Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1166

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 1166

Ang huling beses na nakaramdam ng sakit si Avery nang ipasok niya ang kutsilyo sa dibdib ni Elliot. Siya ay hindi

kailanman nagustuhan upang makatakas, ngunit sa sandaling ito, siya ay stimulated upang mawala ang lahat ng

dahilan.

Ayaw niyang marinig ang boses ni Cole. Nang marinig ang kanyang boses, ang kanyang mga panloob na organo ay

kumikilos, at ang sakit ay parang malapit na siyang mamatay.

Sa kabilang side ng phone, isang malakas na ‘putok’ lang ang narinig ni Cole, tapos walang tunog. Sinulyapan niya

ang screen, at hindi naputol ang tawag ngunit nahulaan niya na nabasag ni Avery ang telepono sa sobrang galit, at

may malungkot na ngiti sa gilid ng kanyang bibig.

Ang psychological endurance ni Avery, hindi niya alam kung ilang araw ang tatagal.

Ibinaba niya ang telepono at sinabi sa kanyang ama, “Si Avery yata ay hindi magtatagal.”

Kumunot ang noo ni Henry, “Cole, palit tayo ng bahay. Nanaginip ako kagabi na hinahabol kami ni Elliot. Natatakot

ako na kung hindi namin makuha ang pera, ito ay humantong sa kamatayan.”

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

“Naisip ko ito, at kapag tinulungan tayo ni Avery na makuha ang shares ni Elliot, pupunta tayo kaagad sa ibang

bansa, at pagkatapos ay titingnan natin kung itago ang mga share at makakuha ng mga dibidendo, o Ibenta ang

mga share. Sa tingin ko, mas mabuting magbenta. Bagama’t ang perang nakukuha mo sa ganitong paraan ay hindi

kasing dami ng hawak, mas mabuting magkaroon ng mas kaunti sa isang bagay.”

Bulong ni Henry, “Well, palit muna tayo ng tirahan. Nakapagdesisyon na ako kung saan lilipat.”

“Tapos lumipat tayo. Hangga’t humingi ng share si Avery kay Elliot, siguradong magagalit si Elliot at gustong

pumatay. Pero kasama namin si Adrian. Sa ating mga kamay, hangga’t may pakialam pa rin si Avery sa buhay at

kamatayan ni Adrian. Siguradong hindi niya hahayaang atakihin tayo ni Elliot. Kung mabubuhay tayo sa panahong

ito, magkakaroon tayo ng hindi mabilang na kaluwalhatian at kayamanan sa hinaharap. “ sabi ni Cole habang

nanlamig ang mukha.

Ang bahay dito ay hindi ibabalik, at ang mga bagay ay hindi kukunin. Hayaan silang maling isipin na dito pa rin tayo

nakatira.” Sinabi ni Henry ang plano.

“ayos ito.”

Matapos mag-impake ng ilang bagahe ang mag-ama ay umalis na sila sa inuupahang bahay.

Tate Industries.

Tumayo si Avery at kinuha ang nahulog na cellphone. Nasira ang screen ng mobile phone, at nang pinindot niya ang

power button, biglang lumitaw sa mga mata niya ang main interface. Kinuha niya ang phone na may basag na

screen at bumalik sa office chair para maupo.

Ang bag ng dugo sa mesa ay patuloy na nagpapasigla sa kanyang mga ugat.

Inabot ni Avery ang mga ugat ng kanyang buhok gamit ang dalawang kamay, nag-iisip nang masakit kung paano

makikipag-ayos kay Elliot.

Hindi lang niya kilala si Elliot, mas kilala niya ang sarili niya. Imposibleng mamatay siya para kay Shea at Adrian.

Kung ang pera ay nawala, maaari silang kumita ng mas maraming pera. Kung ang buhay ng kanilang mga kapatid

ay wala na, sila ay mawawala nang tuluyan.

Pagkaraan ng ilang sandali, binuksan ni Avery ang kanyang telepono at dinayal si Henry.

Mabilis na sinagot ni Henry ang telepono.

“Henry, ibibigay ko ang gusto mo sa lalong madaling panahon. Wag mo nang sasaktan ulit si Adrian. Kung i-bully mo

ulit siya, hahayaan kitang wala. Kamag-anak mo siya, hindi ko. Noong namatay siya, ikaw ang naglibing sa kanya,

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

hindi ako.” Sabi ni Avery sa malamig na boses.

Napabuntong-hininga si Henry: “Kailan mo hihilingin kay Elliot ang equity? Bigyan kita ng ilang oras.”

Avery: “Nagmamadali ka?”

Walang pakialam na sinabi ni Henry, “Alam mo ba ang hampas na iyon habang mainit ang plantsa? Habang

tumatagal ang usaping ito, mas magiging masama ito para sa atin. Dahil ayaw mong magbigay ng oras, hayaan

mo akong magtakda ng oras para sa iyo. Paano kung isang linggo? Isang linggo lang.”

Naikuyom ng mahigpit ni Avery ang kanyang kamao, pinalabo ng mga luha ang kanyang paningin, at ang bag ng

dugo sa mesa ay naging isang malaking pool ng dugo sa kawalan ng ulirat.

“Sige. Alagaan mong mabuti si Adrian ngayong linggo! Kung mayroon man siyang pagkakamali, huwag mo nang

isipin ang pagkuha ng equity ni Elliot!”

“Avery, kung sinabi mo yan kanina, sana inalagaan namin ng mabuti si Adrian.” Napailing si Henry at nagpatuloy sa

pagsasalita.

Napakasakit ng ulo ni Avery at ayaw makinig sa kanyang kalokohan at sinabing, “Makikipag-ugnayan ako sa iyo sa

isang linggo.”

Pagkatapos noon ay ibinaba na ni Avery ang telepono.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify