Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1828

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 1828

Hindi pa naghahapunan si Avery, no wonder nagkaroon ng cramp sa kanyang tiyan. Lumabas siya ng kwarto

habang hawak-hawak ang tiyan, at biglang narinig ang doorbell.

Naglakad siya papunta sa pinto at binuksan ito.

Pinagsama ni Tammy ang kanyang anak, sina Kara at Robert!

“Avery, nabalitaan kong bumalik ka, agad akong nagdala ng dalawang bata upang makita ka!” Pagkatapos ipasok ni

Tammy ang dalawang bata sa bahay, kinuha niya si Avery para tingnan ito, “How can you keep doing this? Payat

ang katawan? Inggit talaga ako sa pangangatawan mo na hindi tumataba! Kulay ba ng buhok mo ang inirekomenda

ko sa iyo noong nakaraan?”

“Hindi ito kapareho ng inirekomenda mo. Pero hindi naman gaanong naiiba.” Avery Dahil sa kaligayahan, naibsan

ng husto ang sakit sa tiyan.

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

“Mas maganda ang kulay ng buhok mo.” Sabi ni Tammy dito, tapos naalala niyang dinala niya ang dalawa niyang

anak, “Mrs. Alam ni Cooper na dadalhin ko si Robert sa lugar mo, kaya hindi siya nagsalita.”

“Nakita ko si Elliot kagabi. Nagkita na tayo.” Tiningnan ni Avery sina Robert at Kara na may maamong ngiti, “Alam

kong darating kayo, dapat naghanda ako ng malaking pagkain para sa inyo.”

“Nag-dinner na tayo! Halika na, ngayon lang ako nagpunta para makita ka. Hindi mo sinabi sa akin kung bakit mo

gustong magpakulay ng buhok bigla!” Nang sabihin ito ni Tammy, nagbago ang usapan.

Madalas magpalit ng kulay ng buhok si Tammy at kinulayan ang lahat ng uri ng kulay ngunit iba si Avery.

Ayaw ni Avery na ginulo ang kanyang buhok. Sa kanyang impresyon, palagi siyang may itim na buhok.

“Dahil isang araw nalaman ni Mike na may buhok akong kulay abo.” Tahimik na sinabi ni Avery, “Naisip ko, hindi pa

ako nagpapakulay ng buhok, at nagsimula na akong mag-abo.”

“Actually, walang kinalaman ang gray hair sa edad. Dati akong maputi. May isang kaklase na hindi gaanong maputi

ang buhok, na sa tingin ko ay napaka-cool! Mayroon ding maraming pressure at kaba, na maaari ring humantong

sa kulay-abo na buhok. Pag-aliw ni Tammy kay Avery, “Gy gray din si Jun, at mas gusto kong bunutin ang Puting

buhok pero hindi niya pinayagan. Sabi niya, bubunutin pa niya.”

“Medyo nakaka-stress noong nakaraan. Mas maganda na ngayon.” Sinabi ni Avery na may nakakarelaks na ngiti,

“Ang dalawang maliliit na lalaki ay madalas na naglalaro nang magkasama, mayroon silang talagang magandang

relasyon.”

Si Robert ay mas matanda kay Kara ng isang taon, ang dalawang nakababatang Baby ay naka-squat sa lupa sa

ngayon, sinusubukang buksan ang regalong binili ni Tammy.

Tammy: “Hindi ako madalas makipaglaro. Ngunit dapat laging tandaan ni Robert ang kapatid na ito.”

“Nagtakda ba tayo ng baby kiss para sa kanilang dalawa noon?” Hindi napigilan ni Avery na itaas ang sulok ng bibig

niya nang maisip niya ito.

“Oo! Ngunit si Robert ay sumusunod kay Elliot ngayon. Siguradong hindi makikilala ni Elliot ang baby kiss na ito.”

Walang magawang sabi ni Tammy, “Medyo natatakot ba si Robert sa iyo? Pagkalabas ko sa kanya ng sasakyan,

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

mahigpit ang hawak niya sa binti ko at huwag bibitaw.”

“Well. Dinala siya ni Ben Schaffer dito kahapon, at medyo natatakot siya sa akin. Mas maganda ang pakiramdam ko

ngayon.” Sabi ni Avery, at naglakad papunta kay Robert, “Robert, naaalala mo pa ba ako? Ako ang iyong ina.”

Hindi man lang ito inisip ni Robert, at agad na lumipat sa likuran ng kanyang kapatid upang maiwasan ang sigla ng

kanyang ina.

Isang kahihiyan ang sumilay sa mga mata ni Avery, at saka siya ngumiti at sinabi kay Kara: “Kara, lalo kang

nagpapacute! Mahal na mahal ka ni Auntie!”

Kara: “Gusto rin ni Kara si Auntie!”

Bilang karagdagan, madalas na nakikipag-usap si Tammy kay Avery sa mga video. Sa tuwing magkakausap sila ni

Avery, hahawakan ni Tammy ang kanyang anak at ipapakita kay Avery na lalong nagpapa-cute ang kanyang anak,

kaya hindi pamilyar si Kara kay Avery.

Ang mga salita ni Kara ay nagpapasaya sa puso ni Avery.

“Auntie hug you, okay?” Humingi ng payo si Avery kay Kara, saka niyakap si Kara.

Sa tabi niya, biglang kumunot ang mga kilay ni Robert, at ang maliit niyang bibig ay nanlambot.

Bagama’t medyo natatakot si Robert sa kanyang ina, alam ni Robert na sarili niyang ina ito, hindi ina ng iba.

Paano niya mayakap si ate Kara?

Report chapter Comments