Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1919

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 1919

Inikot ni Chad ang kanyang mga mata kay Mike: “Pwede bang tumigil ka na sa pagsasalita ng walang kapararakan

sa harap ng mga bata? Kakain na, sinong sinasagot mo.”

Agad na tinakpan ni Mike ang kanyang bibig.

“Tito Chad, hindi kami tatlong taong gulang ng kapatid ko.” Paalala ni Layla kay Chad. “Itong matandang babae ang

pumatay sa lola ko. Sabi ng kapatid ko maghihiganti siya sa kanya. Naniniwala akong tiyak na makakapaghiganti

ang aking kapatid sa aking lola.”

Mike: “Huwag kang mag-alala! Hindi magtatagal ang matandang babaeng ito na magiging masaya.”

Huminga ng malalim si Chad: “Nararapat ba na pag-usapan ninyo ang ganitong uri ng paksa sa harap ni Robert?

Hindi ka ba natatakot na magtanim ng mga binhi ng poot sa batang puso ni Robert? Hindi ito nakakatulong sa

kanyang pisikal at mental na pag-unlad…”

Kinusot ni Robert ang kanyang malinaw na mga mata: “Tito Chad, huwag kang matakot…Hindi ko maintindihan ang

sinasabi mo.”

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

Chad: “…”

Ni hindi nga kilala ni Robert kung sino ang kanyang lola. Hindi naman kasi siya nagkikita, at narinig man niyang

pinag-usapan ito ng kapatid niya, wala siyang impresyon.

……

Yonroeville.

Pagkatapos magpalit ng damit ni Avery, pumunta siya sa restaurant ng hotel kasama si Elliot para kumain.

“Kaunti lang ang kinakain?” Si Elliot ay nagkaroon ng magandang gana. Nang makitang kakaunti lang ang kinakain

niya, natakot siya na baka magutom siya kaagad.

Ang kinalalagyan ng hukay ng bangkay ay medyo malayo, at tinatayang walang mga disenteng restawran sa

paligid.

“Hindi na ako makakain nito.” Pinunasan ni Avery ng tissue ang kanyang bibig.

Hiniling ni Elliot sa bodyguard na mag-impake ng mga dessert na dadalhin sa kalsada.

Ani Avery, “Medyo nahihilo ako. Baka mamaya magka motion sickness ako kaya hindi na ako naglakas loob na

kumain pa. Hindi mo na ako kailangang dalhan ng pagkain.”

“Dahil masama ang pakiramdam mo, kaya hindi ka pupunta ngayon.” Sagot ni Elliot, “Hindi rin kami pupunta.

Sabay tayo bukas.”

“Huwag…” Nakita ni Avery na tapos na kumain si Elliot, tumayo siya sa upuan niya, “Let’s go now! Go now, babalik

tayo bago magdilim.”

Elliot: “Bakit kailangan mong pumunta ngayon? Alam mong hindi maganda ang pakiramdam mo, kaya…”

“Gusto ko lang pumunta.” Pinutol siya ni Avery, “Kung hindi ka pupunta ngayon, mawawalan ka ng tulog sa hotel.”

Gustong sabihin ni Elliot, ‘Natatakot ako na kung pupunta ka sa hukay ng bangkay at panoorin ito pabalik, hindi ka

lang mawawalan ng antok kundi sumasakit din ang ulo mo.’

Lumabas ang grupo sa hotel at sumakay sa kotse patungo sa suburb.

Napasandal si Avery sa upuan at nagplanong umidlip, ngunit hindi nagtagal ay napapikit siya, may bigla siyang

naalala.

“Hindi ba ang criminal gang na iyon ay kinuha tatlong taon na ang nakakaraan? Bakit ngayon sumabog ang

bangkay na ito?”

Elliot: “Ang gang na iyon ay karaniwang pinatay, ngunit ang ilang mga kasabwat ay naiwan. Ang hukay ng bangkay

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

na ito ay s Isang kasabwat ang nalantad upang mabawasan ang krimen.”

Tumango si Avery: “Posible bang malaman ng taong ito ang kinaroroonan ni Haze?”

“Hanapin natin ang taong ito pagbalik natin mula sa hukay ng bangkay!” Sinulyapan ni Elliot ang oras, “Kung may

oras ako sa gabi, pupunta ako para alamin kung saan nakakulong ang taong ito. Kung wala akong oras, hahanapin

ko siya bukas.”

“Huwag kang masyadong mag-isip, ipikit mo lang ang iyong mga mata at magpahinga saglit. Tatawagan kita.”

Parang may hypnotic effect ang boses ni Elliot.

Pumikit si Avery at hindi nagtagal ay nakatulog.

Tiningnan ni Elliot ang kanyang mapayapang natutulog na mukha at hinihiling na ang oras ay tumigil sa sandaling

ito.

Walang boyfriend si Avery, si Elliot lang ang nasa tabi niya. Hindi niya ito libakin, at mapayapa at maganda ang

kanilang relasyon.

…

Pagkarating ng sasakyan sa suburbs, gusto ni Elliot na ipagpatuloy niya ang pagpapahinga. Ngunit hindi nagtagal ay

huminto ang sasakyan, nagising siya mula sa kanyang pagkakatulog.

“Nandyan ka ba?” Pinunasan ni Avery ang kanyang mga mata.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify