Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 35

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 35

Nagpasya si Avery na maglaro kasama.

“Totoo iyon. Siya ay hindi kapani-paniwalang mayaman. Matanda lang siya, pangit, at halos hindi

nakabitin.”

Napakamot ng ulo ang mga tao na sinusubukang malaman kung sino ang matanda, pangit, at hindi

karapat-dapat na bigshot na ito.

Lumapit ang isang waiter kay Avery at sinabing, “Pakituloy sa ikalawang palapag, Miss Tate.”

Napatingin agad si Avery.

Ang gusali ay may bukas na konsepto, at ang rehas sa ikalawang palapag ay makikita mula sa sala sa

unang palapag.

Nakatayo sa may rehas ang bodyguard ni Elliot at nakatingin sa kanya.

Nang ihatid siya ng waiter palayo, ang mga mukha ng mga tao sa karamihan ay nagbago mula sa isang

pangungutya hanggang sa isang pagkamangha.

Ang mga dumalo sa piging ay ang creme de la creme ng mataas na lipunan.

Maging ang mayayaman ay may sariling anyo ng panlipunang hierarchy.

Noong gabing iyon, ang mas ordinaryong mga miyembro ng matataas na klase ay naghahalo-halo sa

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

kanilang mga sarili sa banquet hall sa unang palapag.

Ang mga may higit na kapangyarihan sa lipunan, sa kabilang banda, ay inimbitahan sa eksklusibong

ikalawang palapag.

“Hindi ako makapaniwala na inimbitahan si Avery Tate doon! Sino ba talaga ang sponsor niya?!”

“Wala akong ideya! Hindi naman kasi tayo makakapunta sa second floor. Ang masasabi ko lang ay dapat

mayroon siyang isang trick o dalawa sa kanyang manggas! Kahit na ang kanyang sugar daddy ay

medyo matanda, pangit na geezer, naka-jackpot pa rin siya sa kanya!”

“Sa pagkakaalam ko, hindi ganoon kadami ang matatanda sa piging ngayong gabi!”

“Niloloko niya lang ba tayo?”

Sabay-sabay na tumingin ang mga tao sa ikalawang palapag, ngunit wala silang makita.

Pagdating ni Avery sa round table, wala pang sampung tao ang dumalo, at lahat sila ay mga lalaki.

Lumapit siya at umupo sa tabi ni Elliot.

Ang hapag-kainan ay natatakpan ng mga katangi-tanging delicacy.

Sinulyapan ni Avery si Elliot at nagtanong, “Hindi mo ako pinapunta dito para lang kumain, di ba?”

Napatingin si Elliot sa kanyang nakataas na kilay, pagkatapos ay sinabi sa mahinang boses, “Darating

din si Cole. Hindi ba nakipagkita ka sa kanya ng palihim habang wala ako sa negosyo? Inimbitahan kita

dito para makilala mo siya sa bukas.”

Hindi inaasahan ni Avery na ito ang kanyang balak.

Naisip ba niya na masyado itong nahuhumaling kay Cole na hindi nila matiis na magkahiwalay kahit

saglit?

Ha!

Si Avery ay gutom na gutom dahil hindi pa siya kumakain ng hapunan, kaya wala siya sa mood

makipagtalo sa kanya.

Kinuha niya ang kanyang kutsilyo at tinidor at nagsimulang kumain ng mag-isa.

“Ginoo. Foster, ang pamangkin mo ay may utang pa sa akin ng tatlong milyong dolyar! Hindi ako

kadalasang nag-aalala tungkol sa ganoong kaliit na halaga, ngunit narinig ko na ang relasyon mo sa

kanya ay umasim na. Kung ganoon ang kaso, wala akong magagawa kundi ang sundan siya para dito.”

“Nahuli ko siyang nanliligaw sa aking dalawampung taong gulang na anak na babae minsan. Tinawag ko

siya at binigyan siya ng isang piraso ng aking isip! Hindi niya ako nagawang linlangin na mamuhunan sa

kanya, kaya naisip niya na maaari niyang subukan ang kanyang kapalaran sa aking maliit na

babae! Nakakadiri!” “Si Cole Foster ay sikat sa mundo ng pananalapi. Lahat ng ipinuhunan niya sa huli

ay masisira. Napakatanga niya kaya hindi mo maiwasang makaramdam ng kaunting sama ng loob sa

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

kanya. Matagal na siyang goner kung hindi dahil sa suporta ng kanyang ama!”

Habang kinukutya ng mga bisita si Cole, hindi sinasadyang bumagsak ang tingin ni Elliot kay Avery.

“Tinitingnan mo ba kung nawalan na ako ng gana?” Sabi ni Avery nang magtama ang mga mata

nito. “Masarap ang pagkain, pero medyo undercooked ang pasta. Tapos na akong kumain.”

Ibinaba niya ang kanyang kutsilyo at tinidor, pagkatapos ay sinabi, “Hindi ako interesado sa sinasabi mo,

kaya uuwi na ako!”

Nang tumayo siya sa kinauupuan niya, hinawakan ni Elliot ang braso niya para pigilan siya sa pag-alis.

Sinubukan ni Avery na tanggalin ang kamay niya ngunit nabigo siya.

Pinandilatan niya ito at sinabing, “Masyadong marami kang oras sa iyong mga kamay. May thesis akong

isusulat! Kung hindi mo ako binitawan, ipapadala ko ito sa iyo at maaari mong tapusin ito para sa akin.”

Nang makita ni Elliot ang kanyang nagtatampo na ekspresyon, bumitaw sa pagkakahawak si Elliot.

Pagdating ni Avery sa unang palapag, nakita niya si Cole na may hawak na baso ng champagne sa

kamay. Bahagya siyang yumuko, at kumakanta siya ng mga nakakabigay-puri na salita sa isang grupo

ng mga tao. Ginawa niya ito nang may sukdulang paggalang.

She already been completely over him, kaya pasimple siyang tumalikod at naglakad palabas ng villa.

Bumalik si Elliot sa mansyon alas-10 ng gabi nang makita siya ni Mrs. Cooper, tinanong niya, “Hindi ba

kasama mo si Madam Avery, sir?” Tiningnan ni Elliot ang oras sa kanyang wristwatch, saka nagtaas ng

kilay at sinabing, “Alas otso siya umalis. Hindi pa siya umuuwi?”

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify