Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1672

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Humagalpak ng tawa si Tammy. “Avery, mas masaya akong nakikipag-chat sa iyo.”

“Kung susunod ka na bored, lumapit ka sa akin. Hindi ako makakasabay sa pamimili, pero kaya kong maibsan ang

iyong pagkabagot sa iyo.” Naglabas si Avery ng isang bag ng prutas sa gilid at inilagay sa coffee table, “Anong gusto

mong kainin, ipaghiwa-hiwain kita.”

“Mataas ang asukal sa dugo ko, at sinabihan ako ng aking ina na huwag kumain ng prutas.” Nataranta si Tammy,

“Avery, sabi mo hindi talaga ako mataba. Bakit? Bakit ako nagkaroon ng napakaraming problema pagkatapos kong

buntis? Hindi lamang ako nagkaroon ng mataas na asukal sa dugo, ngunit ang aking presyon ng dugo ay mataas

din. Hindi lamang iyon, ngunit ang sanggol sa aking tiyan ay may maliit na paglaki sa maagang yugto at malaking

paglaki sa huling yugto. Hinala ko kapag malapit na akong manganak, hindi siya papasok sa palanggana.”

Avery: “Ano bang problema mo? Ang lahat ng ito ay isang maliit na problema. Kahit hindi ka pumasok sa

palanggana, ayos lang. Hindi ka ba nagpasya na magkaroon ng caesarean section? Kung talagang may problema

ang bata, Ilalagay ka ng doktor sa ospital.”

Tammy: “Oh… din. Medyo kinakabahan siguro ako.”

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

“Nabasa mo na ba ang librong inirekomenda ko sa iyo noon?” Nagbalat si Avery ng saging at kinagat ito. After a sip,

“Takot na takot din ako nung first time kong buntis. Sa oras na iyon, ito ay sa pamamagitan ng pagbabasa ng mga

libro upang mabawasan ang aking takot.

“Binili ko, pero hindi ko pa nababasa. Babalik ako at babasahin ko mamaya. Hindi ko nabasa ang papel sa loob ng

maraming taon. Nakalabas na ang libro.” Tumingin si Tammy sa paligid at naglakad patungo sa banyo.

“Tammy, gusto mo tulungan kita? Ang palikuran dito ay hindi palikuran, medyo masama.” Agad na inilagay ni Avery

ang saging sa kanyang bibig, pinunasan ang kanyang mga kamay ng tissue, at lumakad.

“Hindi, hindi pa, hindi pa ako handang manganak! Hindi mo kailangang kabahan nang husto.” Ngumiti si Tammy at

sinara ang pinto ng banyo.

Pumasok si Avery sa kwarto, kinuha ang telepono, at nagplanong tingnan kung aling restaurant ang kakainin sa

tanghali.

Dahil dito, isang news feed ang nakakuha ng kanyang mata.

Maya-maya ay lumabas na ng banyo si Tammy.

“Avery, paano ka naligo noong dito ka nakatira dati?” Pumasok si Tammy. “Sobrang liit ng banyo, feeling ko

sasampa ako sa pader kapag lumingon ako. At walang shower dito.”

Avery: “Ang ward na ito ay dating ordinaryong ward. Pumunta ako sa lounge ni Uncle Brook para maligo.”

Reklamo ni Tammy, “Ang gulo talaga. Kung pwede ko lang ilagay ang bagay na ito sa bahay. Ngunit hindi madaling

ilagay ito sa bahay. Kung may mangyari, walang paraan para iligtas ito.”

Avery: “Sige.”

Makalipas ang isang oras, dinala ni Avery si Tammy sa hapunan malapit sa ospital.

Inilapag ni Tammy ang mga pinggan pagkatapos kumain ng kaunti.

“Ang pagkain ba ay hindi sa iyong panlasa?” Sabi ni Avery, kinuha muli ang menu, at gustong umorder ng mas

maraming pagkain para sa kanya.

“Avery, hindi mo na kailangan umorder pa. Sinasadya kong kinokontrol ang aking diyeta.” Tumingin sa kanya si

Tammy at nahiya, “Tatlo na ang anak mo, pero kasing payat mo na ang babae. Gusto mong kontrolin ang bibig ko.”

Avery: “Huwag gutomin ang bata sa iyong tiyan.”

Tammy: “Huwag kang mag-alala, palagi akong binabantayan ng nanay ko pag-uwi ko.”

Pagkatapos ng tanghalian, pinapunta ni Avery si Tammy sa Pag-uwi, pagkatapos makipag-chat ng ilang salita kay

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

Mary, pinaalis siya ni Mary.

“Avery, hindi ko naman siya pinagbabawalan na lumabas. Kung siya ang kasama mo, magaan ang loob ko.”

Nakangiting paliwanag ni Mary, “Masyado siyang mapaglaro. Kung lumalabas siya kasama ang ibang mga kaibigan,

hindi ito kung ano ang sinasabi niya o kung ano ang sinasabi niya. Kasama mo siya, kaya mo siyang kontrolin.”

Ani Avery, “Tita, naging nanay na si Tammy, iba na siya ngayon. May sense of proportion siya.”

“Sa aking mga mata, siya ay palaging magiging isang bata.” Ngumiti si Mary at pinasakay siya sa kotse, “Aalagaan

ko pa siya ng dalawang buwan, at magaan ang loob ko kapag isilang ang bata.”

“Well. Sobrang busy, araw-araw ba umuuwi si Jun?” Tanong ni Avery bago sumakay sa kotse.

Sabi ni Mary, “Kahit gaano katagal si Jun, babalik siya. Ang kanyang kumpanya kamakailan ay nakatanggap ng

isang malaking order. Gusto niyang gawin ang mga bagay nang maayos at patunayan ang kanyang sarili, kaya siya

ay mas matulungin. Ipinaliwanag niya sa amin.”

“Mabuti yan. Kahit gaano ka pa ka-busy ngayon, kapag malapit nang manganak si Tammy, kailangan mong

humanap ng oras para samahan si Tammy.”

“Sinabi namin na si Jun ay magsisimulang samahan si Tammy pagkatapos ng isang buwan.”

Nakahinga ng maluwag si Avery.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify