Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1218

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 1218

Bridgedale.

Ospital, departamento ng inpatient.

Iminulat ni Adrian ang kanyang mga mata at nakita si Cole, ang kanyang maamong mga mata ay biglang naging

sobrang lamig.

Sinabi sa kanya ni Avery na dapat niyang tratuhin si Cole bilang hangin.

Dahil pasyente na siya ngayon, kahit hindi niya pansinin si Cole, hindi magagalit si Cole.

“Tito, gising ka na ba?” Nakita ni Cole si Adrian na nagmulat ng kanyang mga mata, at agad na ngumiti, “Ibinili kita

ng tonic soup at inilagay ito sa isang thermos box, at ibibigay ko ito sa iyo ngayon. Maaari mong inumin ito sa iyong

sarili. Kailangan mo bang pakainin?”

Syempre ayaw siyang pakainin ni Cole.

Isang kidney lang ang tinanggal ni Adrian, maayos na ang kanyang mga kamay, at talagang wala siyang problema

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

sa pagkain.

Malamig na tinignan ni Adrian si Cole at umiling.

“Hindi ka ba nagugutom?” Lumakas ang ngiti ni Cole at nangungumbinsi, “Ang tagal mo nang hindi kumakain,

paano ka hindi magugutom? Kung hindi ka kumain, makakaapekto ito sa iyong paggaling.”

Inabangan ni Cole ang maagang paglabas niya sa ospital, kaya siyempre alagaan siyang mabuti.

Napakamot pa sa ulo si Adrian.

“Hindi ka ba talaga nagugutom, o ayaw kitang pakainin?” Tiningnan ni Cole ang kanyang haggard na hitsura at

nagsimulang mag-isip ng paraan, “Paano kung hayaan kitang pakainin si Avery?”

Tumango si Adrian.

Sumpain si Cole sa kanyang puso: ‘Sabing ikaw ay isang tanga, marunong kang pumili ng taong maglilingkod sa

iyo.’

Ibinaba ni Cole ang insulation box, kinuha ang kanyang mobile phone, at tinawagan si Avery.

Hindi nagtagal, dumating si Avery sa ward.

“Cole, lumabas ka muna. Nandito ka para maapektuhan ang mood ko.” Umupo si Avery sa tabi ng hospital bed.

“Ha ha ha! Avery, nakakatuwa ka talaga. Si Elliot ang nagkusa na ilipat ang equity kay Adrian, at hindi ako ang

pumilit sa kanya ng kutsilyo.” Ang dahilan kung bakit binanggit ito ni Cole ay para sadyang mainis sa kanya,

“Ngayon Kung papansinin mo ang aking pag-ibig, hindi ka na makakaakyat ng mataas sa hinaharap.” Nang

matapos magsalita si Cole ay lumabas na siya.

Pagkasara ng pinto ng ward, binuksan ni Avery ang thermos cup, at umapaw ang isang malakas na halimuyak, na

naging gahaman sa mga tao.

“Avery, kailan siya aalis?” tanong ni Adrian.

“Ito ay darating.” Itinaas ni Avery ang ulo ng kama at pinakain siya ng sopas, “kailangan mo lang tandaan ang mga

salita ko at huwag pansinin si Cole.”

“Hindi ko pinansin si Cole. Pero ayaw ko siyang makita. Nandito siya, nakapikit lang ako matutulog.” Mahina ang

boses ni Adrian, “Kumusta ang kapatid ko?”

“Saglit lang nagising si Shea ngayon, at mas mahina ang katawan niya kaysa sa iyo. Kaya hindi ko pa nasasabi sa

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

kanya ang tungkol sayo. Kapatid niya ito. I’m afraid she’s too emotional and her body can’t stand it.”

Sagot ni Adrian, “Avery, ako na mismo ang iinom ng sopas.”

Kinuha niya ang soup bowl at mabilis na inubos ang soup.

Matapos ibigay sa kanya ang walang laman na mangkok ay dumungaw si Adrian sa bintana.

“Avery, bumalik ka agad. Dumidilim na.” Habang umaasa si Adrian na makakauwi na siya sa lalong madaling

panahon upang magpahinga, nag-aatubili siyang bitawan siya, “Pupunta ka ba sa akin bukas?”

“Basta ayaw mong kumain bukas, pupuntahan kita at papakainin kita.” Binigyan siya ni Avery ng ideya.

Sumilay ang masayang ngiti sa gilid ng bibig ni Adrian.

Sa oras na ito, sa Aryadelle, ang liwanag ng umaga ay nagwiwisik sa langit at lupa na parang ginto.

Alas-siyete na ng umaga, at tahimik ang paligid ng villa, na parang hindi nagbago sa madilim na gabi.

Kinaladkad ni Gwen ang kanyang maleta at lumabas sa pintuan ng bahay ni Ben Schaffer. Kinuha niya ang eye

drops sa bulsa at nilagay sa mata niya.

Pagkatapos ng dalawang linya ng luha, huminga siya ng malalim at pinindot ang doorbell.

Sa villa, nagising si Ben Schaffer mula sa kanyang panaginip nang marinig ang katok sa pinto, at nagmamadaling

lumabas ng kwarto na naka-tsinelas.

Ang tunog ng ‘bang bang bang’ ay parang tambol na malinaw na umabot sa kanyang tenga.

Agad na bumalik si Ben sa kwarto, kinuha ang kanyang mobile phone, at handang tumawag ng pulis anumang oras.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify