Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 646

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 646

Akala niya nananaginip siya, dahil nakikita niya ang liwanag na nakapalibot sa katawan nito.

Humakbang siya patungo sa kanya at bigla itong lumingon; Nakita niya ang namumungay nitong mga

mata at naramdaman ang init na nagmumula sa kanyang katawan at sa wakas ay natahimik siya at

napagtanto na hindi iyon panaginip.

“Bakit ka bumangon sa kama?” Hinawakan niya ito sa braso at tinanong, “nagising ba kita?”

Umiling siya. “Masyadong mahaba ang tulog ko kagabi at nahihilo ako sa tuwing nakatulog ako ng

masyadong mahaba.”

“Bakit hindi tayo bumaba para mamasyal, 46 kung gayon?”

Nagtanong si Elliot sa doktor at sinabi sa kanya ng doktor na walang problema sa sanggol. Ang

pangunahing isyu ay na si Avery ay emosyonal na hindi matatag, na humantong sa hyperventilation at

pagtaas ng rate ng puso. Kapag kinalma niya ang sarili at nagpahinga, gagaling si Avery; ngunit kung

mabigo siyang gawin ito, makakaapekto ito sa bata.

Sumilip si Avery sa labas ng bintana at nakita kung gaano kaaraw sa labas, kaya tumango siya at

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

lumabas ng kwarto kasama si34 Elliot.

“Avery, hindi big deal ang problemang kinakaharap ng kumpanya mo.” Habang papalabas sila ng

ospital, nag-alinlangan si Elliot at sinabing, “hindi mo makukuha ang lahat ng gusto mo sa buhay,

maging ito sa pang-araw-araw na buhay o trabaho Ang isa ay lalago lamang kapag may kahirapan.”

Tumingala siya sa kanya. “Sinusubukan mo bang aliwin ako?”

“Kailangan mong palakasin ang iyong mental tolerance.” Nang makitang sapat na ang lakas ni Avery,

pinutol niya ang paghabol at sinabing, “paano kung may kumuha ng iyong pangunahing teknolohiya at

kumita ng pera na pagmamay-ari mo? Pinansyal na pagkalugi lang. Ang kalusugan ay dapat palaging

iyong pangunahing priyoridad hangga’t ikaw ay nabubuhay.”

Tumango si Avery. “Kaya, umiinom ka at naninigarilyo kapag may sakit ka dahil alam mo na ang

kalusugan ang pangunahing prayoridad sa buhay. Kung wala ka lang ideya kung gaano kahalaga ang

kalusugan, malamang na nilunod mo ang iyong sarili sa isang bariles ng whiskyge!”

“…” Napagtanto ni Elliot na labis siyang nag-alala at hindi na kailangan ni Avery ng aliw.

“Haha!” Nang makitang hindi na siya makapagsalita, hindi niya napigilang matawa. “Tingnan mo ang

pula ng mata mo. Natulog ka rin ba? Kung kailangan mong magpa-electrocardiogram, baka maibigay

ko sa iyo ang kwarto ko.”

“Nag-aalala ako na baka mabalisa ka, kaya hindi ako makatulog,” paliwanag niya, “pero kung susuriin

mo ang kalagayan mo ngayon, sa palagay ko ay mas malakas ka kaysa inaakala ko.”

“Hindi ako na-admit sa ospital kagabi dahil nawalan ako ng pag-asa. Humihikbi si Shaun nang tawagin

niya ako kaya pakiramdam ko ay guguho na ang kumpanya sa wala. Ang pagkawala ng

ang kumpanya ay hindi ganoon kalaki sa akin, sa personal; ngunit nang maisip ko ang posibilidad na

mawalan ng trabaho ang mga empleyadong kinuha ko… Paano kung hindi sila makahanap ng bagong

trabaho pagkatapos?”

Nawalan siya ng tulog dahil dito.

Pinag-aralan ni Elliot ang pag-aalala sa kanyang mga mata. “Hindi naman ganoon kalala. Ang mga

industriya ng teknolohiya ay halos nakadepende sa mga pangunahing teknolohiya, ngunit kahit na ang

sa iyo ay ninakaw, maaari kang mag-upgrade sa pundasyon ng kung ano ang mayroon ka.”

Tumango siya at nagtanong, “paano mo nahuli ang mga taksil?”

“Pahirap.”

“Oh.” Akala niya.

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

“Sa tingin mo ba malupit ako?”

Nais ipaliwanag ni Elliot sa kanya na ang isa ay dapat na maging mas malupit kaysa sa mga taong

nanakit sa kanila, o ang iba ay mambubully lamang sa kanila.

Kung walang mabigat na parusa alinsunod sa nangyari sa Tate Industries, palaging may mga

empleyado na maglalakas-loob na ipagkanulo ang kumpanya para sa tubo o dahil sa takot; ang

nangyari noong nakaraang gabi ay isang babala sa lahat ng empleyado na nagtatrabaho doon.

“Malupit ka,” sabi niya at nadurog ang puso niya sa mga salita.

“Hindi ka lang malupit sa iba, kundi pati na rin sa sarili mo. Hindi na kaya ng katawan mo kung hindi ka

matutulog.”

Natigilan si Elliot.

“Bumalik ka at matulog.” Hinawakan niya ang kamay niya at tumingin sa kanya. “Okay na ako ngayon

at dapat na akong ma-discharge bukas.”

Hinawakan niya ang kamay niya. “Kung gayon, hayaan mo akong ihatid ka pabalik sa iyong silid.”

“Gusto ko ng sariwang hangin dito. Kasama ko ang mga bodyguard, kaya ayos lang ako.” Sinulyapan

niya ang mga bodyguard na nakasunod sa kanila mula sa malayo. Nang makaalis si Elliot, binuksan

niya ang kanyang telepono.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify