Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 150

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 150

Isang itim na kotse ang huminto sa harapan ng mansyon ng Foster.

Nang bumukas ang pinto ng sasakyan, bumungad ang isang pamilyar at magandang mukha.

“Long time no see, Miss Tierney,” sabi ni Mrs. Cooper.

Ngumiti si Chelsea at sinabing, “Long time no see, Mrs. Cooper. Nakauwi na ba si Elliot?”

Tumango si Mrs. Cooper, pagkatapos ay sinabi, “Naghihintay si Master Elliot sa loob mula nang

matanggap niya ang tawag mo kaninang umaga.”

Kuntentong tumango si Chelsea.

Maya maya pa ay may lumabas na ibang babae mula sa sasakyan.

“Watch your step, Miss Sanford,” sabi ni Chelsea habang tinutulungan ang babae palabas ng kotse.

Si Miss Sanford ay mukhang trenta na. Mukha siyang mature at may marangal na hangin sa

kanya. Nagbigay siya ng impresyon sa mga tao na siya ay isang propesor.

Tumingala siya at pumasok sa mansyon na nasa harapan niya.

Hindi masabi ng isa ang kanyang emosyon mula sa kanyang mga mata.

Hindi naglakas loob na magtanong si Mrs Cooper. Naglakad siya sa harapan at inakay ang dalawang

babae sa sala.

Nang makita sila ni Elliot na papasok ay agad siyang bumangon sa couch.

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

Tinawagan siya ni Chelsea nang umagang iyon at sinabi sa kanya na nahanap na niya ang estudyante

na sinabi ni Professor Hough na makakatulong sa kanya.

Ang katotohanan na si Elliot ang huling taong nakausap ng propesor sa telepono bago ang kanyang

kamatayan ay naging lokal na balita.

Ilang pera at koneksyon lang ang kailangan para malaman ang nilalaman ng tawag sa telepono nina

Elliot at Professor Hough.

Nagtagal si Chelsea para mahanap si Miss Sanford.

Nahirapan siyang i-escort si Miss Sanford kay Elliot para lang muli itong makatabi.

Halos limang taon na ang nakalipas mula nang huli niyang makita si Elliot!

Ginugol ni Chelsea ang lahat ng mga taon na iyon na malayo kay Elliot, naninirahan sa ibang bansa.

Ngayong nagkaroon siya ng pagkakataong bumalik sa tabi niya, agad niyang inabot at hinawakan ito.

Ang pamilyar na mukha ni Elliot at ang kanyang malamig at pigil na aura ay mas naakit sa kanya ni

Chelsea kaysa limang taon na ang nakakaraan.

Namula agad ang mata niya. .

Si Elliot, gayunpaman, ay sumulyap lamang kay Chelsea bago niya ibinaling ang atensyon kay Zoe

Sanford.

“Hello, Miss Sanford,” sabi ni Elliot habang inaabot ang kamay kay Zoe.

“Hello, Mr. Foster,” sabi ni Zoe habang kinamayan si Elliot.

Bumitaw si Elliot sa pagkakahawak, saka inalok ng upuan si Zoe.

“Nakita ko na ang resume mo, Miss Sanford. Totoo ba na ikaw ang pinakabatang propesor sa Mercy

Medical Center?” Tanong ni Elliot na may kislap sa kanyang mga mata.

Pinainom ni Chelsea si Elliot, ngunit hindi niya ito pinansin.

Gayunpaman, walang pakialam si Chelsea kahit na hindi siya nakita ni Elliot.

Wala siyang pinagsisisihan basta’t manatili siya sa tabi nito.

Ang hindi lang niya maintindihan ay kung bakit hinahanap niya sina Propesor Hough at Zoe Sanford.

Si Elliot ay malusog, at si Rosalie ay nasa mabuting kalusugan din para sa kanyang edad.

Kanino siya humingi ng tulong medikal?

Tumango si Zoe, saka sumagot, “Ako nga. Dapat ay mayroon kang magandang ideya tungkol sa aking

pangkalahatang background kung nabasa mo ang aking resume. Nakapasok ako sa medikal na

paaralan sa edad na labinlimang, at inilaan ko na ang lahat ng oras ko mula noon sa medisina at sa mga

maysakit.”

“I see,” sabi ni Elliot, saka idinagdag, “Nag-ayos na ako ng lugar para sa iyo na matutuluyan, para

makapagpahinga ka muna. Mag-usap tayo kapag nakapagpahinga ka na.”

“Sige,” sagot ni Zoe sabay tango.

Nang wala na si Zoe, sinabi ni Chelsea, “Elliot…”

Pagkaalis ni Zoe ay tumalikod si Elliot at nagpasalamat kay Chelsea.

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

“Salamat, Chelsea. Kung hindi mo pa siya nahanap, matagal ko na siyang mahanap.”

Napakaraming mag-aaral ni Propesor Hough upang salain.

Higit pa rito, bawat isa sa kanila ay may kahanga-hangang resume.

“Ito ay kasiyahan ko,” sagot ni Chelsea, pagkatapos ay idinagdag, “Maaari ba akong bumalik sa Sterling

Group, Elliot? Hindi lang ako nakaupo sa mga nakaraang taon. Nag-aral ako sa ibang bansa ng isang

taon, pagkatapos ay nagtrabaho ako ng higit sa dalawang taon…”

Nais niyang ipahayag na siya ay kwalipikado para sa isang posisyon sa pangangasiwa sa PR ng Sterling

Group

departamento

Hindi nagustuhan ni Elliot ang mga pabor, at ginawan siya ni Chelsea ng malaking pabor.

Siya ay hindi partikular na mahilig sa kanyang mungkahi, ngunit ito ay isang bagay na maaari niyang

payagan.

“Pagbibigyan ko ang iyong kahilingan, ngunit kung babalik ka sa Sterling Group, ang ating relasyon ay

dapat na manatiling puro ng superior at subordinate.”

Baka sinabihan din ni Elliot si Chelsea na dumistansya.

Sumakit ang puso ni Chelsea, ngunit tumango siya.

Bago siya umalis, maingat siyang nagtanong, “Elliot, pwede ko bang itanong kung kanino ka humihingi

ng tulong medikal? Hindi ko sinusubukang sirain ang iyong privacy. Nag-aalala lang ako sayo.”

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify