Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 628

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 628

Hindi sinasadyang napaatras si Avery ng dalawang hakbang.

Agad namang namula ang mga mata niya. Hindi siya makapaniwala na maaaring mangyari ang

ganoong bagay! Siya, lalo na, ay hindi makapaniwala na ito ay maaaring sisihin sa kanya! Dahil lang

sa may conflict siya kay Zoe noong nakaraang araw, kaya siya ang may gawa nito? Napaka-absurd!

“Avery!” Napatingin si Elliot sa kanyang umaatras. Mahigpit ang tibok ng puso niya. “Sagutin mo ang

tanong ko!”

“Elliot, I hate you! Naiinis na naman ako sayo!” Mas malakas na sumigaw si Avery kaysa sa kanya, “Sa

tuwing nagsisimula akong gumaan ang pakiramdam mo, ipapakita mo sa akin kung gaano ka

kasuklam-suklam46!”

Napatingin si Elliot kay Avery na sumiksik. Nakatayo siya sa parehong lugar, natulala.

Patuloy na tumatama sa kanyang likuran ang mga patak ng ulan. Tumagos ang lamig sa34 niya.

Gayunpaman, mainit at nag-aalab ang titig nito sa kanya. Ang pinaghalong yelo at apoy ang dahilan ng

pagkawala nito. Humakbang siya papunta sa kanya.

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

“Hindi mo ginawa, tama?” Lumapit si Elliot sa kanya at hinawakan ng mahigpit ang manipis niyang

balikat. Paos ang boses niya, “You are not this type of person. Avery, alam kong hindi ka ganyang

klase ng tao! Tinatanong kita dahil gusto kong marinig mula sa iyo na hindi ikaw ang may gawa nito!”

“Hindi ko ginawa!” Namumula ang mga mata ni Avery. Malungkot niyang sinabi, “Hindi mo dapat ako

tinanong ng ganitong uri ng tanong!”

Mga bagay na tulad ng pagdurog sa mata ng ibang tao, kahit na sa pagsasabi lang nito ay ginaw na

siya! Hinding-hindi niya gagawin ang ganoong edad!

“Pero sinabi niya na narinig niya ang boses mo,” sinubukang ipaliwanag ni Elliot, “Sabi niya, noong

dumikit sila ng mga mata niya, kinakausap mo siya sa gilid.”

Ngumisi si Avery sa kanyang puso sa mga walang katotohanang kasinungalingan, ngunit narinig niya

ang hinala nito sa kanya sa kanyang23

tono.

Itinulak ni Avery ang kanyang mga kamay. “Dahil siya lang ang biktima, kaya maniniwala ka kung ano

man ang sasabihin niya! Hindi pa ako nakakagawa ng mga ganyan! Kahit na sabihin niyang ginawa ko,

hindi ko ginawa!”

“Avery, hindi ko sinabing ikaw ang gumawa…” Napalunok si Elliot ng laway. Sinubukan niyang

pakalmahin siya.

“Bagaman hindi mo sinabi, ang iyong mga mata at tono ay naghihinala sa akin tungkol dito!” Sumakit

ang puso ni Avery. “You’re standing on her side, investigating me. Tatanggapin ko lang ang

imbestigasyon ng pulis!

“Mas gugustuhin mong hayaan ang pulis na imbestigahan ka kaysa harapin ako?” Tiningnan ni Elliot

ang kanyang namumulang mga mata at ang kanyang naaagrabyado na ekspresyon. Agad siyang

nadurog ng puso, parang may hinihiwa ng pira-piraso.

“Labas!” Lumapit si Avery sa kanya at itinulak siya patungo sa pinto. “Kung mali ako, ang batas

paparusahan ako! Hindi ko kailangan na insultuhin mo ako!”

Bumuhos ang ulan sa labas na parang mga batong bumabagsak sa lupa.

Nang itulak siya ni Elliot sa ulan, natakot siya na baka mabasa rin ng ulan si Avery, kaya bahagyang

itinulak niya ito pabalik sa loob.

Pareho silang pinaghiwalay ng door frame.

Nakatayo siya sa ilalim ng ulan habang nakatingin sa kanya. Hindi nagtagal ay tuluyan na siyang

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

nabasa ng malakas na ulan. Ang tanging hindi nagbabago ay ang itim nitong mga mata, matigas na

nakatingin sa kanya.

Galit pa rin siya. Kahit na tumayo siya roon sa ilalim ng ulan sa buong gabi, hindi nito mapapawi ang

galit niya!

Buong lakas na isinara ni Avery ang pinto at walang pagod na sumandal sa pinto. Ang tanging naririnig

niya ay ang patter-patter ng ulan at ang tunog ng pagkadurog ng kanyang puso.

Maya-maya pa ay tumulo ang luha mula sa gilid ng kanyang mga mata hanggang sa gilid ng kanyang

bibig. Isang malakas na kulog ang maririnig mula sa labas!

Hindi niya alam kung nasa labas pa ba siya ng pinto nang mga sandaling iyon. Mabilis siyang

tumalikod at binuksan ang pinto.

Pagbukas niya ng pinto ay agad siyang tumingala.

Nakita niyang pinupunasan niya ang ulan sa mukha nito gamit ang malalaking palad. Pagkatapos, ang

kanyang itim na mga mata ay muling nakatingin sa kanya.

Sa sandaling iyon, kahit na dumaan sa kanya ang kulog, kahit na bumagsak ang kalangitan sa kanya,

hindi nito mapipigilan ang kanyang pagkawala ng kontrol sa kanyang mga hakbang! Tumakbo siya sa

ulan at naglakad papunta sa kanya!

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify