Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1533

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 1533

Malalim na sumang-ayon si Avery.

Avery: “Bagaman maraming pagdududa si Sofia, sa palagay ko hindi siya masamang tao.”

“Well.” Nakita siya ni Elliot tatlong araw na ang nakakaraan.

Pagkatapos ng dalawang pagpupulong na ito, bagama’t naramdaman niyang medyo naghihinala ito, naramdaman

din niya na may namamalagi na nakakaawang aura sa kanya.

Hindi niya sinasadyang hatiin ang mga tao sa tatlo, anim, at siyam na klase, ngunit hindi niya namamalayan na

naniniwala siya na kahit na si Sofia ay nakasuot ng isang sikat na tatak, may dalang Hermes bag, at sinusubukang

magmukhang isang ginang, ang kanyang mga salita at gawa ay hindi mapanlinlang. mga tao.

“Elliot, huwag na muna nating isipin iyon. After you meet her a few more times, baka malaman mo na kung bakit

siya nagkaganito.” Iniisip ni Avery na bagaman medyo kakaiba si Sofia ngunit hindi siya ang uri ng taong agresibo.

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

Kung ano man ang nasa puso ni Sofia, hindi niya dapat sinasaktan ang mga ito.

“Natatakot ako na magamit siya.” Ipinahayag ni Elliot ang kanyang mga alalahanin, “Kung alam ng isang taong may

puso na siya ang aking biyolohikal na ina, tiyak na may gustong gumamit ng kanyang mga kamay upang lumikha

ng gulo.”

Tumango si Avery: “Sabihin mo sa akin ang numero ng tiyahin mo at kakausapin ko pa siya. Mag-ingat siya.”

“Well.” Pagkatapos ipadala sa kanya ang numero, tinanong ni Elliot, “Uuwi ka ba o babalik sa kumpanya?”

Hinawakan ni Avery ang kanyang tiyan, sabi niya, “Hindi ako busog.”

Elliot: “Gusto mo bang pumunta sa restaurant ngayon lang? Maaari ka ring magpalit ng iba.”

“Ayokong kumain ng Western food.” Ngumiti si Avery, “Kanina ko lang nakita si tita na kumakain ng egg fried rice, I

think So mabango. Pero gusto kong kumain ng mainit at maasim na pansit ngayon.”

Si Elliot ay hindi pa nakakain ng mainit at maasim na pansit sa labas, ngunit ang simpleng meryenda na ito ay dapat

na lutuin sa anumang restaurant.

“Alam ko na may isang tindahan na ang mainit at maasim na pansit ay partikular na authentic.” Pagkasabi nito ni

Avery ay agad niyang ini-report ang address ng driver.

Ang kabanatang ito ay ibinigay ng infobagh.com. Bisitahin ang infobagh.com para sa araw-araw na update.

Matapos hanapin ang pangalan ng tindahan sa mobile map, pinaandar ng driver ang kotse patungo sa destinasyon.

“Malapit ang tindahang ito sa high school na pinag-aaralan ko dati…” sabi ni Avery, na tila may iniisip, ngunit mabilis

niyang dinala ito sa ibang salita, “Naiisip ko ngayon ang buhay sa high school, bukod pa sa walang katapusang mga

tanong, parang wala ng ibang alaala.”

“Mukhang maganda ang iyong mga marka ng pagsusulit sa pasukan sa kolehiyo.” Si Elliot ay nag-imbestiga sa

kanyang impormasyon noon.

“Maaaring magamit ang aking marka upang makapasok sa isang mas mahusay na pangunahing unibersidad. Gusto

kong mag-aral sa medical school sa ibang probinsya, o mag-abroad, pero hindi pumayag ang tatay ko.” Medyo kirot

pa rin ang nararamdaman ni Avery sa kanyang puso nang magsalita siya tungkol dito, “Ayaw akong hadlangan ng

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

tatay ko. Nagdadalawang isip daw siya na iwan ko siya. Kahit na kadalasan ay wala siyang pakialam sa akin. Anak

niya ako kung tutuusin.”

“Naiintindihan ko. Kung gusto ni Layla na iwan ako para mag-aral sa malayo, magdadalawang isip din ako. Sinabi ni

Elliot, “Kadalasan ay medyo abala si Jack.”

Avery: “Sige. Isa siyang workaholic. Hiniling ko sa iyo na gumugol ng mas maraming oras sa mga bata sa bahay

dahil kulang ako sa pagmamahal ng ama noong aking pagkabata.”

Dumating ang dalawa sa hot and sour noodle shop malapit sa high school.

Nandoon pa rin ang tindahan at na-renovate at medyo bago.

Handa nang magsara ang amo at ang proprietress.

Ang tindahang ito ay nagnenegosyo lamang sa umaga dahil sa magandang negosyo nito.

“Boss, pumunta kami dito para kumain ng noodles.” Nakangiting sabi ni Avery, “Dito ako nag-aaral noon at madalas

akong kumain ng pansit.”

Saglit siyang tiningnan ng amo, at biglang naalala: “Naalala ko. Madalas kang hinihintay ng nanay mo sa aming

tindahan pagkatapos ng klase sa tanghali.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify