Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 692

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 692

“Bakit naka-off ang phone niya?” Mahinang bulong ni Avery sa sarili, saka lumabas ng bahay.

“Aalis ka ba, Avery?” Nang makita siya ni yaya na gumagalaw ay mabilis itong sumunod sa kanyang

likuran.

“Sabi ni Tammy pupunta siya pero wala pa rin siya. Kahit traffic, dapat nandito na siya.” Dumaan si

Avery sa harap ng gate at tumingin sa paligid.

Inalo siya ng yaya at sinabing, “Baka bumibili siya ng mga regalo! Palagi siyang nagdadala ng lahat ng

uri ng mga regalo kapag siya ay 46 na.”

Ang pang-aaliw na salita ng yaya ay bahagyang nagpapahinga kay Avery.

“Mahangin dito sa labas, Avery. Bumalik na tayo sa loob!” Nag-aalala si yaya na baka sipon si Avery.

“Ginoo. Lalo na hiniling sa akin ni Foster na alagaan ka at huwag kang magkasakit.”

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

“Araw-araw akong nasa bahay ngayon. Para akong bulaklak sa greenhouse. Mas madali akong

magkasakit sa ganoong paraan.” “Hindi ka pa rin dapat lumabas dito sa hanging ito!” Tinulungan ng

yaya si Avery pabalik sa bahay.” Madaling magkasakit kapag nagbabago ang seasonscd.”

“Handa na ba ang tanghalian?” tanong ni Avery.

“Ito ay. Paano kung kumain ka muna? Hindi pa natin alam kung kailan darating si Tammy9e!”

“Maghihintay ako ng kaunti pa.” Malakas na nagtaka si Avery, “Hindi niya karaniwang pinapatay ang

kanyang telepono.”

“Siguro naubusan ng baterya nang umalis siya sa23 house.”

“Gayunpaman, madaling i-charge ang iyong telepono sa ngayon. Makakahanap ka ng mga istasyon ng

pagsingil sa lahat ng dako,” sabi ni Avery. “Maghihintay pa ako ng trenta minuto. Kung wala pa siya

dito, hahanapin ko siya.”

“Paano mo siya hahanapin kung wala siya? Dapat magpahinga ka lang at maghintay sa bahay. Maaari

mong tawagan ang kanyang asawa kung hindi siya sumipot at hilingin sa kanya na hanapin siya, “sabi

ng yaya.” Kung hindi, maaari mo ring hilingin sa driver na tumingin sa paligid.”

Alam ni Avery na ayaw siyang paalisin ng yaya ng bahay dahil sa pressure ni Elliot.

Habang mas maingat ang pakikitungo nila sa kanya, mas lalo siyang nababalisa.

“Dadalhan kita ng isang mangkok ng sopas. Nagluto ako ng corn chowder ngayon.”

Pumunta si yaya sa kusina para kumuha ng sopas.

Umupo si Avery sa sopa at nagpatuloy sa pagtawag kay Tammy, ngunit hindi pa rin siya nakakalusot.

She ended up texting Jun to ask what he was doing.

Jun: [Nasa trabaho ako! Ako ay sobrang abala sa pagtatapos ng taon! Narinig kong magbabakasyon

na si Elliot. Aayawan na naman ako ni Tammy. Buntong-hininga.)

Avery: [Iwan ko na lang sa’yo!)

Jun: [May problema ba? Hindi lang masaya ang hinihingi mo, ‘di ba?)

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

Avery: (It’s nothing for now.)

She would contact him again kung hindi pa rin niya makontak si Tammy.

Makalipas ang halos kalahating oras, huminto ang isang itim na sedan sa labas ng front gate.

Narinig ni Avery ang sasakyan at agad na lumabas para tingnan.

Nang bumukas ang pinto ng sasakyan, lumabas sina Wesley at Shea.

Laking gulat ni Avery nang makita sila.

“Wesley, Shea, bakit hindi mo ipinaalam sa akin na pupunta ka?” Lumapit siya para salubungin sila.

“Avery! Gumawa ako ng cake at dinala ko ito para sa iyo!” Inabot ni Shea ang isang maliit na cake at

ipinakita sa kanya. “Tinuruan ako ni Wesley kung paano gawin ito.”

“Nakakagulat ka, Shea. Mukhang mas maganda pa ito kaysa sa mga ibinebenta nila sa mga

panaderya !” Kinuha ni Avery ang cake habang totoong pinupuri si Shea.

“Ipaalam sa akin kung paano ito lasa.” Hinawakan ni Shea ang kamay ni Avery na puno ng excitement

ang mukha.” Sinabi ni Wesley na hindi ka makakain ng labis na cake, kaya pinaliit ko ito.”

“Sige. Sigurado akong masarap ang lasa nito.”

Nang makapasok na sila sa sala, binuksan ni Avery ang box ng cake, naghiwa ng maliit na slice ng

cake at tinikman ito. “Paano ito?” Tanong ni Shea na puno ng pananabik ang mukha.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify