Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Nang Bumukas ang Kanyang mga Mata Kabanata 2172

Sinamantala ni Travis ang libing ni Margaret para magpadala ng imbitasyon sa team sa media, umaasang darating

sila para bigyan si Margaret ng huling sakay.

Ito ay talagang moral kidnapping.

Ngunit hangga’t ang pangwakas na layunin ay maaaring makamit.

“Ginoo. Jones, pasensya na, natagalan ako.” Sabi nung lalaki sa kotse.

“Ginoo. Otto, hindi ba? Malapit na matapos ang libing, nakarating ka na dito, nagpapakitang may puso ka, tama na.

Mag-usap tayo mag-isa!” Kinausap siya ni Travis.

“Ginoo. Jones, hindi ako dumating mag-isa.” Inilabas ni Otto ang isang malaking basket ng bulaklak mula sa

kanyang gilid, “Ito ay isang basket ng bulaklak na hiniling sa akin ng ibang miyembro ng aming research team na

bilhin nang magkasama.”

“Sige! Ipapakuha ko sa bodyguard.” Sabi ni Travis, kinuha ang flower basket sa kamay at iniabot sa bodyguard, “Mr.

Otto, humanap tayo ng tahimik na lugar para makapag-usap!”

Napaisip si Otto, at saka lumabas ng sasakyan.

Pagkatapos ng serbisyong pang-alaala, ang mga labi nina Margaret at Emmy ay ipinadala para sa cremation.

Ang buong proseso ay nai-broadcast nang live ng media.

Matapos ma-cremate ang bangkay ni Margaret, ipinadala ng lahat ang abo ni Margaret sa sementeryo para ilibing.

Matapos ang mga serye ng mga bagay na ito ay tapos na, ang mga bisita ay pumunta sa hotel at magkaroon ng

isang piging.

Dahil wala si Travis, pinasaya ni Emilio ang mga bisita.

Bilang karagdagan sa mga tao mula sa larangan ng medikal, mayroon ding mga tao mula sa mundo ng negosyo.

“Emilio, nabalitaan ko na ang tatay mo ay nanghiram ng malaking pera sa bangko para mamuhunan, totoo ba

iyon?” Isang lalaking nagngangalang Leland Sirois ang sumampal kay Emilio ng patagilid, “Nangako sa akin noon

ang tatay mo na isasama niya ako para magkapera. Ang lahat ng pera ay handa na, handang bumili ng mga bahagi

anumang oras, ngunit ang iyong ama ay nagpunta sa bangko para sa isang pautang. Uy, hindi ba plano ng pamilya

mong Jones na magdala ng mga taong paglaruan?”

Natural na hindi isisiwalat ni Emilio ang totoong sitwasyon ng pamilya Jones, kaya magalang siyang sumagot: “Tito

Sirois, wala akong masyadong alam sa sinabi mo.”

Leland Sirois: “Hindi ba sinabi sa iyo ng tatay mo?”

Emilio: “Sige.”

“Hindi ba naospital ang papa mo dahil sa altapresyon ilang araw na ang nakalipas? Paano siya tinamaan nang husto

ng pagkamatay ni Margaret? Mamamatay si Margaret kung siya ay mamatay, basta’t ang kanyang mga resulta ng

pananaliksik ay napanatili? May totoong nararamdaman si Margaret? Kung hindi, bakit siya nagkakaroon ng high

blood?” Tinitigan ng lalaking may apelyidong Sirois ang ekspresyon ng mukha ni Emilio, sinusubukang magsalita

mula sa kanyang bibig.

Hindi napigilan ni Emilio na tanungin siya.

Sinabi sa kanya ng kanyang ama na kapag siya ay masyadong nagsasalita, siya ay matatalo.

Leland Sirois: “Emilio! Tingnan mo ang mga tanong ko sa iyo. Kapag tinatanong kita, hindi mo alam. Paano mo

mamanahin ang pag-aari ng iyong ama sa hinaharap? Kailangan mo pa ring alagaan ang iyong ama. Hoy, nasaan

ang iyong ama? Tatanungin ko siya tungkol sa kanyang pisikal na kondisyon!”

Emilio: “Hindi ko alam kung saan nagpunta ang tatay ko. Lagi ko kasing nakakasama ang tatay ko, hindi niya ako

sinasabihan ng maraming bagay. Kailangan ko lang gawin ang sinasabi niya. “

Leland Sirois: “Emilio, masyado kang pasibo. Kung nais mong gumawa ng isang bagay na malaki, kailangan mong

magkaroon ng iyong sariling mga plano at ideya. Hindi ka laging umaasa sa mga salita ng iyong ama para lumipat.

Mamanahin mo ang pamilyang Jones sa hinaharap. Ang ari-arian ng pamilya ay madaling ma-target.”

“Tito Sirois, wala akong dapat ipag-alala sa iyo. Ang tatay ko ay nakalabas na sa ospital na may mataas na presyon

ng dugo. Nasa mabuting kalusugan siya ngayon. Kapag dumating siya, sasabihin ko sa iyo. Ipinarating niya ang

iyong pag-aalala.” Pagkatapos magsalita ni Emilio, pumunta siya para i-entertain ang ibang bisita.

Sa oras na ito, pumasok si Travis sa banquet hall na may ngiti sa labi.

Without knowing, akala niya ay isang masayang pangyayari ngayon.

“Ginoo. Sirois, ngayon lang kita nakitang nakikipag-chat kay Emilio sa may pinto, ano bang pinagsasabi mo!”

Lumapit si Travis kay Leland Sirois, ngunit tumingin kay Emilio, “Emilio, halika rito.”

Nakita ni Emilio ang kanyang ama na paparating, at agad na naglakad sa tabi ng kanyang ama.

Emilio: “Tay, ngayon lang ako tinanong ni Tiyo Sirois kung nasaan ka. Narinig niya na naospital ka dahil sa

altapresyon at mas nag-aalala tungkol sa iyong kalusugan.”

“Hahaha, Mr. Sirois, ano sa tingin mo ang hitsura ko ngayon? Hindi masama, tama? Ito ay isang maliit na sakit.

Nakalimutan kong uminom ng gamot noong araw na iyon, kaya nagkasakit ako.” Malumanay na sabi ni Travis, hinila

si Leland para kumain, “Umupo tayo at kumain at mag-usap.”

Leland Sirois: “Mag-usap tayo nang pribado! Mag-dinner muna tayo at mamaya na tayo mag-usap.”

Travis: “Okay! Tumawag ka sa akin noong nakaraan at hiniling na alalahanin kita para sa isang bagay na mabuti,

ngunit hindi ko ito nakakalimutan!”