Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1923

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 1923

Tumikhim si Katalina at sinabing, “Pinsan, medyo nauuhaw ako. Bakit wala kang tubig dito?”

Agad namang pumunta si Norah para kumuha ng tubig niya.

“Uminom ako ng bottled water.” Inabutan siya ni Norah Jones ng isang bote ng tubig, “Karaniwan kong pinakuluan

ito at iniinom. Pero mainam na inumin ito ng diretso.”

“Oh…pinsan, napaka-partikular mo.” Nakita ni Katalina ang bottled water brand, na isang sikat na high-end na

inuming tubig.

“Gusto ko lang ang lasa ng tubig na ito. Sa katunayan, ang mga produkto ng pangangalaga sa balat na ginagamit

ko ay napakamura, at ito ay dahil sanay akong gamitin ang mga ito.” Inalis ni Katalina ang takip ng bote, humigop

ng tubig, at pinagaan ang kanyang kalooban, “Pinsan, konti lang talaga ang narinig ko…Umiinom lang ako ng tubig,

pero wala akong maalala. Siguro dahil wala akong maalala sa narinig ko…”

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

Pinagmasdan ng mabuti ni Norah ang mukha ng kanyang pinsan upang malaman ang katotohanan sa kanyang

mga sinabi.

“Pinsan, ganyan ang tingin mo sa akin…medyo natatakot ako. May kausap ka lang ba tungkol sa isang mahalagang

tawag sa telepono?” Sinakal ni Katalina ang kanyang lalamunan at kinapa ang takip ng bote ng tubig.

Napangiti si Norah at umiling: “Hindi naman. Ito ay isang tawag mula sa isang matandang kaklase na gustong ituloy

ako, ngunit sanay na akong maging single…”

Katalina: “Ay! Ang pinsan, tita at tito ay laging umaasa na ikasal ka sa lalong madaling panahon. Pero ang galing

mo, hindi ka basta basta makakahanap ng lalaki.”

Nakahinga ng maluwag si Norah Jones, at sinabing, “Siyempre, bata ka pa. Hindi mo maintindihan ang maraming

bagay. Kung tutuusin, wala talagang kabuluhan ang paghahanap ng lalaki. Lalo na ang mabubuting lalaki, hindi nila

alam ang gagawin. Huwag ituring ang mga babae bilang tao. Ang mga babae ay pareho sa kanila ng mga damit.

Ayoko nang kumapit sa kahit na sinong lalaki. Gusto kong maging reyna mag-isa, at hayaan ang mga lalaking iyon

na pasayahin ako para sa kung anong uri ng mga lalaki ang gusto ko sa hinaharap. Nandito ako ngayon, at

mayaman at makapangyarihan, kaya okay lang na takpan ka. Kung mayroon kang anumang mga problema o

kahirapan sa hinaharap, sabihin mo lang sa akin.”

Nagpapasalamat na tumango si Katalina: “Hmm. Sa ngayon, wala pa akong nararanasan na problema.”

“Pero hindi mo ba talaga pinag-iisipan na magtrabaho sa kumpanya namin? Gaano kapagod ang pagiging guro, at

katamtaman ang suweldo. Ang mga magulang mo rin ang umiibig sa iyo, Hayaan mong sumali ka sa linyang ito.

Kung ikaw ang aking anak, tiyak na mag-aatubili akong pasanin ang pasanin na ito sa iyo.” Pangungumbinsi ni

Norah sa tono ng isang matanda.

Katalina: “Pinsan, ngayon lang ako pumasok sa negosyo, at hindi pa ako nakaramdam ng pagod! Kapag napagod

na talaga ako at hindi na makatiis, lalapit talaga ako at yayakapin ang hita mo.”

Norah: “Hintayin mong lumapit ka sa akin anumang oras.”

…

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

Yonroeville.

Pagkatapos kumain ay ayaw na ni Avery na bumalik sa kwarto.

“Sasama ako sa iyo para magpahangin.” Lumapit sa kanya si Elliot at hinawakan ang kamay nito sa palad nito,

“Natanong ko na kung saan hawak ang kasabwat. Bukas ng umaga, pupuntahan natin ang taong iyon.”

Tumango si Avery.

Ang klima ng Yonroeville ay may malaking pagkakaiba sa temperatura sa pagitan ng umaga at gabi.

Sa tag-araw, maaari itong umabot ng higit sa 40 degrees sa araw, at maaari itong bumaba sa humigit-kumulang 20

degrees sa gabi.

Paglabas ng dalawa sa hotel, isang malamig na simoy ng hangin ang humampas, ngunit hindi sila nakaramdam ng

lamig.

Tumingin si Avery sa mga ilaw ng kalye sa di kalayuan, lumakad nang walang patutunguhan, nataranta sa kanyang

puso, at hindi sinasadyang nagsabi: “Alam mo ba kung bakit pinili kong mag-aral ng medisina noong ako ay nasa

kolehiyo?”

Elliot: “Lahat ng tao ay may kanya-kanyang libangan. Gusto mo ng gamot.”

Umiling si Avery: “Mahirap mag-aral ng medisina. Walang ipinanganak na gustong magdusa. Hindi ko ba nasabi sa

iyo ang tungkol sa aking lolo’t lola?”

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify