Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 1933

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 1933

Tumingin sa likod si Sasha at ngumiti kay Elliot at Avery.

“Sa tingin mo ba ang hanay ng mga bahay na iyon ay mukhang isang selda ng kulungan?”

Muling sinuri nina Elliot at Avery ang mga bahay na iyon.

Dahil ang mga bahay na iyon ay napapaligiran ng mga damo, hindi sila masyadong tumingin ng mabuti ngayon.

Ngayong palapit na sila, kitang-kita nila na ang mga bahay na iyon ay talagang kakaiba sa mga ordinaryong bahay.

Ang mga normal na bahay ay may mga pintuan at bintana, ngunit ang mga bahay sa harap nila ay walang mga

pintuan.

“Dadalhin kita doon, kung hindi ay mawala ka.” Nagpatuloy sa paglalakad si Sasha, mabilis na sumulong.

Sumunod naman sina Elliot at Avery.

“Sa lupa, iisa lang ang gate.” Inakay sila ni Sasha papunta sa gate.

Ang tarangkahan ay nasa isang gilid ng bahay, isang bakal na tarangkahan.

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

Hinawakan ni Elliot ang hawakan at gustong buksan ang pinto, ngunit hindi niya magawa.

Naka-lock gamit ang isang susi.

“Huwag kang mag-alala, may isa pang pasukan.” Dahan-dahang sinabi ni Sasha, “May isa pang pasukan, maaari

kang pumasok mula sa ilalim ng lupa.”

“Pumasok mula sa ilalim ng lupa?” gulat na bulalas ni Avery.

“Oo. Ang mga kriminal ay labis na walang katiyakan sa kanilang mga puso. Tayo ay takot sa araw, takot sa pulis, at

ang pagtatago sa dilim ay maaaring maging ligtas sa atin. So may malaking basement dito. Mas maganda ito kaysa

sa nakita mo kanina. Ang hukay ng bangkay ay mas malaki.”

Mahigpit na hinawakan ni Elliot ang kamay ni Avery at sinundan si Sasha sa underground entrance.

Naglakad sila pakanluran nang mga dalawang minuto at nakarating sa isang takip ng manhole.

Hiniling ni Sasha kay Elliot na tanggalin ang takip ng manhole.

“Ito ang pasukan.”

Matapos tanggalin ni Elliot ang takip ng manhole, nakita niya ang isang makinis na tabla.

Inilayo niya ang board, at isang malaking black hole ang lumitaw sa kanyang harapan.

“Umakyat ka sa butas na ito at makakarating ka sa basement. Ang iyong anak na babae ay nasa basement na ito.

Bilang karagdagan sa mga buto ng mga bata, mayroon ding mga buto ng mga matatanda. Kapag namatay ang

mga tao sa loob natin, ibinabagsak din sila. Kung hindi ka natatakot sa pagduduwal, maaari kang bumaba ngayon.

Hindi ako sasama sa iyo dahil sa aking mga paa at paa.”

Dahil may kadena si Sasha sa kanyang mga kamay at paa, talagang hindi maginhawang bumaba.

“Walang ilaw sa ibaba, kailangan mong buksan ang iyong mga flashlight. Sa timog-kanluran ng basement,

mayroong isang pinto na bumukas, at maaari kang bumaba sa hagdan patungo sa bahay sa lupa. Ngunit ang

bahay ay hindi anumang bagay na tingnan. Kung makikita mo ang bangkay ng bata sa ibaba, mapapatunayan nito

na totoo talaga ang sinabi ko. Maaari kang bumalik sa parehong paraan at hilingin sa iba na alisin ang mga buto.”

Nagpatuloy si Sasha.

Tumingin si Elliot kay Avery: “Manatili ka sa itaas, bababa ako at titingnan.”

Nag-aalala si Avery na si Elliot ay bababa nang mag-isa, “Sasama ako sa iyo.”

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

“Hindi, paano kung may panganib sa ibaba?” Elliot thought The thing is, nauna siyang bumaba. Kung may panganib

sa ibaba at hindi siya makabalik sa loob ng kalahating oras, maaari siyang tumawag ng isang tao para sagipin.

Napangiti si Sasha ng mapanlait: “Tatlong taon nang walang ginagawa ang lugar na ito, hindi mo ba nakita ang

selyo sa pintong bakal? Matagal na itong tinatakan ng mga pulis. Kaya lang hindi nila alam na may basement sa

ibaba. Ngayon may mga daga na lang sa basement. Para sa mga hayop tulad ng ipis, ang pinaka-delikadong bagay

ay dapat na mga multo. Kung kayong dalawa ay natatakot, maaari kayong tumawag ng isang tao para pumunta at

pababain sila… Pero ang ipinangako ninyo sa akin noon, huwag ninyong babalikan ang inyong salita.”

Sinabi ito ni Sasha sa isang hininga, at tumingala sa langit: “Masyadong mainit ngayon, pupunta ako sa kotse upang

maiwasan ito. Huwag mo akong paghintayin ng matagal.”

Natahimik ang boses ni Sasha, at bumalik siya sa pinanggalingan niya.

Nang makitang umalis si Sasha, itinaas ni Avery ang kanyang mga mata para tingnan si Elliot: “Sasama ako sa iyo.

Masyadong madilim doon. Medyo nakakatakot bumaba mag-isa. Magkasama kami, at may aasikasuhin kami.”

Kung maiiwan si Avery mag-isa, siguradong matatakot siya.

Ang basement na ito ay ganap na hindi pamilyar sa kanila.

Hindi nila alam kung ito ba talaga ang sinabi ni Sasha.

Si Elliot ay hindi natatakot sa dilim, at kung siya ay bumaba nang mag-isa, hindi siya matatakot.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify