Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1671

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Ano na ang nangyayari sa pamilya Jobin ngayon?

“Hindi sinagot ni Rebecca ang tawag mo…parang natigilan ako.” Sumimangot si Ben Schaffer, isang nagbabantang

premonisyon ang lumitaw sa kanyang puso, “Teka! Dapat may balita kaagad mula kay Nick.”

Makalipas ang sampung minuto, dumating ang tawag ni Nick.

“Elliot, sinabi ng taong pinadala ko na sarado ang pinto ng bahay ni Jobin, at walang nakita.” The Nick yawned,

“Alam mo ba kung anong oras tayo nandito, bakit ka tumatawag ng ganitong oras? Nandito na ang lahat at

natutulog na!”

Elliot: “Nick, humingi ng tulong si Rebecca mga isang oras na ang nakalipas. Ni-record ko ang tawag sa telepono at

nakarinig ako ng putok ng baril doon.”

Biglang naging seryoso si Nick: “Ngunit nakabalik na ang subordinate na ipinadala ko doon. Wala naman daw siyang

nakitang kakaiba. Alam mo rin na ang pamilya Jobin ay may mga bodyguard, at ang aking mga bodyguard ay hindi

maglalakas-loob na istorbohin ako maliban kung pumunta ako doon nang personal.”

Sabi ni Elliot, “Then please come over person. Sigurado ako, may narinig akong putok ng baril.”

Pag-alo ni Nick, “Bukas ng umaga. Out of town ako ngayon. Marami akong nainom ngayong gabi, at sumasakit ang

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

ulo ko. Kung may mangyari kay Rebecca, makakatanggap ako ng balita. Kapag natanggap ko ang balita, sasabihin

ko sa iyo sa lalong madaling panahon.”

Sinabi ito ni Nick, at si Elliot ay walang magawa.

Anak niya si Haze, hindi kay Nick, kaya natural na hindi nagmamadali si Nick.

Hindi makapaghintay si Elliot na lumipad sa Yonroeville nang personal sa sandaling ito.

“Ano ang sinabi ni Nick?” Tumabi sa kanya si Ben Schaffer, hindi marinig ang boses ni Nick sa telepono.

“Nasa labas ng bayan si Nick, kaya hindi siya makakapunta sa bahay ni Jobin.” Seryoso ang hitsura ni Elliot, “Teka,

ilang oras na lang dapat may balita na.”

“Mga oras.” Napabuntong-hininga si Ben Schaffer, “I can only hope this is Rebecca’s prank.”

….

Ang Ikatlong Ospital.

Matapos dalhin ni Avery si Tammy sa laboratoryo, saglit na tinitigan ni Tammy ang nutrition bag, napabuntong-

hininga paminsan-minsan.

“Avery, bakit hindi mo sinabi sa akin kanina na pwede kang magkaanak ng ganito?” Hinawakan ni Tammy ang

kanyang nakaumbok na tiyan, “Alam mo bang hindi ako komportable araw-araw ngayon? Kapag ako ay natutulog

sa gabi, ang aking mga binti ay laging naninikip, at ang mga pulikat ay sumasakit hanggang sa kamatayan. At

nagsisimula nang namamaga ang mga paa ko. Hindi ko alam kung makakalabas ako para makipaglaro sa iyo sa

loob ng ilang araw.”

Avery: “Ang teknolohiyang ito ay hindi 100% ligtas.”

Tammy: “Ngunit ang bata sa aking tiyan ay hindi 100% ligtas.”

“Kahit banggitin ko pa sa iyo, hindi ka papayagan ng nanay mo. Huwag mong pagsisihan. Kung malusog si Shea,

hindi na tayo makakaisip ng huling paraan na ito.” Sinuyo siya ni Avery, “Actually, naranasan ko na ang proseso

mula sa pagbubuntis hanggang sa panganganak, na bihirang karanasan din sa buhay ko.”

“Inaaaliw mo ba ako? Kung maaari mong piliin na alisin ang masakit na karanasang ito, aalisin ko ito nang walang

pag-aalinlangan.” Bumagsak ang mukha ni Tammy, “I’ve gained twelve pounds. Hindi pa ako naging ganito kataba

sa buhay ko. Ikinumpara ko ang mga litrato ko ngayon at dati, at kasing taba ako ng dalawang tao.”

Hindi napigilan ni Avery na matawa: “Tammy, Don’t panic, magpapayat ka kapag ipinanganak ang iyong baby. At

saka, kapag ipinanganak ang iyong pinakamamahal na anak na babae, mararamdaman mo na sulit ang sakit.”

Tammy: “Sana yun ang sinabi mo.”

“Siyempre, ako…nagsilang ako ng tatlong anak, at hindi ko ito pinagsisisihan.” Naisip ni Avery ang kanyang tatlong

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

anak na may masaya at kuntentong mukha.

“Kung ako sa iyo, dapat wala akong pagsisihan. Ang pangunahing dahilan ay ang mga genes mo at ni Elliot ay

masyadong malakas. Dapat marami kayong baby.” Sabi ni Tammy, bumalik ang mga mata niya sa nutrition bag,

“Kayo ni Wesley ang nagsalitan sa pagbabantay sa bag na ito araw-araw?”

Avery: “Buweno, binabantayan ko ito sa araw at si Brother Wesly naman ang nagbabantay sa gabi. Pumupunta ang

tatay niya para bantayan ito tuwing weekend.”

“Oh my God, sobrang gulo. Ito ay nararamdaman na mas mahirap kaysa sa aking sarili. Katumbas ito ng sampu

ninyo ni Wesley. Hindi ako makapagtrabaho ng isang buwan.” bulalas ni Tammy.

Avery: “Oo naman! May utang ako kay Shea. Kung hindi nag-donate ng dugo si Shea kay Robert, namatay na si

Robert. Kaya kailangan kong gawin ang lahat para masigurado na ligtas na maipanganak ang anak ni Shea.”

Sinabi ni Tammy: “Pupunta ako dito sa iyo ngayon.”

Sabi ni Avery, “Hindi, i-treat kita sa hapunan mamaya at ibabalik kita. Masyadong boring dito, at kailangan mo nang

magpahinga.”

“Ayaw mo sa akin dito. Nasa daan ba dito?” Nag pout si Tammy at sinasadyang sabihin iyon.

“Kung ganoon ay huwag kang umalis, dito ka na lang sa tabi ko. Kapag inaantok ka na mamaya, pumunta ka sa

higaan. Hindi sinasadyang gumulong ako sa kama noong isang gabi, kaya mag-ingat ka sa pagtulog mo. Point…”

tinakot siya ni Avery.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify