Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 2291

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Wala man si Travis, hindi naglakas loob si Camila na samahan siya.

Pero sinabi ni Norah sa telepono na gusto niya itong kausapin tungkol sa paghahati ng mana, kaya hindi na

nakapagpigil si Camila at lumabas para makipag-appointment.

…..

Aryadelle.

Foster family.

Si Avery at Elliot ay nakaupo sa hapag kainan para mag-almusal.

Binuksan ni Avery ang phone at tinignan. Isang balita tungkol sa Bagong Taon ang lumitaw.

Sa mga araw na ito, kasama niya si Elliot sa bahay, at hindi niya alam kung anong araw na ang lumipas.

Akala niya ay aabutin ng ilang araw bago dumating ang Araw ng Bagong Taon, ngunit dahil sa pop-up window ng

balita, napagtanto niya na ito ay magiging Araw ng Bagong Taon sa kalahating buwan.

“Elliot, malapit na ang Bagong Taon.” Ibinaba ni Avery ang kanyang telepono at nakipag-chat kay Elliot,

“Nararamdaman mo ba na kapag hindi ka nagtatrabaho, ang buhay ay lumilipas nang napakabilis?”

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

Gusto ni Elliot na sumama sa kanya, ngunit ayaw niyang magsinungaling, ” Araw-araw akong nagtatrabaho. Kaya

hindi masyadong malalim.”

Dahil pinayagan ni Avery si Elliot na gumamit ng computer, araw-araw na nagtatrabaho si Elliot.

“Okay, mukhang kailangan kong mag-ayos ng trabaho para sa sarili ko.” Nainggit si Avery sa kanya dahil sa mabilis

na pag-adjust ng kanyang buhay sa normal na track,

“Hindi ka ba nahihilo?”

Naisip ni Elliot ang tanong na ito at tapat na sumagot: “Noong kalalabas ko lang sa ospital, paminsan-minsan ay

nakakaramdam ako ng kirot sa lokasyon ng sugat. Pero hindi ako nahihilo.”

“Mabuti ang kalusugan mo. Kung ibang tao ang katulad mo, at dalawang saksak ang nasa ulo, tiyak na hindi

kasinghusay ng sa iyo ang mental state.” Patuloy na inggit si Avery sa kanya.

“Naka-recover ako ng husto, higit sa lahat dahil inalagaan mo ako.” Hindi nakalimutan ni Elliot na purihin siya,

“Kung hindi mo ako kasama sa bahay araw-araw, hindi sana ako gumaling nang husto.”

“Wala itong kinalaman sa akin sa pagbawi mo.” Makatwiran ang pagsusuri ni Avery, “Maganda ang pangangatawan

mo at mabilis kang gumaling, ngunit wala akong maitutulong sa iyo.”

“Kung wala ka sa bahay kasama ko, matagal na akong pumasok sa trabaho. Ang pagpunta sa trabaho araw-araw

at pagtakbo pabalik-balik ay tiyak na hindi magiging kasing ganda ng ngayon.” Paliwanag sa kanya ni Elliot mula sa

ibang anggulo.

Gulat na tiningnan siya ni Avery: “Elliot, kung hindi dahil sa akin, magtatrabaho ka ba talaga sa sitwasyon mo?”

“Oo. Bagama’t hindi pa ako nakakaranas ng craniotomy, nagkaroon din ako ng malubhang aksidente sa sasakyan.

That time, naging vegetative person ako at muntik na akong mamatay sa kama, nakalimutan mo na ba?” Magaan

ang tono ni Elliot, at lumabas sa bibig niya ang mga salitang ‘muntik nang mamatay sa kama, na para bang hindi

siya bumabagsak sa gate ng impiyerno, kundi naglalaro ng adventure game.

“Proud ka ba? Naaksidente ka, pero hindi ka agad nagising.” pang-aasar ni Avery.

“Ang ibig kong sabihin ay kung hindi ako namatay sa simula, kailangan kong magkaroon ng suwerte.” Elliot talked

eloquently, “Craniotomy lang yan.

Kung ikukumpara sa aking orihinal na pinsala, ito ay wala sa lahat.

Nanaginip din si Avery. Sa hindi inaasahang pagkakataon, narinig niya mula sa bibig ni Elliot ang mga katagang

‘Kung hindi ako mamamatay, swerte ako’.

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

Avery: “Maraming tao na gumagawa ng masama, malamang na ganito ang iniisip.”

“Mag-isip pa tungkol sa mabuti.” Kinuha ni Elliot ang milk cup at humigop ng gatas, “Kung hindi maganda ang

pakiramdam ko, sa bahay na lang ako magpapahinga.

Hindi ako tanga.”

Hindi mapigilan ni Avery na matawa: “Ngayon ko lang nakita ang balita na maraming tao ang pupunta sa mga

templo para manalangin para sa Bagong Taon. Ang taong ito ay tila maraming nagawa, at tila walang nagawa, at

ito ay lilipas sa isang iglap.

Narinig ni Elliot ang ibig niyang sabihin: “Gusto mo rin bang pumunta sa templo para manalangin para sa mga

pagpapala? Hayaan mo akong sumama sa iyo!”

Walang pag-aalinlangan na umiling si Avery: “Hindi ka makakarating sa templong iyon. Kailangan mong umakyat.

Una sa lahat, hindi ito angkop para sa iyo. Pangalawa, masyadong marami ang mga tao sa bundok, at hindi bagay

na pumunta ka.”

“Pagkatapos ay sasamahan kita sa paanan ng bundok, at maaari kang umakyat nang mag-isa. Hihintayin kita sa

paanan ng bundok, okay?” Gusto siyang samahan ni Elliot palabas.

Kahit na tumingin lang sa tanawin sa labas ay mas mabuti na kaysa manatili sa bahay maghapon.

Sandaling nag-alinlangan si Avery, ngunit sa huli, hindi niya napigilan ang malakas na pag-iisip sa kanyang puso,

kaya tumango siya.

Report chapter Comments