Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 2280

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Sumagot ang nakatatandang kapatid na babae: “Mabuti naman. Nalulungkot din kami nang mangyari ang

aksidente.”

“Paano mo nalaman na naaksidente si papa?” tanong ni Emilio.

Ang nakatatandang kapatid na babae: “Sinabi ng mga tao sa lumang bahay na hindi mo makontak ang aming ama.

Emilio, hinihintay kong ipaalam mo sa amin, ngunit hindi ko na hinintay…”

“Ate, hindi ko sinasadyang itago, pero nawalan ng contact ang tatay ko. Isang araw lang ito. Hindi ko alam kung

anong ginagawa niya ngayon.

Paano ko ba sasabihing may nangyari sa kanya? Paano kung bigla siyang bumalik?” Sabi ni Emilio, “Kung babalik

siya, akala namin patay na siya kapag nakita namin siya. Natatakot akong magagalit siya.”

Ang nakatatandang kapatid na babae: “Okay, akala ko nasa iyo na ang eksaktong balita!”

Emilio: “Ayoko.”

“Sige. Emilio, panganay na kapatid, pakitanong, alam mo ba ang nilalaman ng kalooban ni Tatay?” Sa mata ng

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

ibang mga kapatid, si Emilio ang tagapagmana na kinilala ni Travis. Lahat sila naiingit kay Emilio. Kasabay nito,

alam din nila na kahit mamatay ang kanyang ama, karamihan sa mga ari-arian ng kanyang ama ay dapat ipaubaya

kay Emilio.

Gusto lang nilang humigop ng sabaw.

Bilang mga anak ng pamilya Jones, imposibleng hindi sila binigyan ng kanilang ama ng bahay, di ba?

“Eldest sister, kailangan mong magtanong sa abogado ng aming ama.” Sinabi ni Emilio, “Pinagbabantaan ako ni

Itay sa kanyang mana na makinig sa kanya. Kung may nangyari sa kanya sa pagkakataong ito, ito ay isang

emergency… Kaya hindi ko alam kung paano ginawa ang kanyang kalooban.”

Panganay na kapatid na babae: “Naku! Emilio, hindi mo kailangang mag-alala tungkol dito. Mas gusto ng tatay ko

ang mga anak na lalaki kaysa mga anak na babae, at ang panganay mong kapatid na lalaki ay ganyan na naman…

Siguradong ibibigay sa iyo ni Itay ang halos lahat ng mana. Naiinggit talaga ako sayo!”

“Maaga pa para sabihing inggit. Sa init ng ulo ng tatay ko, mas gugustuhin pa niyang ibigay ang lahat ng ari-arian

niya kaysa ibigay sa mga anak namin.”

Sarkastikong sabi ni Emilio.

Panganay na kapatid na babae: “Paanong posible iyon! Emilio, hindi ganoong klaseng tao ang aming ama.

Karaniwang pinupuri ka niya sa harap ko. Hindi mo siya pinagalitan gaya ng kuya, paanong hindi ka niya

mabibigyan ng ari-arian?”

“Purihin ba niya ako?” Hindi pa narinig ni Emilio na pinuri siya ng kanyang ama.

“Oo! Sabi niya, kahit hindi ka kasing kaya ng kuya mo, mas aware ka sa senses mo at mas nakikinig ka sa kanya

kaysa sa kuya mo. Sa pagitan mo at ng kuya mo, mas gusto ka niya.” Nang sabihin ito ng nakatatandang kapatid

na babae, huminto siya, “Siya nga pala, sinabi rin niya na ikaw ang pinakakamukha niya sa lahat ng bata.”

Hindi alam ni Emilio na sinabi ng kanyang ama ang mga salitang ito nang pribado.

“Emilio, kung mamanahin mo ang pamilya Jones, maaari mo pa ba akong hayaang magpatuloy sa trabaho sa

pamilyang Jones?” Biglang tanong ng panganay na kapatid.

Emilio: “Ate, basta willing kang ipagpatuloy ang trabaho mo, siyempre walang problema.”

Panganay na kapatid na babae: “Mmmm! Saka hindi kita iistorbohin. Mayroon kang balita mula sa aming ama,

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

tandaan na ipaalam sa lahat.”

Emilio: “Okay.”

……

Aryadelle.

Umagang-umaga, dumating si Gwen sa bahay ni Foster na may dalang dalawang malalaking shopping bag.

Sa puntong ito, hindi pa pumapasok si Layla sa paaralan.

Binuksan niya ang bag na dala ng tiyahin, at sinilip ang loob.

“Tita, anong klaseng damit ito? Isang palda?”

Ngumiti si Gwen at inilabas ang dressing gown sa bag at ipinakita kay Layla: “Ito ay dressing gown. Para ito sa

nanay mo.”

“Oh… …morning gown!” Natigilan sandali si Layla, saka nagtanong, “Ano ba ang dressing gown? Hindi ba ito

pantulog?”

“Haha! Hindi ito pantulog, ito ay isang dressing gown. Pero maiintindihan mo ito bilang Pajamas.” Sabi ni Gwen ,

dumating ang bodyguard para paalalahanan si Layla na lumabas.

“Tita, bakit mo ito binibigay sa nanay ko? My mom doesn’t like to wear this…my mom only likes to wear the mga

binili niya…” Naglakad si Layla papunta sa pinto, hindi nakakalimutang Bumalik at paalalahanan si Gwen.

Report chapter Comments