Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1756

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 1756

Makalipas ang halos kalahating oras, dumating ang pamilya ni Tammy sa bahay ni Avery. Malugod silang tinanggap

ni Avery. Unang beses niyang nakita si Kara, kaya binalot niya ito ng malaking pulang sobre.

“Napakabata pa ni Kara ngayon, bakit mo binibigay sa kanya ang pulang sobre?” Hindi naman makatanggi si

Tammy, kaya tinanggap na lang niya, “Ang tanga ng anak ko, buong araw siyang natutulog bukod sa pagkain. Hindi

niya nakikilala ang kapanganakan ngayon, kaya yakapin mo lang siya!”

Gusto siyang yakapin ni Avery, ngunit medyo nag-aalala siya na hindi na bumalik sa normal ang kanyang paningin,

paano kung hindi niya sinasadyang mahulog ang bata?

Ngunit sa pagtingin sa masunurin na munting mukha ni Kara, hindi na siya nakapagpigil at kinuha si Kara kay

Tammy.

“Ganito ang mga bagong silang na bata. Paglaki niya, hindi siya masyadong matutulog.” Umupo si Avery sa sofa

kasama si Kara sa kanyang mga bisig, tinitingnan ang chubby na mukha ng maliit na lalaki, nakangiti at nanunukso,

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

Sinabi niya, “Kara, nakipaglaro ka ba sa kapatid ni Layla na si Robert?”

Sabi ni Tammy, “Si Robert at Layla ay pareho nang pumasok sa paaralan, kaya kung weekends lang ang puwede

kong isama si Kara para maglaro. Pero kapag weekend ay nasa bahay din si Elliot, kaya hindi ako naglalakas loob

na manatili doon. Ang weird ng atmosphere, alam mo ba?”

Avery: “Maaari mong hilingin kay Mrs. Cooper na dalhin sina Layla at Robert sa iyong bahay upang maglaro.”

Reklamo ni Tammy, “May training class si Layla kapag weekends. Hindi ako ganoon kapamilyar kay Mrs. Cooper,

bakit naman ako mahihiyang mag-request? Anyway, nakakaabala kung wala ka dito.”

Naningkit ang mga mata ni Avery dahil sa discomfort.

Makikita man lang ni Tammy sina Layla at Robert, pero matagal na niyang hindi nakikita ang dalawang bata.

“Avery, bakit namumula ang mata mo?” Si Jun ay nasa sofa sa tapat ni Avery at nakita niyang namumula ang

kanyang mga mata.

Medyo namula ang mga mata ni Avery pagkatanggal lang ng tahi.

“Baka hindi ako nakahinga ng maayos.” Nakahanap ng dahilan si Avery.

Galit na sabi ni Tammy, “Jun, hindi mo ba alam na naitanong mo ito? Makatulog kaya si Avery ng maayos? Not to

mention that Elliot, that b*stard, did a bad thing, he just took away the custody of Layla and Robert, Can Avery feel

better?”

Lumapit si Jun at tinakpan ang bibig.

“Tammy, mas maganda na ako ngayon. As long as okay lang sina Layla at Robert sa tabi niya, hindi ako masyadong

nag-aalala.” Ngumiti si Avery, at idinagdag, “Hakbang tayo at tingnan natin.”

“Kamusta si Hayden?” Tumingin si Tammy sa sala, “Wala ka talagang nakikitang bata na nakatira sa bahay mo.”

Paliwanag ni Avery, “Nasa kwarto niya ang mga gamit ni Hayden. Marami siyang schoolwork ngayon. Busy pa ako.

Kadalasan mag-isa lang ako sa bahay.”

“Hindi ka ba pumasok sa trabaho?” Bago dumating si Tammy, hindi niya alam ang kasalukuyang kalagayan ng

pamumuhay ni Avery.

Hindi pa na-on ang mobile phone ni Avery, at hindi niya sinabi sa kanya sa unang pagkakataon pagkatapos itong i-

on. Isa pa, kakapanganak pa lang ni Tammy at abala sa pag-aalaga sa bata, kaya wala siyang masyadong energy.

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

Bilang karagdagan sa pagbisita kay Avery sa pagkakataong ito sa Bridgedale, ito ay dahil din sa gusto niyang

lumabas at magpahangin. Ang pagdadala ng mga bata sa bahay araw-araw, ang kanyang mental na estado ay

malapit nang bumagsak.

Umiling si Avery: “Nagpapahinga ako sa bahay kamakailan.”

Tammy: “Akala ko marami kang gagawin tulad ng dati, para hindi mo ito isipin.”

Mahinahong sabi ni Avery, “Actually, it was an escape. Kung gusto mong buksan, hindi ka mag-iisip ng ligaw.”

“Avery, bakit ang open-minded mo ngayon? Paano mo gustong buksan?” Pakiramdam ni Tammy ay nabago niya

ang kanyang pagkatao.

Tanong ni Avery, “Hanggang kailan ka mananatili rito? Ipapakita ko sa iyo ang paligid kasama si Mike.”

“Isang linggo lang ang binigay sa akin ng nanay ko. Mananatili ako sa bahay mo ng isang linggo. Sobrang lamig dito.

Hindi ako maglakas-loob na ilabas ang aking anak. Naka-skirt pa ako sa Aryadelle. Ang lahat ng ito ay tungkol sa

pagbabalot ng mga coat dito.” reklamo ni Tammy.

Iminungkahi ni Jun: “Tammy, maaari kang lumabas kasama si Avery. Ako na lang ang mag-aalaga sa mga bata sa

bahay.”

“Sigurado ka ba?” Nakaramdam ng pagkabalisa si Tammy sa kanyang puso.

Sabi ni Jun sa sarili, “sabi ng nanay mo kaya ko pang gawin, nakalimutan mo na ba?”

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify