Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1470

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 1470

Pagkatapos, tinulak ng bodyguard si Elliot papasok sa ward. Pagpasok niya sa ward, biglang nagulat ang ekspresyon

ng mukha niya.

“Tatay.” Hawak ni Layla ang isang bouquet ng pink na carnation sa kanyang kamay, mabilis na naglakad papunta

kay Elliot, at inilagay ang mga bulaklak sa kanyang mga braso, “Welcome back!”

Hinawakan ni Elliot ang mga bulaklak sa isang kamay, itinaas ang kabilang kamay, at hinawakan ang ulo ng Anak:

“Layla, miss na miss ka ni Tatay.”

“Kung gayon ay huwag kang tumakas sa bahay sa hinaharap. Ganyan ang mga bata. Matanda ka na, huwag kang

masyadong bata.” Maliit na matanda na kilos, tinuturuan si tatay.

Sa oras na ito, kumawala si Robert sa mga braso ni Mrs. Cooper at natisod sa lupa.

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

Nakita ni Elliot ang kanyang anak na tumatakbo, at ang kanyang puso ay tumibok ng malakas. Hindi niya akalain na

ganoon na lamang ang pag-welcome sa kanya ng kanyang anak.

Diretsong tumakbo si Robert kay Avery na nasa tabi niya, at niyakap ng mahigpit si Avery.

“Nanay!” Isang malutong at malakas na boses ang kumalat sa buong ward.

Medyo nahiya si Elliot.

Binuhat ni Avery ang kanyang anak, itinuro si Elliot, at sinabi sa kanyang anak, “Ito si Tatay. Tawagan mo si Dad!”

Agad na isinubsob ni Robert ang maliit na ulo sa leeg ni Avery, ayaw tumingin sa kakaibang lalaking nasa harapan

niya.

Para sa isang batang kasing edad ni Robert, ang pagkikita ng isa o dalawang buwan ay isang purong estranghero.

“Ang aking anak ay lumaki nang husto.” Tumingin si Elliot kay Robert, na tumangkad at lumaki, at bumuntong-

hininga, “Sa huling pagkikita natin, mas bata siya kaysa ngayon.”

“Kung pinapanood mo ito araw-araw, hindi ka magkakaroon ng ganitong pakiramdam.” Nakangiting sabi ni Mrs.

Cooper, “Sir, naospital po kayo nang may kapayapaan ng isip. Isasama ko si Robert araw-araw.”

Agad na sinabi ni Elliot, “Huwag mo siyang dalhin sa ospital. Madi-discharge na ako after a week.”

Ang kabanatang ito ay ibinigay ng infobagh.com. Bisitahin ang infobagh.com para sa araw-araw na update.

Maraming mga pasyente at mga virus sa ospital. Natatakot siyang lumapit ang bata at mahawa.

“Gng. Cooper, ibalik mo muna ang dalawang bata para magpahinga. Kailangang pumasok sa paaralan si Layla

bukas.” Niyakap ni Avery si Robert at lumabas ng ward kasama si Mrs. Cooper, “Hindi na malaking problema si Elliot

ngayon. Hindi mo kailangang mag-alala.”

Nag-alinlangan si Mrs. Cooper at nagtanong, “Naresolba na ba ang lahat?” By the way, dinalhan kita ng bagahe.

Ang pink at ang asul na kahon ay sa iyo.”

Avery: “Sige, salamat.”

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

Matapos silang makitang pumasok sa elevator, naglakad si Avery sa pintuan ng ward at huminto.

Inalalayan na ng nurse si Elliot na maupo sa kama.

Tumayo si Shea sa harap ni Elliot, nakatitig sa kanya nang hindi kumukurap.

“Kuya, masaya akong makita ka.” Sumilay ang matamis na ngiti sa mukha ni Shea.

“Napakasaya kong makita ka.” Magiliw na ngiti ang mga mata ni Elliot.

Agad na yumakap si Shea at malumanay na niyakap si Elliot: “You will always be my dearest brother.”

Niyakap siya ni Elliot sa likod gamit ang hindi naputol na kanang kamay, “Shea, hindi magbabago ang

nararamdaman ko para sa iyo. Gayunpaman, nagpasya kang pribado na bigyan si Robert ng pagsasalin ng dugo, at

itinago ang iyong balita, kaya’t nagkamali akong naisip na patay ka na, ang mga bagay na ito ay nagpagalit sa akin

nang husto.”

Napayuko si Shea, parang may ginawa siyang mali pero masunurin itong inamin.

Biglang nanlambot si Avery. Nang magsasalita na sana siya para kay Shea, muling sinabi ni Shea: “Kuya, may

sasabihin ako sa iyo. Kapag natapos akong magsalita, magagalit ka na naman.”

Hindi napigilan ni Avery ang pagtawa at pag-iyak.

Galit na galit si Elliot.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify