Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 18

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 18

Cold na tumingin si Elliot kay Avery.

“Okay,” sabi nito. Umupo siya sa couch sa kabila nito.

May laptop sa may coffee table.

Ang screen ay nakaharap sa kanya at isa itong surveillance footage.

May kama sa footage, at sila ni Elliot ang nandoon.

Kumulo ang dugo ni Avery pagkakita dito.

Napatayo siya, tinuro ang laptop at sumigaw, “Manyak ka ba?! Bakit ka nag-install ng camera sa

kwarto ko?”

Nainis siya.

Gusto niya makalimutan ang tatlong buwan na nasa iisang kama sila.

Si Elliot ay isang lantang gulat sa loob ng tatlong buwan na yun, kaya hindi niya ito nakita bilang lalaki.

Kahit na sophisticated ito tingnan sa public, hindi ito elegante sa kwarto.

Ito ang rason kung bakit hindi niya matanggap na nakasurveillance pala siya sa loob ng tatlong

buwan!

Walang nagsabi sa kanya na may mga camera sa kwarto nila.

Ang nanginginig na katawan ni Avery ay medyo nagpakalma kay Elliot.

“Bakit mo inassume na ako ang naglagay ng mga cameras?”

Nalaman niya na ang naglagay ng mga cameras ay ang nanay habang may sakit siya. Gusto nito

makita kung inaabuso ba siya ng mga caretakers niya.

Kahit na isa siyang makapangyarihan na lalaki, sino ang matatakot kapag nasa vegetative state ito?

Hindi niya kayang magalit sa nanay niya kasi alam niya na ginawa niya ito ng may best intentions.

Nakuha niya ang mga footage mula sa nanay niya at pinanuod ito buong araw.

Kumulo ang dugo niya pagkatapos panuorin ang videos.

Kailanman ay hindi niya inasahan na si Avery ay ganung babae.

“Oh… nanay mo ito?” Sabi ni Avery, pero hindi pa rin siya mapakali at galit pa din siya. “Paano niya

nagawa yun?! Dapat man lang sinabihan niya ako! Ako… ako…”

“Kailanman ay hindi mo inaasahan na magigising ako, hindi ba?” Tumingin siya ng masama kay Avery.

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

“Mukhang nageenjoy ka na paglaruan ang katawan ko nung may sakit ako.”

Namula si Avery habang paupo siya sa couch.

“Hindi! Hindi ako naglalaro! Binibigyan kita ng massage! Ito ay para di ka magkamuscle atrophy!”

Pagkatapos niya lumipat sa mansion, pinapanuod niya ang mga nurse na nagbibigay kay Elliot ng

physical therapy ng maraming beses, at pagkatapos, siya naman ang gumagawa nito.

Ginawa niya ito kasi naawkwardan siya kapag nakaupo lang siya sa kwarto. Bilang taganuod ng

treatments niyo sa gabi, napapanood kung paano gawin ng nurses ang trabaho nila.

Ilang sandali lang, ang firm na denial ni Avery ay nakapagpa-isip kay Elliot kung mali lang ba siya ng

hinala.

Mabuti na nga lang at narecord ng camera ang lahat.

“Buksan mo ito at panuorin mo,” sabi nito. Ayaw niya ito marinig na makipag-away.

Nanginginig ang kamay ni Avery habang papindot sa play button.

Syempre, alam niya ang ginawa niya.

Pero, hindi niya aaminin na pinaglaruan niya ang katawan nito.

Hina… Hinawakan lang naman niya ito ng kaunti…

Hindi niya ito gagawin kung alam niyang magigising ito.

Kung alam niya lang na may cameras sa kwarto, hindi niya hahawakan iti kahit na may magbanta pa

na puputulin ang kamay niya.

Umiwas ng tingin si Avery. Ayaw niyang makita ang laman ng footage.

Kahit na, nakikita niya pa rin ang lahat sa dulo ng mga mata niya.

Hindi siya dinisappoint ni Elliot. Ang footage sa laptop ay perfect na weapon laban sa kanya.

Malinaw na nadocument nito kung paano niya “nilaro” ang katawan nito.

Huminga ng malalim si Avery at napagdesisyunan niya na subukan kung madadaan ito sa usap.

“Magpapaliwanag ako. Ang sabi ng mga doctors ay malapit ka na mamatay, kaya hindi ko inexpect na

gigising ka… seryoso din ako sa pagbibigay sayo ng physiotherapy. Hindi pwedeng magfocus ka lang

sa paghawak ko sayo at hindi pansinin ang lahat ng paghihirap ko… nakatulong ako sa recovery mo.”

Nagsimulang sumakit ang ulo ni Elliot habang nakikinig sa explanation nito.

“Hayaan mong ako ang maghanap ng clip ng nagbibigay ako sayo ng maayos na massage…”

Ayaw patalo ni Avery, at naghanap siya sa laptop.

Isang minuto lang, sinarado niya ang laptop at tumayo.

“Sh*t!” Iyak niyo habang namumula ang mukha niya. “Nakita mo ba ang lahat ng yun? Lahat ng

footage dito… nakita mo ito lahat, hindi ba?!”

Gulong-gulo siya.

Alam ni Elliot kung bakit ganito ito magreact.

“Syempre,” walang pakialam niting sabi.

“Ahhh! Loko ka! Sinong nagsabi sayo na tumingin? Isa kang hooligan!”

Sobrang galit si Avery.

Nakakita siya ng clip na hubad siya!

Minsan kasi ay lalabas siya ng kwarto ng hubad dahil nakalimutan niya magdala ng damit sa loob.

Si Elliot ay wala namang malay, kaya naman, wala siyang pakialam.

Kailanman ay hindi niya naisip na may cameras sa kwarto!

“Ikaw ang nakahubad kaya bakit mo ako sinisisi?”

Hindi siya maintindihan ni Elliot.

Sabi nito, “Maliban sa makinis ka, wala naman masyado ang makikita.”

“Ikaw…”

Nandilim ang mga mata ni Avery sa galit. Sobrang galit siya.

“Sino ka para ijudge ang katawan ko?! Manahimik ka kung hindi mo alam sinasabi mo! Idedelete ko

ang lahat ng ito!”

Kinuha niya ang laptop at galit na umalis at sinara ang pinto ng malakas.

Ang driver ay naninigarilyo sa labas, kaya nung narinig niya ang mga hysterical na sigaw ni Avery

paminsan-minsan at nung malakas nitong sinara ang pinto, napabuntong hininga siya dahil wala

siyang maimagine.

Sa buong buhay niya, sa wakas, nakakita na rin siya ng babaeng magwawala kay Elliot Foster.

…

Seven ng gabi, dinelete ni Avery ang lahat ng surveillance footage at ibinalik ang laptop sa coffee table

sa living room.

Masyado siya naapektuhan sa commotion kanina.

Nagugutom siya, kaya naglakas loob siyang pumunta sa dining tokm.

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

Wala doon si Elliot, pero hindi siya makampante.

Nararamdaman niya na para bang may cameras sa buong bahay, at minomonitor nito ang bawat galaw

niya.

“Hindi ko alam na may surveillance camera sa master bedroom, Madam,” paliwanag ni Mrs. Cooper.

“Si Master Elliot ay walang kinalaman dito. Siya ang may pinakapakialam sa privacy dito.”

“Okay lang. Nadelete ko naman ang lahat,” sabi ni Avery.

Nawalan na siya nv gana pagkatapos kumain ng kaunti.

Inilapag niya ang mga kubyertos at humarap kay Mrs. Cooper, “Kakaiba ba ang pagkabad mood niya

kanina?”

“Medyo,” sagot ni Mrs. Cooper.

“I see…” sabi ni Avery. “Bahala na. Para namang kaya niyang tumayo at bugbugin ako, tama?”

Buo na ang isip niya. Dahil wala lang para rito ang privacy niya, open niyang kakaharapin ang mga

bagay.

Lumabas siya ng dining room, balak niyang gawin ang gusto niya pero hindi umayon sa kanya ang

tadhana.

Nakasalubong niya si Elliot habang papunta sa dining room.

Hindi ito nagsalita o gumawa ng kahit na ano. Cold lang itong nakatingin sa kanya.

May kakaibang charm sa mga mata nito. Malalalim ito na para bang nakikita nito ang kaloob-looban

niya.

Dumagundong ang puso niya.

“Tabi.”

Ang boses nito ay mababa at nakaakit.

Nanigas si Avery at pagkatapos, humarap sa gilid.

Namumula ang cheeks niya habang pinapanuod si Elliot na pumasok ng dining room.

Iniisip niya na nandoon ito para guluhin siya, pero bumaba lang ito para magdinner.

Binatukan niya ang sarili niya at bumuntong hininga.

Nakita nito ang hubad niyang katawan. Ano namang big deal doon?

Nung binibigyan niya ito ng physiothernoon, nakita rin naman niya ang hubad nitong katawan din.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify