Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1924

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 1924

Elliot: “Well. Parang namatay silang lahat noong bata ka pa.”

“Namatay ang aking lolo noong ako ay apat na taong gulang, at ang aking lola ay nalungkot dahil sa pagkamatay

ng aking lolo, na naging sanhi ng paglala ng iba’t ibang mga malalang sakit sa katawan, Sa huli, siya ay namatay sa

sakit.” Sinabi ito ni Avery, hindi napigilan ng kanyang mga mata na magbasa-basa, “Bago sila mamatay,

pinrotektahan ako ng isang tao sa bahay, at hindi ako nagdusa ng anumang kahirapan. Sa sandaling umalis ang

aking mga lolo’t lola, si Wanda ay walang prinsipyo.”

“Bakit namatay si lolo?” Malungkot na tumingin si Elliot sa kanyang mga mata.

Nang makita ni Elliot ang mga luha sa gilid ng kanyang mga mata, pinabalik ni Elliot ang kanyang kamay.

Itinulak ni Avery ang kanyang kamay at pinunasan ang kanyang mga luha: “Biglang nahulog ang lolo ko at

nasugatan ang kanyang utak, at hindi siya nailigtas. Malinaw na naalala ko, noong dinala ako ng tatay ko sa ospital

para makita sa huling pagkakataon si lolo, umaasa akong mapapagaling ko siya. Hayaan siyang patuloy na nasa

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

tabi ko at protektahan ako.”

“Avery, huwag kang malungkot. Siguradong pinagmamasdan ka ng iyong mga lolo’t lola mula sa langit ngayon at

patuloy na pinoprotektahan ka.” Hinawakan ni Elliot ang kanyang kamay at ipinagpatuloy ang Pasulong, “Maraming

madilim na bagay ang nangyayari kung saan hindi natin nakikita, ngunit sa maliwanag na bahagi, marami ring

magagandang bagay na nangyayari. Kung ang aming anak na babae ay buhay at patay, at kung ang taong

umampon sa kanya ay isang mabuting tao.. …posible ang lahat.”

“Ikaw ay panlilinlang sa sarili at paralisis sa sarili.” Habang inilalantad sa kanya, hinila ni Avery ang kamay mula sa

malaking palad nito, “Hindi ako nilalamig, bakit mo hawak ang kamay ko? “

“Maaari mo ba akong hilahin kapag malamig?” tanong pabalik ni Elliot.

“Huwag kang maging bull’s-eye.” Binigyan siya ni Avery ng matalim na tingin, tiningnan ang kanyang mukha, at

nagtanong, “May boyfriend ako, at ganito ka pa rin, gusto mo bang malaman kung ano ang gagawin sa iyo?”

“Hindi pa ba kayo kasal ng boyfriend mo? Dahil hindi ka kasal, ang iyong relasyon ay hindi protektado ng batas.”

Depensa ni Elliot sa kanyang sarili, “Kung ang ibang tao ay umibig, kung sila ay nasa ibang lugar, karaniwang hawak

nila ang kanilang mga mobile phone at nagpapadala ng mga mensahe at tawag sa kanilang mga kasosyo araw-

araw. Bakit hindi ko nakitang tinatawag ka ng boyfriend mo?”

Hindi inaasahan ni Avery na napakaplano ni Elliot na palihim niyang pinagmamasdan ang ‘pag-ibig’ nito.

“Dapat alam mo rin na sobrang busy ng boyfriend ko. Hindi tulad mo, pagdating sa pag-ibig, wala kang pakialam sa

trabaho. If I remember correctly, sabi ko love-brainer ka dati.” saway ni Avery sa kanya.

Kinagat ni Elliot ang mga sulok ng kanyang bibig, “Kung ito ang nagpapasaya sa iyo, hindi kita tatanggihan.”

“Huwag kang magsalita na parang napakalaki mo. The reason why you don’t refute me is because you can’t refute

at all. “Nagtaas baba si Avery at humarap sa kanya, “You are the brain of love. Hindi bababa sa sinabi ito ni Ben

Schaffer.”

“Mabibilang ba ang mga salita ni Ben Schaffer?” Namula ang pisngi ni Elliot, at medyo mababa ang boses nito

kaysa sa kanya.” Pinagalitan din niya ako. Totoo kaya kung pagalitan niya ako? Maganda ang relasyon ko sa kanya

at madalas akong nagbibiro nang basta-basta.”

“Ito ay tiyak na dahil ang dalawa sa iyo ay may isang magandang relasyon na mas naiintindihan ka niya at sinusuri

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

ka ng mas totoo.” Pinipigilan ng mga sinabi ni Avery ang susunod niyang sasabihin.

“Ano ang mali sa utak ng pag-ibig?” Hindi mapabulaanan ni Elliot, ngunit maaari lamang itong tanggapin nang may

pag-aatubili, “Ang utak ng pag-ibig ay nagpapakita ng kahalagahan ng damdamin.”

“Oh.” Naramdaman ni Avery na hindi makatwiran ang sinabi ni Elliot.

Lalong namula ang mukha ni Elliot. Hindi niya maiwasang hawakan muli ang kamay nito.

“Bumalik na tayo!” Lumingon si Avery, hinayaan ang kanyang nakalahad na kamay na walang laman. “Medyo

malamig ang hangin sa labas. Hindi ko alam kung sakit ng ulo na dulot ng hangin o orihinal na sakit ng ulo. Mas

mabuti pang bumalik ako at magpahinga. Kung hindi, kung mas malala ang estado bukas, wala nang magagawa.”

“Well.”

Naglakad pabalik ang dalawa at hindi nagtagal nakarating sa hotel.

“Maghintay ng isang minuto upang gumawa ng isang video call para sa bata!” Sabi ni Elliot pagkapasok niya sa

elevator.

Avery: “Nasa Bridgedale sila ngayon.”

“Alam ko. Kapag nagkita ang tatlong magkakapatid mamaya, maaari kang makipag-video call para sa kanila.

Pupunta lang ako sa gilid at titingnan.” Mahinhin na sabi ni Elliot, “Hindi pa rin ginagastos ni Hayden ang perang

binigay ko sa kanya. “

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify