Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 2194

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

When His Eyes Opened Chapter by Simple Silence Chapter 2194

“Kilala ko ang taong ito. Nagtatrabaho siya noon sa Bridgedale No. 1 Hospital. Pagkatapos ay nagkaroon ng mga

problema ang ospital, at pagkatapos ay nagbitiw siya.”

Isang insider ang nagsabi kay Avery.

“Alam mo ba ang contact information niya?” tanong ni Avery.

Ang tagaloob: “Hindi. Hindi ko siya kilala, pero may mutual friend ako sa kanya. Maaari kong hilingin sa iyo ang

kanyang impormasyon sa pakikipag-ugnayan. Pero anong ginagawa mo sa kanya?”

Avery: “May kinalaman ako sa kanya. Mangyaring humingi ng tulong sa iyong kapwa kaibigan.”

The insider: “Okay. Sasabihin ko sa iyo kapag sumagot ako.”

……

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

Aryadelle.

Pagkagising ni Elliot, napatingin siya sa kisame ng ward at natulala.

Mula nang imulat niya ang kanyang mga mata, lahat ng alaala ay bumaha sa kanyang isipan.

Ilang araw na ang nakalipas, tila bumalik sa dati ang mapayapang buhay na naging dahilan upang magkaroon siya

ng magandang pantasya.

Ang matinding sakit ng ulo kagabi ay humila sa kanya mula sa ilusyong ito.

Dapat ay si Travis ang gumawa nito.

Inalis niya ang laman ng mga ari-arian ni Travis, kaya sinadya ni Travis na makontrol siya.

Kung wala lang, siguradong nabantaan si Avery noong sumakit ang ulo niya kagabi.

“Kuya.” Isang malinaw na boses ang nagpabalik kay Elliot sa realidad mula sa kanyang magulong pag-iisip.

Tumingin siya kay Shea at nagtaka, “Shea, bakit ka nandito?”

Pagkasabi nito, nakita ni Elliot ang langit sa labas sa pamamagitan ng bintana sa likod ni Shea.

Maliwanag sa labas, bakit ang aga namang dumating ni Shea? O, pumunta siya sa ospital kagabi?

“Kasama ko si Wesley.” Hinawakan ng dalawang kamay ni Shea ang malaking palad ni Elliot at nag-aalalang

tumingin sa kanya, “Hinaya ko si Wesley na matulog. Hindi ako makatulog, kaya nandito ako para bantayan ka.”

Ang ilong ni Elliot Pantothenic acid, mga kislap ng alaala, bumalik sa matagal na panahon.

Sa oras na iyon, si Shea ay napakahina at umaasa sa kanya.

Sa hindi inaasahang pagkakataon, sa isang kisap-mata, talagang kailangan niya si Shea para alagaan siya.

“Shea, pinakinggan ka ba ni Wesley lalo na?” Malinaw na gustong sabihin ni Elliot na ‘Shea, ayos lang ako’, pero sa

pagbuka pa lang ng bibig niya, nagbago na siya.

Maingat na tumango si Shea: “Kuya, maganda ang pakikitungo sa akin ni Wesley. Sa tingin ko mas maganda ang

pakikitungo niya sa akin kaysa kay Maria.”

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

“Well…Shea, may something sa kapatid ko. Gusto kong humingi ng tulong sa iyo.” Hinawakan ni Elliot ang kamay ni

Shea gamit ang kanyang backhand, “You promise me, okay?”

Biglang nag-panic ang puso ni Shea.

Bagama’t hindi niya alam kung ano ang sasabihin ng kanyang kapatid, naramdaman niya ang isang nakakondisyon

na reflex sa kanyang puso.

Dahil sa mga mata ng kanyang kapatid ay walang katapusang kawalan ng pag-asa.

Ibinaba niya ang kanyang mga mata, pinagmamasdan ang kanyang nakatatandang kapatid na nakahawak sa

kanyang kamay, pakiramdam na parang siya ay nakagapos ng kung ano.

“Kuya, ano ang gusto mong gawin ko para sa iyo?” Mabagal na nagsalita si Shea. Pagkasabi niya ng huling salita,

iniangat niya ang ulo niya at tumingin ng diretso sa mukha ni Elliot.

“Hinihintay na dumating si Wesley, hilingin mo kay Wesley na tulungan akong alisin ang aparato sa aking ulo.”

Sinabi ni Elliot kay Shea ang kanyang kahilingan.

Sa takot na hindi maintindihan o ma-miss ni Shea, napakabagal din ng speech rate nito.

Nanginginig ang mga pilik-mata ni Shea, at nabulunan ang kanyang boses: “Ano ang mangyayari kung aalisin mo

ito? Kuya, huwag kang magsinungaling sa akin. Kung maalis ang bagay na iyon, bakit hindi ka tulungan ni Wesley?”

Report chapter Comments