamahal mo sa akin. Mamahalin kita ng higit pa sa akin sa hinaharap.”

Nang marinig ang saad ni Avery, nawala ang lahat ng madilim na ulap sa puso ni Elliot. Gayunpaman, medyo nag-

aalala pa rin siya: “Avery, Okay ka lang ba talaga?”

“Okay lang ako. Malapit na akong magkaroon ng regla, kaya ang aking mga antas ng hormone ay hindi balanse at

ako ay medyo emosyonal.” Isang malumanay na ngiti ang isinagot ni Avery at nagpatuloy, “Hindi na ako kakain ng

maanghang na pagkain sa hinaharap. Napatunayan ng mga katotohanan na mas mabuting itago sa alaala ang

mga bagay sa nakaraan, at ang pagpapahalaga sa kasalukuyan ang pinakamahalagang bagay.”

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify