Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1781

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 1781

Hindi talaga inisip ni Avery ang isyung ito. Noong nagsimula siya sa kanyang Ph.D., Gusto niyang pumasok sa

paaralan kasama si Hayden.

Sa nakalipas na dalawang taon, siya ay napaka-fulfilling at pagod na pagod. Kaya’t magpapahinga muna siya saglit.

“Avery, ikaw lang ang kilala kong matagumpay na nakapagtapos ng doctorate pagkatapos ng dalawang taong pag-

aaral! inggit talaga ako sayo!” May nagtaas ng baso at gustong i-toast siya.

Agad niyang kinuha ang baso at hinawakan iyon.

“I wish you all a smooth graduation too.”

“Good luck sa iyo!”

…

Sa open-air restaurant sa isang gabi ng tag-araw, pagkatapos ng ilang baso ng alak, umihip ang simoy ng hangin,

at ang alak ay hindi nakakalasing.

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

Alas diyes ng gabi, nagmaneho si Mike at inihatid si Avery pauwi.

Hindi siya magaling uminom, at nagsimulang magsalita ng lasing pagkatapos uminom ng kalahating bote.

“Mike… madaling araw na ba? Mayroon akong… isang bagay na napakahalaga ngayon…” itinaas ni Avery ang

kanyang ulo at pinikit ang kanyang mga mata, hindi masabi kung anong taon iyon. Araw at gabi.

“Sabi ng instructor mo kalahating bote lang ang nainom mo… Paano lumalala ang pag-inom mo ng alak? Naalala

ko dati umiinom ka ng isang bote para malasing.” Pinababa ni Mike ang aircon, at agad na napuno ng aircon ang

buong sasakyan.

Mabigat ang paghinga ni Avery. Lumapit siya at hinimas ang mukha, pilit na ginigising ang sarili.

“Hindi ako lasing…maaari pa akong uminom…” Bulong ni Avery, “Ang sarap ng alak…bakit hindi ko nalaman noon?

Sobrang saya ko ngayon. …… uh…”

Narinig ni Mike na parang nasusuka, at agad na nagpreno at inihinto ang sasakyan sa gilid ng kalsada.

Pagkahinto pa lang ng sasakyan ay agad na binuksan ni Avery ang pinto, mabilis na lumabas ng sasakyan, at

sumuka.

Bumaba kaagad si Mike sa sasakyan, at pumuntang may dalang tubig at tissue.

“Huwag kang uminom sa hinaharap! Tingnan kung ano ang hitsura mo ngayon… Ire-record ko ito at ipapadala sa

iyo. Panoorin mo ‘yan pag gising mo.” Kinuha ni Mike ang phone niya at binuksan ang recording function.

Lalong nagising si Avery pagkatapos ng pagsusuka. Kumuha siya ng tubig at nagbanlaw ng bibig, saka pinunasan ng

tissue ang mukha niya.

“Mike, anong oras na?” Pakiramdam ni Avery ay parang walang laman ang kanyang katawan.

“Alas diyes y media na. Balik tayo dali! Hinihintay ka na ni Hayden sa bahay.” Tinulungan ni Mike si Avery na

sumakay sa kotse, “Naaalala mo ba ang sinabi mo sa kotse?”

Sagot ni Avery, “Hindi naman talaga ako lasing. Kung lasing ako, hindi ko na maalala ang sinabi ko.”

“Lasing ka, ngunit hindi sa punto.” Bumalik si Mike sa driver’s seat at kinabit ang seatbelt, “Sa susunod may liquor

bureau, tawagan mo Ako! Tutulungan kitang uminom.”

Avery: “Hindi ko sila kilala.”

“Hindi mo sila kilala after two drinks? Pinagdududahan mo ba ang aking kakayahan sa lipunan?” Pagmamayabang

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

ni Mike, “Pero pagkatapos mong maka-graduate this time, wala ka nang masyadong alak. Tapos na.”

“Well. Hindi nila ako pinilit na uminom, gusto kong uminom kasama sila. Sa nakalipas na dalawang taon, espesyal

na inaalagaan nila ako. Ako ang pinakabata sa ilalim ng aming mentor, pero lahat sila ay tinatawag akong Sister

Avery.”

Napabuntong-hininga si Mike, “Dahil mas magaling ka sa kanila, natural na igagalang ka nila. Ganito ang lipunan,

may kapangyarihan ka man o kakayahan, o hindi man lang titingnan ng iba.”

Tungkol sa kanyang konsepto, hindi sumang-ayon si Avery.

Naniniwala siya na may tunay na mababait na tao.

Ang mundong ito ay mas malaki kaysa sa nakikita nila, at mas maraming tao sa mundong ito kaysa sa kanilang

naiisip.

Hindi niya pinabulaanan si Mike. Pagkatapos niyang magsuka kanina, bagama’t medyo gising na siya, tulala siya at

hindi na napigilan ang kanyang loob.

Pag-uwi ni Avery, nakita niya si Hayden na naghihintay sa kanya sa sala.

“Nay, binili kita ng sour plum soup.” Itinuro ni Hayden ang sopas sa mesa, “Uminom ka!”

“Aba, iinumin ni nanay. Pero hindi lasing si nanay! Gabi na, matulog ka na. Tara na!” Nakangiting naglakad papunta

sa sofa si Avery at umupo, hawak ang soup bowl.

May amoy alak sa bibig ni Avery, at sinabi niyang hindi siya lasing, na talagang hindi kapani-paniwala.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify