Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1909

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 1909

“Layla, hindi kami magkaaway ng tatay mo.” Awkward na sabi ni Avery.

Layla: “Ibig mong sabihin magkaibigan pa rin kayong dalawa?”

“Siyempre hindi…” Hindi alam ni Avery kung paano ipapaliwanag sa kanyang anak na babae, “Wala akong

problema sa pakikipag-usap sa kanya, ngunit imposibleng matulog nang magkasama, maunawaan?”

“Naiintindihan.” Nakaramdam ng kaunting panghihinayang si Layla, “Hey, Mom, then you have to protect yourself.

Ayaw mong matulog sa kanya, paano kung gusto ka niyang matulog? “

Avery: “…”

Matapos makipag-usap sa telepono kasama ang kanyang anak, tahimik na lumakad si Avery mula sa master

bedroom, lumabas at nagplanong tingnan kung ano ang ginagawa ni Elliot sa sala.

Ang mga salita ng kanyang anak na babae ay nagpabagabag sa kanyang pakiramdam, at palagi niyang

nararamdaman na si Elliot ay may lihim na gagawin sa kanyang likuran.

Who knows, nang lumabas ang kanyang ulo, tumingin si Elliot sa kanya.

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

Parang nanlaki ang mga mata niya sa ulo niya.

“Tinawagan mo ba ang iyong anak na babae?” Nakita ni Elliot ang kanyang palihim na hitsura, ngunit hindi ito

ipinahalata.

Avery: “Well, nasabi mo na ba sa anak mo?”

Elliot: “Hindi pa. Dahil sinabi mo, hindi ko na sasabihin.”

“Sinabi ko sa kanya, at kailangan mo ring sabihin sa kanya!” Kumunot ang noo ni Avery, “It’s you and I’m me. Kung

kailangan mo akong asikasuhin ang mga responsibilidad ng anak mo, ibigay mo sa akin ang kustodiya ng bata!”

Elliot: “…”

Sa ilalim ng tingin ni Avery, tinawagan ni Elliot si Layla.

“Tay, hindi mo na kailangang sabihin, sabi sa akin ng nanay ko.” Sinagot ni Layla ang telepono at agad na sinabing,

“Kailangan mong alagaang mabuti ang aking ina. Kung ang aking ina ay napinsala o nasugatan sa labas, hindi kita

tutulungan na habulin ang aking ina.”

Elliot: “Well. Alam ni tatay. Ikaw at si Robert ay manatili sa bahay nang masunurin. Kung gusto mong dalhin ang

iyong kapatid sa Bridgedale upang bisitahin si Hayden, tandaan na magdala ng mga bodyguard.

Hindi inaasahan ni Layla na malalaman ni Dad ang nasa isip niya.

Hindi niya sinabi sa kanyang ama na dadalhin niya ang kanyang kapatid sa Bridgedale upang bisitahin si Hayden.

Layla: “Naku… Syempre magdadala ako ng mga bodyguard. Kung hindi, hindi ko madadala ang kapatid ko!”

“Kapag may aksyon ka, dapat mong sabihin kay Dad sa lalong madaling panahon. As long as reasonable request,

hindi magagalit si Dad. Hindi kita masisisi.” buong pagmamahal na ipinagtapat ni Elliot.

Namula ang mukha ni Layla: “I see.”

Tumayo si Avery para panoorin si Elliot na matapos makipag-usap sa telepono, at hindi napigilan ang panunukso:

“Napakabait na ama. Maamo at makatwiran, mabait at walang pigil… Ngayon lang ako Dalawa pala ang mukha

mo!”

Elliot: “Mayroon kang dalawang mukha sa bata at sa akin.”

“Iyon ay dahil karapat-dapat ka.” Sinunod ni Avery ang kanyang sinabi at pinarusahan siya, “No wonder na

magustuhan kayo nina Layla at Robert. Kung gusto mong bilhin ang puso ng isang tao, maaari mong bitawan ang

iyong pagpapahalaga sa sarili at maging mabuti sa sinuman.”

Elliot: “Mga anak ko sila, at mabait ako sa kanila, kaya hindi mo kailangang bitawan ang iyong pagpapahalaga sa

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

sarili.”

“Okay, ang bibig mo ay nasa mukha mo, sasabihin mo kung ano.” Tumalikod na si Avery at nagplanong bumalik sa

kanyang kwarto para mag-impake ng kanyang mga bagahe.

“Ano ang gusto mong kainin sa gabi?” Tumingin si Elliot sa likod niya at nagtanong, “Hindi na ako babalik. Dadalhin

na lang ng driver ang bagahe ko. Mag takeout tayo mamayang gabi.”

Naisipan ni Avery na sumama sa kanya sa labas, mas mabuting huwag na lang siyang guluhin, kaya ang sagot niya:

“Hindi ako maselan, kaya kong gawin ang lahat.”

“Sige. Pumunta at maglinis! Huwag kang mag-alala sa akin.” Naramdaman ni Elliot na nandito si Avery at medyo

hindi siya mapalagay.

Pero ayaw pa ring pumunta ni Elliot.

Pagkabalik ni Avery sa kwarto niya, pumunta siya sa bintana at pinanood ang pagbuhos ng ulan sa labas.

Ang malakas na ulan ay nagpadilim sa kalangitan. Ang makapal na ulan ay bumuo ng isang linya, naghahagis ng

isang layer ng misteryo sa malayong tanawin.

Maya-maya, dinala na ng driver ang kanyang bagahe.

Inayos din ni Avery ang kanyang bagahe.

“Ang ticket sa alas-7 ay makakakuha ng airport sa alas-6. Malakas ang ulan ngayon, at tiyak na masama ang lagay

ng kalsada. Kailangan nating lumabas ng maaga.” Napasulyap si Avery sa oras, malapit na mag alas singko.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify