Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1397

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 1397

“Magpapadala ako ng isang tao para ibalik siya sa Aryadelle. Kapag bumalik siya sa Aryadelle, natural na may

magdadala sa kanya sa ospital para sa pagsusuri.” Paliwanag ni Elliot sa doktor.

Narinig ng doktor ang mga salita at agad siyang binigyan ng discharge order.

Naramdaman ni Avery na nakikialam ang kanyang buhay, at sumimangot siya.

Hinawakan niya ang braso ni Elliot at naglakad palabas. Lumabas ang dalawa sa opisina at naglakad patungo sa

ligtas na daanan sa tabi nila.

“Elliot, hindi na ako babalik kay Aryadelle ngayon.”

“Nakapag-book na ako ng ticket para sa iyo, pwede ka nang umalis ngayon.” Tila hindi narinig ni Elliot ang kanyang

sinabi.

Avery: “Hindi ako pupunta.”

“Kailangan mong pumunta.” Hindi naman matindi ang tono ni Elliot. Siya ay pasyente pa rin, at hindi siya

magkakaroon ng matinding pagtatalo sa kanya. “Kapag umalis ka, tutulungan kitang maghiganti.”

Ang mga salita ay nakasakal sa kanyang lalamunan, at gusto niyang sabihin ito, ngunit pakiramdam niya ay

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

napakawalang katwiran. Gusto niyang sabihin, gusto niyang patayin si Kyrie gamit ang sarili niyang mga kamay

para ipaghiganti si Xander.

Pero may sakit pa siya, paano niya mapapatay si Kyrie?

Huwag patayin si Kyrie sa oras na iyon, ngunit sa halip ay mahulog sa mga kamay ni Kyrie, na nagpapahirap kay

Elliot.

“Saan mo binili ang ticket sa eroplano para sa akin?” tanong ni Avery matapos ang sandaling katahimikan.

“Hindi pa ako nakakabili. Sinabi mo noon na pupunta ka sa Bridgedale, kaya hindi ko alam kung bibilhin ko ito para

pumunta ka sa Aryadelle o pumunta sa Bridgedale.” sabi ni Elliot.

Paos na sabi ni Avery, “Pupunta ako sa Bridgedale. Pupuntahan ko ang mga magulang ni Xander at humingi ng

tawad sa kanila.”

Sabi ni Elliot, “Pupunta ako kapag magaling ka na. Ano ang dapat mong gawin kung sisihin ka nila? Kapag naayos

na ang usapin sa panig ko, saka ako sasama sa iyo.” Hindi sumagot si Avery.

Pagkaraan ng ilang sandali, naglabas ang doktor ng utos ng paglabas, dinala ito, at ibinigay sa kanila.

Kinuha ni Elliot ang discharge order at dinala siya sa ward.

Naimpake na niya ng maaga ang kanyang mga gamit, at bitbit ng bodyguard ang kanyang bagahe, handang umalis

anumang oras.

“Tara na!” sabi ni Elliot.

Bodyguard: “Bumalik ka sa hotel o…”

“Pumunta ka sa airport.” Hinawakan ni Elliot ang kamay ni Avery at hindi na siya binigyan ng ibang pagpipilian.

Sumunod ang mga bodyguard sa likod nila dala ang kanilang mga bagahe.

Nakahinga ng maluwag ang bodyguard. Kung wala si Elliot, tiyak na gagawa si Avery ng paraan para mahanap si

Kyrie.

Ayaw mamatay ni Avery, ngunit medyo takot pa rin sa kamatayan ang bodyguard.

Lumipad ang eroplano mula sa Yonroeville at dumating sa Bridgedale pagkatapos ng ilang oras na paglipad.

Sinundo si Wesley sa airport.

Matapos matanggap si Avery ay agad siyang dinala ni Wesley sa ospital.

Avery: “???”

Paliwanag ni Wesley, “Isang linggo ka lang naospital, hindi pa sapat. Sa totoo lang nasa ospital ka, huwag kang

mag-isip ng kung anu-ano.”

Avery: “Kuya Wesley, papasukin mo pa rin ako. Puntahan mo sila Shea at Adrian.”

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

Mahinahong sabi ni Wesley, “Sa ospital ka muna, at ihahatid kita kay Adrian. Walang kinalaman sa iyo ang

pagkamatay ni Xander. Bagaman kailangan nating maniwala sa agham, ngunit sa palagay ko lahat ay may kanya-

kanyang kapalaran.”

Umupo si Avery sa ward: “Brother Wesley, sa palagay mo ba ay napakalaking kapalaran ng mga salitang ito?”

Tumingin sa kanya si Wesley, “Kung hindi natin mababago ang mga bagay, kailangan nating tanggapin ang

kapalaran. Upang baguhin kung ano ang maaaring baguhin, upang tanggapin kung ano ang hindi maaaring

baguhin. Ito ang sinabi sa akin ni Propesor James Hough.”

Nakinig si Avery at naliwanagan siya.

“Magpahinga ka muna para maiwasan ang jet lag. Magpa-checkup ka mamaya, at pagkatapos ay hahanap ako ng

doktor na magrereseta sa iyo ng gamot.” Sinulyapan siya ni Wesley at nagtanong, “Nagugutom ka ba? Gusto mo

bang kumain muna?”

“Medyo gutom.” sabi ni Avery.

Matapos makita si Wesley, naibsan ng husto ang kalungkutan.

“Ako na ang bibili para sayo.” Pagkatapos noon ay handa nang lumabas si Wesley.

“Kuya Wesley, hindi mo ba ako tinatanong kung ano ang gusto kong kainin?”

Huminto si Wesley at lumingon sa kanya: “Hindi ba kayo mga mapiling kumakain?”

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify