Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1386

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 1386

Tinawagan ni Wesley si Avery pero walang sumasagot kaya dinial niya ang number ni Xander pero walang

sumasagot.

Ngayon ang araw na araw ng operasyon ni Avery, at gusto niyang malaman ang sitwasyon ng operasyon.

Nang tingnan niya ang flight sa Yonroeville at planong pumunta sa Yonroeville, bumalik ang telepono ni Avery.

“Brother Wesley, nagcha-charge ang cellphone ko sa ward.” Napag-usapan ni Avery ang plano sa pag-opera sa

doktor, at ngayon lang siya bumalik sa ward.

“Nagpapatakbo ka ba ngayon?”

“Well.” Saglit na natigilan si Avery at sinabi sa kanya ang bagay na iyon, “Nakabalik na si Xander sa Aryadelle, kaya

hiniling ko sa doktor sa ospital na ito na operahan ako.”

Nagulat si Wesley: “Ano ang sitwasyon? Ano ang pangangailangan ng madaliang pagkilos? Hindi ka ba pwedeng

bumalik kay Aryadelle pagkatapos ng operasyon? Kailan siya umalis?”

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

“Nagpadala siya sa akin ng isang mensahe noong 4:00 ng umaga, at malamang na umalis siya kapag nagpadala

siya sa akin ng isang mensahe.” Natahimik na ang mood ni Avery.

“Bakit hindi ka nagpaopera bago umalis? Nagmamadali ka ba para sa araw na ito?” Naguguluhan si Wesley.

“Baka nagmamadali ang kalagayan niya. At hindi ito malaking operasyon para sa akin…”

“Craniotomy, bakit hindi major operation? Ang tanga ni Xander. Alinman sa hindi siya papayag na gawin ang

operasyon para sa iyo, dahil pumayag siya. Paano siya makakabalik sa huling araw? Tatawagan ko siya mamaya.”

Seryoso ang tono ni Wesley.

Agad na sinabi ni Avery, “Kuya Wesley, huwag mo siyang tawagan. Dapat ay mayroon siyang sariling mga

paghihirap. Tatawagan ko siya pagkatapos ng operasyon ko.”

Wesley: “Okay lang ba ang doktor dyan? “

“Wala naman sigurong problema. Laging pumupunta si Kyrie sa ospital na ito para magpatingin sa doktor tuwing

may sakit siya.” Iniba ni Avery ang usapan, “Kumusta sina Shea at Adrian?”

“Mabuti naman sila.” Nanirahan si Wesley sa kanila at hinintay na bumalik sina Elliot at Avery, “Mas mabuti si Shea,

at inaalagaan siyang mabuti ni Adrian.”

Avery: “Namiss kita ng sobra.”

Wesley: “Kailangan mong magkaroon ng kapayapaan ng isip. Ang pinakamahalagang bagay ay gumaling sa iyong

sakit ngayon.”

Avery: “Sige.”

Wesley: “Kung gayon, hindi kita guguluhin. Ipadala sa akin ang numero ng iyong bodyguard. Hihintayin kita

mamayang gabi at makipag-ugnayan sa bodyguard mo.”

Avery: “Okay.”

Pagkatapos magsalita, ipinadala ni Avery ang numero ng bodyguard.

Alas-11 ng gabi

Bumalik si Elliot sa villa.

Sa sala, may sahig na puno ng mga bulaklak, at umupo si Rebecca sa tabi niya, naglalagay ng bote.

Nang makitang bumalik si Elliot, agad na ibinaba ni Rebecca ang gunting at bulaklak sa kanyang mga kamay at

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

nagtanong, “Elliot, uuwi na ba ang tatay ko?”

“Well. Nakauwi na siya ngayon. Kumusta ka?” Umupo si Elliot sa sofa at sinilip ang mga bulaklak na inayos niya.

Umupo si Rebecca sa tabi niya at sinabing, “Medyo mas maganda ngayon. Balita ko may operation si Avery ngayon.

Pagkatapos ng kanyang operasyon, maaari kang pumunta at makita siya kung gusto mo. Sayang naman at ayaw

niya akong makita kung hindi ay gusto ko rin siyang makita. Pupuntahan ko siya kasama mo.”

Tiningnan ni Elliot ang taos-pusong ekspresyon sa mukha ni Rebecca, at taimtim na sinabi, “Huwag mo siyang

puntahan sa hinaharap.”

Rebecca: “Okay. Hindi ko ine-expect na sobrang galit mo sa akin.”

Elliot: “Dahil nasa mabuting kalusugan ka ngayon. Hindi na ganoon ka-kumportable, pagkatapos ay maaari mong

puntahan ang iyong ama mamaya.”

Sabi ni Rebecca, “Well. Ilalagay ko itong mga bulaklak sa plorera at pupunta doon. Elliot, gutom ka ba? Gusto mo ba

ng makakain? Si yaya ang gumawa ng sopas…”

“Hindi ako gutom. Since ayos ka na, mauna na ako.” Natahimik ang boses niya, bumungad sa mga mata niya ang

pagkadismaya, at agad niyang ipinaliwanag, “Binigyan ako ng tatay mo ng ilang trabaho ay naayos na, at kailangan

kong harapin iyon.”

“Sige, pumunta ka. Nag-aalala lang ako na hindi kaya ng katawan mo.” Inalalayan siya ni Rebecca palabas.

Pagkaalis niya ay bumalik si Rebecca sa sala.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify