Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1182

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 1182

Foster family.

Si Layla ay umiyak kagabi, at ngayon ang kanyang mga mata ay namumula at namamaga, at siya ay hindi

masyadong maganda. Kaya binalak ni Avery na ilabas ang dalawang bata para maglaro.

“Layla, diba sabi mo gusto mong pumunta sa amusement park? Punta tayo sa amusement park?” Nais ni Avery na

pasayahin ang kanyang anak.

Umiling si Layla sabay sabing, “Ayokong pumunta sa amusement park. Hindi na rin kailangan pumunta ng kapatid

ko. Napakabata pa niya at hindi niya kayang maglaro ng kahit ano.”

“Saan mo gustong pumunta?” Kumuha ng sweat towel si Avery at nilagay sa likod niya.

Humiga si Layla sa sofa at galit na sinabi: “Ayoko nang pumunta kung saan-saan. Hindi nakakatuwa kahit saan.”

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

“Tapos labas tayo. O kung may gusto kang bilhin, dadalhin ka ni nanay sa supermarket.” Naka-squat si Avery sa

kanyang anak Sa tabi niya, hinikayat niya, “Hindi ba sabi mo gusto mo ng mga bagong sticker noong nakaraan?”

“Nasa akin na sila. Binigyan sila ng mga kaklase ko.”

“Kung gayon, bumili tayo ng ilang maliliit na regalo, at pagkatapos ay maaari mong dalhin ang mga ito sa iyong

mga kaklase.”

Nahihiyang sabi ni Layla, “No need for mom. Kung gusto mong lumabas, pwede akong sumama sayo. Kung ayaw

mong lumabas, pwede na tayong manatili sa bahay.”

Marahang hinaplos ni Avery ang ulo ng kanyang anak gamit ang kanyang palad: “Nami-miss mo ba ang iyong

ama?”

“Hmph, hindi ko siya nami-miss. Miss ko na ang kapatid ko.” Duplicitous si Layla. Hindi niya aaminin na miss na miss

na niya ang kanyang ama.

Nitong mga nakaraang linggo, nakipaglaro sa kanya ang kanyang ama. Ngayong biglang umatras ang kanyang

ama sa kanyang buhay, pakiramdam niya ay hindi siya sanay, at the same time, sa pag-iisip na baka hindi na niya

makakasama ang kanyang ama sa hinaharap, hindi niya mapigilang umiyak. Pero alam din niyang kung iiyak siya,

malulungkot ang nanay niya kaya tiisin na lang niya.

Masunuring sabi ni Avery, “Layla, dahil ayaw mong lumabas, kaya hindi tayo lalabas. Maganda ang panahon

ngayon, pwede tayong maglaro sa bakuran.”

“Ano ang nilalaro mo?” tanong ni Layla.

“Bakit hindi bumili si Nanay ng mga punla, magtanim tayo ng mga puno.”

“Nay, bumili tayo ng mga bulaklak at ilagay natin sa isang plorera, okay?” Biglang naging interesado si Layla.

“Sige. Sabay na tayo bumili.” Agad namang nakahinga si Avery nang makitang may interes ang kanyang anak.

Mabilis na tumango si Layla: “Kung ganoon ay huwag mong isama ang kapatid ko? Anyway, babalik kami agad.”

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

“Sige.” Sabi ni Avery, at kinuha ang bag.

Maya-maya, pinaalis ng bodyguard ang mag-ina. Pagkalabas nila, ilang sandali pa ay bumalik na si Elliot.

Natigilan si Mrs Cooper nang makita siyang bumalik. Mukhang bumalik siya lalo na pagkalabas ni Avery.

Sinabi ni Mrs. Cooper, “Sir, maaari ka bang manatili sa bahay ng kaunti ngayon? Iyak ng iyak si Layla kahapon dahil

hindi ka na bumalik. Wala siya sa magandang mood ngayon. Buong umaga kinukumbinsi siya ni Avery, inilabas ko

lang siya.”

Natahimik sandali si Elliot, pagkatapos ay nagtanong, “Nasaan si Robert?”

Sinabi ni Mrs. Cooper, “Natutulog si Robert sa silid. Kahapon ay natulog siya sandali sa sala, at nakagat ng lamok at

may lumitaw na maliit na pulang batik sa kanyang noo.”

Agad na naglakad si Elliot patungo sa kwarto at sa pagkakataong ito ay nagising na si Robert.

Binuksan ng maliit na lalaki ang kanyang mga mata, hinawakan ang kubrekama sa kanyang kamay at itinapat ito

sa kanyang bibig.

Nang makitang pumasok si Tatay, huminto si Robert nang kagatin niya ang kubrekama. Lumakad si Elliot sa kama

at nakita niya ang mga kagat ng lamok sa noo ng kanyang anak, at nakaramdam siya ng matinding pagkabalisa.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify