Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1246

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 1246

Sumabog ang utak ni Mike. Hindi naman sa nabigla siya sa sinabi ng doktor, pero wala na si Avery.

D*mn ito. Nangako si Mike na babantayan niya si Avery para hindi siya makatakas, pero nakatakas ulit siya habang

natutulog ito.

Huwag isipin, huwag magtanong, dapat na siya ay nasa flight sa Yonroeville ngayon.

Nang makitang hindi nagsasalita si Mike, mabilis na lumabas ang doktor at sinunggaban siya kaagad: “Narinig mo

ba ang sinabi ko kanina? Kailangan niyang bumalik para sa isang pagsusuri…”

“Nakita ko. Kapag nahanap ko na siya, dadalhin ko siya sa ospital para sa pagsusuri. Ngunit dapat walang paraan

upang pumunta sa iyong lugar para sa pagsusuri. Karamihan sa kanya ay umalis na ng bansa.” nagmamadaling

sabi ni Mike.

“Ay, ayos lang. As long as she can go for the checkup, she can do it kahit saan.”

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

“Hindi ba tumitingin sa mga pasyente ang ospital mo? Paano pahihintulutan ang mga pasyente na maglakad-

lakad?” tanong ni Mike.

“Ito…ospital tayo dito, hindi kulungan. Kung ang mga pasyente ay makagalaw ng mag-isa, siyempre maaari silang

pumunta kung saan nila gusto, ngunit kung sila ay lumabas nang mag-isa habang nasa ospital at may nangyari, ang

aming ospital ay walang pananagutan.”

“Sige, bibigyan kita ng discharge order. Pero kailangan mo talaga siyang mahanap agad. Hindi lang siya ang may

problema sa mga resulta ng pagsusuri, ngunit mayroon din siyang impeksyon sa baga na kailangang ma-ospital.

Kung tumanggi siyang ma-ospital, kailangan niyang uminom ng gamot para makontrol siya.” Paalala ng doktor.

Tinapik-tapik ni Mike ang ulo niya, “Got it. Sakit sa ulo. Bakit ba kasi ako nakatulog kagabi.”

Sa pagkakataong ito tumakas si Avery, at hindi sigurado si Mike na maibabalik niya ito.

….

Yonroeville.

Pagkadating ni Avery sa airport, sumakay siya ng taxi diretso sa bundok.

Hindi gaanong umuulan ngayon, kaya hindi siya mababasa ng walang payong.

Patuloy pa rin ang pagliligtas ng mga rescue team.

Nakatayo si Avery sa lugar ng aksidente, nakatingin sa mahahabang palumpong at mga bato sa ibaba, mahigpit na

nakakuyom ang kanyang mga daliri.

Sa sandaling ito, buhay at kamatayan ang nasa pagitan ng kanyang mga iniisip.

Kung tumalon lang siya ng ganito, pwede niyang samahan si Elliot.

Nakita siya ng isang rescue worker at agad siyang binati, “Ms. Tate, bakit nandito ka na naman? Paano ka

nakaakyat sa bundok? Walang sumama sayo? By the way, gumaan na ba ang pakiramdam mo?”

Ang pag-aalala ng mga tao, hayaan siyang mangatuwiran pabalik sa katawan.

“Salamat sa pag-aalala mo. Nasa mabuting kalusugan ako. Mayroon bang anumang pag-unlad sa gawaing

pagliligtas?” tanong ni Avery.

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

“Oo… Marami akong nahanap, kabilang ang mga piraso ng damit, kaunting dugo, at mga piyesa ng kotse…”

Narinig ni Avery ang mga salita at agad na kinuha ang kanyang mobile phone at idinial ito kay Ben Schaffer.

Kaninong damit ang mga piraso?

Kaninong dugo ito?

Kung gaano niya inaasam na kay Elliot iyon, ngunit ayaw niyang maging kanya iyon.

Kung sa kanya, ibig sabihin ay hindi siya mabubuhay nang hindi nakakakita ng tao at patay na hindi nakakakita ng

mga bangkay.

Pero kung sa kanya, ibig sabihin, baka mapatay talaga siya.

Sinagot ni Ben Schaffer ang telepono nang may pag-aalalang tono: “Avery, nakapunta ka na ba ulit sa Yonroeville?

Alam mo ba kung gaano kabalisa si Mike?”

“Ben Schaffer, kaninong damit ang natagpuan ng mga piraso? Sino ang bahid ng dugo? Kay Elliot ba?” Tanong ni

Avery na hindi sumasagot.

Sinagot ni Ben Schaffer ang kanyang tanong at sinabing, “Hindi siya. Ang mga resulta ng pagsusulit ay lumabas.

Galing ito sa kapwa driver. Wala pa akong nahanap na related kay Elliot. Manatili ka sa bundok at huwag kang

gagalaw, susunduin kita.”

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify