Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1387

Kabanata 1387

Hinawakan ng yaya ang isang bowl ng chicken soup at dinala kay Rebecca: “Miss, nakita mo ba na wala sa bahay

ang puso ni Elliot. Kung wala si Avery, siguradong hindi siya magiging ganito.”

Pagkatapos humigop ng sabaw ng manok, sinabi ni Rebecca, “Pupunta ako at kakausapin ko ang aking ama tungkol

dito mamaya. Gayunpaman, may operasyon si Avery ngayon, at tinatayang kailangan niyang manatili sa ospital ng

ilang araw bago umalis dito. Natural na uuwi ang puso niya.”

“Well. Ito ang teritoryo ng pamilya Jobin. Gaano man kalakas si Elliot noong nakaraan, gaano man kagaling si Avery,

gaano man kagaling ang braso niya, si Elliot ay dapat na asawa mo sa totoo lang, at si Avery ay dapat ding maging

tapat na asawa. Umalis ka dito.”

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

Napangiti si Rebecca sa sinabi ng yaya.

Pagkatapos uminom ng sopas, pumunta si Rebecca sa bahay ni Kyrie, kasama si yaya.

“Dad, ano ang pakiramdam mo?” Tanong ni Rebecca sabay hawak sa kamay ni Kyrie.

Tumingin si Kyrie sa kanyang anak at nagtanong, “Ano ang ginawa mo kahapon?”

Sabi ni Rebecca, “Nasa tiyan ko na ngayon ang anak ni Elliot. Dad, hayaan mo na si Avery na umalis dito. Hintayin

mong umalis si Avery. Ngayon, tiyak na hahayaan kong manatili rito si Elliot nang may kapayapaan ng isip.”

“Anong nangyari sa bata?” Laking gulat ni Kyrie.

Matapos ipaliwanag ni Rebecca ang bagay na iyon, kumunot ang noo ni Kyrie, hindi gaanong nasisiyahan.

“Tay, huwag ka nang magalit. Ang tungkulin ng batang ito ay panatilihin si Elliot dito. Kapag nag-stay siya, natatakot

ka pa rin ba na hindi siya magkaanak sa akin in the future?”

Napakunot ang noo ni Kyrie sa sinabi ni Rebecca: “Well. Rebecca, hindi mo lang gustong manatili si Elliot dito, kundi

gaya ni Avery, hawakan mo ng mahigpit ang puso niya. Kayang isuko ni Elliot ang lahat para kay Avery, at gusto mo

ring ibigay niya ang lahat para sa iyo.”

Tumango si Rebecca: “Tay, magsisikap ako.”

……….

Nasa ospital.

Matapos magawa ang lahat ng preoperative na paghahanda, ipinadala si Avery sa operating room.

Ang bodyguard ay nakatayo sa labas ng pinto ng operating room, naghihintay na balisa.

Maya-maya, tumunog ang cellphone ni Avery, si Mike iyon.

Sinagot ng bodyguard ang telepono: “Kakapasok lang ng amo ko sa operating room. Aabutin ng kahit isang oras

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

bago lumabas.”

Mike: “Kapag lumabas si Avery, tatawagan mo ako sa lalong madaling panahon.”

Bodyguard: “Pag-usapan natin yan pag gising niya. Hindi ko pa alam kung paano ang medical skills ng doktor na

ito… Pinaalis ng mga kaklase ko ang amo ko. Hindi ko pa rin maisip, halatang maayos naman siya kahapon, kaya

kung ayaw niya, hindi niya gagawin.”

“Kung gayon, ano ang pangalan ng tao?”

“Xander ang pangalan niya. Maganda ang impresyon ko sa kanya, pero sino ang nakakaalam na ganoon siyang tao.

Sa susunod na gusto ko siyang makita, kailangan ko siyang pagalitan hanggang kamatayan.”

“Titingnan ko ang taong ito.” Natapos si Mike at ibinaba ang telepono.

Ang mga bodyguard ay hindi mapakali na naglalakad sa labas ng operating room.

Alas tres ng hapon namatay ang ilaw sa operating room at ilang sandali pa ay bumukas ang pinto ng operating

room at pinalabas si Avery.