Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1353

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 1353

Tumango si Avery.

“Avery, kung may pagkakataon kang umalis dito ngayon, gusto mo bang umalis?” Bahagyang inangat ni Xander

ang ulo at sinulyapan ang mga ibong malayang lumilipad sa kalangitan.

Sinundan ni Avery ang kanyang linya ng paningin, tumingin sa langit, at maingat na sinabi: “Hindi ko ito sineseryoso

nang sabihin sa akin ng lahat na mapanganib ang lugar na ito. Pero ngayon nalaman ko na talagang delikado dito,

at nakakapatay talaga ito ng mga tao. Ang sarili kong buhay ay maaaring sumugal sa gusto mo, ngunit hindi ko

maaaring isangkot ang iba.”

Tinawagan ni Avery si Xander at ang bodyguard, kaya gusto niyang paalisin silang dalawa dito.

Kung may pagkakataong umalis ngayon, hindi na magdadalawang isip pa si Avery.

Sabi ni Xander, “Hindi ka pwedeng sumugal sa sarili mong buhay. Sabay tayong gagawa ng paraan at siguradong

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

makakaalis tayo dito.”

“Well.”

Mas kaunti ang mga tao sa kalye kaysa karaniwan ngayon. Hindi masabi na depresyon.

“Sa tingin mo ba ay may lihim na umaaligid sa akin?” Biglang tumingin si Avery sa paligid na may pagdududa.

Sabi ng bodyguard na nakasunod sa likod nila, “Boss, kahit gusto kang kontrolin ni Kyrie, block ka na lang sa airport.

Kung gusto mong umalis sa Yonroeville, sa airport ka na lang!”

….

Kinagabihan, pagkabalik ni Xander sa kanyang kwarto, binuksan niya ang kanyang cellphone at hinanap ang

numero ni Rebecca.

Pagkatapos mag-alinlangan, nagdial siya ng numero. Sinabi ni Rebecca na kung mayroon siya, maaari niyang

tawagan siya.

Sa oras na ito, nagpapahinga si Rebecca sa kwarto. Siya ay tumagal mula 3:00 ng umaga hanggang tanghali.

Pagkatapos noon ay hindi na kinaya ng kanyang katawan kaya bumalik siya para magpahinga.

Ang tawag ni Xander sa telepono ay nagpabalik sa kanya sa realidad mula sa isang bangungot.

Sinagot ni Rebecca ang telepono at pinunasan ang masakit na mga templo.

“Rebecca, ako si Xander. Nabalitaan ko na namatay ang panganay mong kapatid.” Magalang na sabi ni Xander.

“Ano ang hinahanap mo sa akin?” Mabigat ang boses ng ilong ni Rebecca at namamaos ang boses.

“Gusto kong alisin si Avery dito, may paraan ka ba para matulungan kami?” Sinabi ni Xander ang kanyang

kahilingan.

Ngumisi si Rebecca: “Nakiusap ako na umalis ka ilang araw na ang nakalipas, pero hindi ka aalis. Ngayon ay patay

na ang aking kuya, at ang aking ama ay galit na galit. Gusto mong umalis sa oras na ito ngunit walang pinto upang

makatakas.”

Kalmadong paalala ni Xander, “Tuloy-tuloy si Avery. Hindi maganda para sa kanya dito. Kung mabawi ni Elliot ang

kanyang memorya, tiyak na gagawa siya ng paraan upang makatakas kasama si Avery. Kung hindi niya mabawi

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

ang alaala niya, maiinlove siya ulit sa kanya.”

“Wala akong pakialam sa puso niya. Kung sino man ang nagmamahal sa kanya ay ayos lang basta asawa ko siya.

Nangako siya sa aking ama na hinding-hindi niya iiwan ang Yonroeville sa kanyang buhay.” Nagkakaproblema si

Rebecca sa pagtulog, sumasakit ang ulo, at natural na hindi makapagsalita. “Tsaka, nangako rin siya. Ang tatay ko,

magkakaroon ako ng anak sa taong ito. Kapag nagkaroon ako ng anak ni Elliot, natural siyang mananatili sa tabi

ko!”

Natigilan si Xander sa sinabi ni Rebecca.

“Pumayag ba si Elliot?”

“Hindi kaya siya pumayag? Kung hindi siya pumayag, paano umalis ng bansa si Hayden? I don’t care if he willing or

not, magkakaanak pa rin siya sa akin.” Wala nang kinakatakutan ngayon si Rebecca.

Namatay ang panganay na kapatid, at siya ang nag-iisang anak na natitira sa pamilya Jobin.

Sa hinaharap, ang lahat ng tungkol sa kanyang ama ay pag-aari nila ni Elliot.

“Oh… well.” Nasa komplikadong mood si Xander, hindi alam ang sasabihin.

Kung alam ni Avery ang sinabi ni Rebecca, malulungkot siya.

At saka, hindi pa nasasabi ni Xander kay Avery na may baby siya sa sinapupunan.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify