Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1180

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 1180

Pagdating sa ikalawang palapag, pumasok muna si Avery sa master bedroom at binuksan ang kanyang wardrobe.

Sa kubeta, karaniwang walang mga damit para sa kanya.

“Avery, hindi dumating si Elliot para mag-empake.” Naabutan ni Mrs. Cooper at nakita siyang nakatayo sa harap ng

aparador, kaya sinabi niya, “Gumamit siya ng itim na bag para mag-impake ng hindi maraming bagay.”

“Oo, mabibili ang mga pang-araw-araw na pangangailangan anumang oras. Hindi niya kailangang dalhin ang mga

ito.” Isinara ni Avery ang pinto ng wardrobe at naglakad patungo sa kanyang study room at nagtanong, “May sinabi

ba siya?”

Mrs. Cooper: “Wala.”

“Wala?” Hindi nangahas na maniwala si Avery.

Totoong sinabi ni Mrs. Cooper, “Hindi iyan totoo. Sinabi ko sa kanya na hinintay mo siya kagabi, at pinakiusapan niya

akong alagaan ang bata at huwag mag-alala tungkol sa ibang mga bagay. Avery, ang magagawa ko lang ay

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

alagaang mabuti si Robert. Hindi kita matutulungan sa ibang bagay.”

“Maraming salamat sa pagtulong mo sa akin sa pag-aalaga kay Robert. We will solve the matter between me and

Elliot.” Naglakad si Avery papunta sa pintuan ng kanyang study at gustong buksan ang pinto.

Sabi ni Mrs. Cooper at agad na umalis, “Kung ganoon ay bababa muna ako.”

Itinulak ni Avery ang pinto ng study at pumasok sa study. Binuksan niya ang ilaw sa kwarto, at biglang lumiwanag

ang silid na parang liwanag ng araw.

Sa mesa niya, naroon ang malinis at maayos na notebook. Walang pagbabago ang buong dingding ng mga

bookshelf sa tabi nito. Marahil ang kinuha ni Elliot ay kung ano ang nasa kanyang safe.

Naglakad siya papunta sa kanyang mesa at nakita ang kanyang safe. Hindi niya naalala ang password sa kanyang

safe. Sinulatan niya ito ng note na may kasamang safe code.

Kung gusto ni Avery na buksan ang kanyang safe, hanapin na lang ang note.

Nasa interlayer daw ng bag niya ang note, pero parang napuno ng lead ang paa niya at hindi siya makagalaw.

Paano kung makumpirma na kinuha niya ang laman ng safe?

Ang kanyang puso ay wala na sa tahanan na ito, at hindi siya nito mapipigilan kapag gusto niyang umalis.

Umupo siya sa upuan nito at hindi maiwasang mag-isip, ano kaya ang mangyayari sa kanila kung sakaling nasa

bahay siya nang bumalik si Elliot ng tanghali?

Magkakaroon ba ng mainit na pagtatalo, o sasabihin ang lahat at pagkatapos ay magkakasundo tulad ng nakaraan

pagkatapos ng hindi mabilang na mga argumento?

How she wished na ito na ang huli.

Sa dining hall.

Nagtampo si Layla.

Walang ganang kumain si Avery.

“Layla, masaya ka ba sa school ngayon?” Siyempre alam ni Avery kung bakit hindi masaya ang kanyang anak,

ngunit wala siyang magagawa.

“Masaya.” Galit na sabi ni Layla, “Nay, nag-o-overtime na naman ba si Tatay?”

“Well, naging busy siya lately.” Ayaw ni Avery na mag-alala ang kanyang anak. Kung ang pagsisinungaling ay

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

magpapagaan sa kanyang anak, gagawin niya ito.

“Sinabi ba sayo ni Dad?” Pinindot ni Layla.

“Oo. Layla, nagpapahinga ang tatay mo sa bahay dahil naka-wedding leave siya. Dati sobrang busy niya sa trabaho.

Sa totoo lang, busy din si nanay sa trabaho, pero sa tulong ng Tito Mike mo, makakauwi si nanay ng mas maaga.”

Matiyagang paliwanag ni Avery.

“Sige!” Hindi naman nagduda si Layla sa sinabi ng kanyang ina, kaya ang sagot niya, “Kung araw-araw na busy ang

tatay ko, maghihinala ako na wala akong ama. Bukas ay weekend. Kailangan ba niyang mag-overtime bukas?”

Ibinaba ni Avery ang mangkok na Chopsticks dahil lalong hindi kumportable ang puso niya.

Tuwing weekdays, maaari siyang magsinungaling sa anak na kailangang mag-overtime si Elliot, pero paano naman

ang weekend? Paano mandaya?

Iniba ni Avery ang usapan, “After dinner, Layla, videocall tayo ng kapatid mo. Kapag may summer vacation kayo,

dadalhin kayo ni nanay sa Bridgedale.”

“Oh.” Ibinaba ni Layla ang kanyang mga mata. Biglang tumulo ang mga patak ng luha na kasing laki ng bean.

Nang makitang ganito ang kanyang anak, biglang nataranta si Avery. Tumayo siya mula sa dining chair at lumapit

sa kanyang anak: “Huwag kang umiyak baby. Nag-away lang sina Mama at Papa. Hindi ito nakakatakot gaya ng

iniisip mo.”

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify