Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1776

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 1776

Pamilya Lynch.

Matapos huminto ang sasakyan sa bakuran, bumaba si Jun na kalong-kalong si Kara.

Biglang nagising si Kara. Nagising siya nang walang sabi-sabi, ibinuka ang kanyang bibig at umiyak.

Sa villa, narinig ni Mary ang sigaw ng kanyang apo, at mabilis na tumakbo palabas at dinala si Kara.

Noong nakaraan, madalas na naglalakbay si Mary kasama ang tatlo o limang matalik na kaibigan sa mga beauty at

card trip. Dahil nagkaroon siya ng apo, hindi na siya lumalabas para maglaro.

Tiningnan ni Tammy ang paraan ng pag-spoil ng kanyang ina sa kanyang anak, at walang magawang umiling.

Matapos mailabas ni Jun ang lahat ng gamit sa baul ay pumasok na ang dalawa sa kwarto at dumiretso sa dining

room.

“Namatay ako sa gutom. Sa totoo lang, gusto ko talagang kumain sa bahay ni Elliot, pero nakakainis si Elliot!”

Umupo si Tammy sa dining chair.

Inihain siya ni Jun ng pagkain at iniabot sa kanya.

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

“Wife, huwag kang magalit. Mukhang hindi alam ni Kuya Elliot ang tungkol sa sakit ni Avery.” Pinagmasdan ng

mabuti ni Jun ang ekspresyon ngayon ni Elliot.

Hindi na kailangang malaman ni Elliot at magpanggap na hindi alam.

“Pero sabi ni Avery alam ni Elliot!” pagtataka ni Tammy.

Mariing sabi ni Jun, “Dapat may hindi pagkakaunawaan sa pagitan nila. Tammy, sabihin mo kay Avery! Sabihin na

nating pumunta kami kay Elliot ngayon. Sinabi ni Elliot na hindi niya alam ang tungkol sa kanyang sakit.

“Ayokong tulungan siyang magsalita. Who knows kung wala talaga siyang alam sa sakit ni Avery! Mas naniniwala pa

rin ako kay Avery.” Nag-atubili si Tammy na tumulong.

Hindi siya pinilit ni Jun: “Then I’ll tell Avery. Sweetie, naisip mo na ba, kung may hindi pagkakaunawaan nga ba sa

pagitan nila? Tutal may tatlo pa silang anak, kahit anong mangyari, hindi naman talaga nila kailangan manggulo.

Pareho lang ng kalaban pero hindi maganda sa mga bata.”

“Kahit anong gusto mo. Kung gusto mong sabihin kay Avery, pumunta ka. Ngunit gabi na sa Bridgedale. Maaari

mong sabihin sa kanya kapag madaling araw na doon.” paalala ni Tammy.

Jun: “Mabuti.”

…

Sterling Group.

Dahil sa insomnia kagabi at kulang sa tulog sa umaga, hindi maganda ang mood ni Elliot buong hapon.

Hanggang sa matapos ang pag-alis sa trabaho, may lalabas na bagong email sa screen ng computer.

Ang paksa ng email: ‘Pakisuri ang pag-record ng tawag’.

Isang sinag ng liwanag ang sumilay sa kanyang mga mata. Binuksan niya ang email at dina-download ang

attachment.

Bago tumugtog, sinilip niya ang pinto ng opisina.

Sa takot na may biglang pumasok, humakbang siya papunta sa pinto, ni-lock ang pinto, saka bumalik sa desk at

pinindot ang play button.

–Avery, pupunta ako sa Yonroeville.

Ito ang boses niya! Huminga siya ng malalim, kinuyom ang kanyang mga kamao, at pinakinggang mabuti ang tono

ng babae.

Avery: Bakit?

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

Elliot: Avery, pasensya na. Nangako ako sa iyo na hinding-hindi ako pupunta sa Yonroeville sa buhay ko. Hindi ko

nakakalimutan ang pangako ko sayo. Ngunit sa pagkakataong ito, may dahilan…

Huminto ang boses niya rito, at dumating ang pigil na sigaw ni Avery.

Sa oras na ito, nakikinig sa kanyang orihinal na sigaw, basa rin ang mga mata ni Elliot.

Avery: Tinakot ka ba ni Rebecca kasama ang bata? Alam ko nang mangyayari ito… Elliot, walang kwenta ang

pangako mo!

Elliot: Avery, pasensya na, sinira ko ang pangako ko. Ngunit kailangan kong pumunta sa Yonroeville ngayon.

Namatay si Rebecca, at wala na kami ng kanyang mga anak. Kailangan kong suriin ito.

Isang nakakakilabot na katahimikan, napakapamilyar.

Tandang-tanda niya na pagkatapos sabihin ni Avery na ‘walang kwenta ang pangako mo’, hindi na siya nagsalita pa.

Ang parehong ay totoo!

Sumunod, ay ang kanyang paghingi ng tawad: Avery, I’m sorry. Walang katiyakan ngayon ang buhay at kamatayan

ni Haze, at hindi ko siya kayang iwan mag-isa. Nakabili na ako ng ticket papuntang Yonroeville at malapit na akong

sumakay. Kapag pumunta ako doon at tapos na ang mga bagay doon, babalik ako kaagad kay Aryadelle.

Ang paghingi ng tawad ay naayos, at ang tunog ng broadcast na nagpapaalala na suriin ang tiket ay dumating.

Nang marinig ito, sinilip ni Elliot ang oras na natitira sa audio.

58 segundo ang natitira.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify