Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 718

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 718

Habang lumalabas ang pagkamuhi sa mga mata ni Avery, hindi niya napigilan ang boses ni

Mike at ang dalawang bata ay sabay na napalingon sa kanilang direksyon.

Agad na hinila ni Elliot si Avery patungo sa kanyang kwarto.

“Anong nangyari? Bakit sila nag-aaway ulit?” + Napabuntong-hininga si Mike habang inilalabas ang

phone niya at tinext si Chad. Chad: (Bantayan mo ang mga bata. Wala kang pakialam sa kung anu-

ano pa.] Mike: (No wonder ayaw mong sumama ngayong gabi. Napagdesisyunan ba ng boss mo na

paalisin si Chelsea Tierney?”]

Chad: (Watch your mouth. He has his reasons no matter what he decides to do.)

Mike: (D*mn it! I shouldn’t show you the evidence!]

Chad: (Chelsea is not in the country right. How do you expect us para mahanap siya? Hanapin mo siya

sa sarili mo dahil napakaganda mo.)

Mike: (I see. Kung ganoon, hindi magagalit si Avery.]

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

Sa kwarto sa unang palapag, isinara ni Elliot ang pinto, pagkatapos ay tumingin ng malalim kay Avery

at sinabing, “. May nakilala ka bang may mental sakit, Avery?”

Napakunot ang noo ni Avery sa sinabi nito. “Sinusubukan mo bang sabihin na may sakit sa pag-iisip si

Chelsea?”

“Hindi, tinatanong ko lang kung may nakilala kang ganyan.” Nakita ni Elliot na may sakit siya.

huminahon, kaya inakay niya itong maupo sa kama.

Nag-isip si Avery ng ilang segundo, pagkatapos ay tumango at sinabing, “Meron, pero bakit mo ako

tinatanong tungkol diyan?”

“Kung ang isang tao ay may sakit sa pag-iisip, nakagawa ng pagpatay, and escaped legal persecution,

would you hate them?” Tumayo si Elliot sa tabi ni Avery. Nakatutok ang malalim nitong mga mata sa

kanya, kaya hindi niya pinalampas ang kahit katiting na emosyon.

“Depende kung sino ang pinatay nila. Hindi ko sila kamumuhian kung masamang tao iyon. Kung

pumatay sila…”

“Paano kung pinatay nila ang sarili nilang pamilya?” Tanong ni Elliot, pinutol siya.

Nakaramdam ng hingal si Avery. Itinaas niya ang kanyang kilay at sinabing, “Kakaiba ang tanong na

iyon, Elliot. Kung ang taong ito ay mayroon nang sakit sa pag-iisip, kung gayon ang bawat isa sa

kanilang mga aksyon ay wala sa kanilang kontrol. Ano ang inaasahan mong sasabihin ko, humihiling

sa akin na husgahan ang isang taong may sakit mula sa pananaw ng isang normal na tao? Hindi ko

alam kung paano sasagutin iyon, dahil hindi pa ako nakatagpo ng ganoon.”

“‘Nakita ko.” Ang sagot niya ay hindi inaasahan. Nagdilim ang kanyang mga mata nang sabihin niyang,

“May sakit man o wala, hindi matatawaran ang pagpatay sa pamilya.”

“Ano ang gusto mong sabihin?” Sinamaan siya ng tingin ni Avery. “Gusto ko lang malaman kung ano

ang nangyari noong hinanap mo si Chelsea ngayon.”

“Sinabi ng kanyang kapatid na lalaki na siya ay nagdurusa sa isang sakit sa pag-iisip.” Bahagyang

kumuyom ang mga kamao ni Elliot.

Hindi niya kailangan ng lakas ng loob para makipagsapalaran.

Ang reaksyon ni Avery ay wala siyang nagawa kundi tiisin ang pananakot ni Charlie.

Kung alam niya na minsan ay may sakit siya GNPIDU;d pumatay sa sarili niyang ama, matatakot ba

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

siya? Kukunin ba niya ang mga bata at iiwan siya?”

“Dahil lang sa sinabi ng kapatid niya na may sakit siya sa pag-iisip, ibig sabihin totoo?! Ganun ba

talaga kalaki ang tiwala mo sa kanila? Tanggap mo na lang kasi ayaw mong kalabanin si Chelsea

diba?!” Emosyonal si Avery at tumulo ang luha sa kanyang mga mata. “Sa tuwing magsisimula akong

maniwala sa iyo, palagi mo akong binigo! Nawala ko na sa bilang kung ilang beses nangyari ito!”

Sapat na sa kanya ang emosyonal na pagpapahirap na ito.

Kung huminto siya sa pagtitiwala sa kanya, hindi na siya aasa sa kanya o magkakaroon ng anumang

inaasahan. Sa ganoong paraan, hindi na siya mabibigo!

Ang Adam’s apple ni Elliot ay bumulusok sa kanyang lalamunan habang ang nag-aapoy na

kalungkutan at kalungkutan ay sumilay sa kanyang mga mata.

“Bukod dito, ibibigay ko ang lahat ng gusto mo, Avery.”

“Wala akong ibang pakialam kundi ito!” Tinitigan siya ni Avery nang may determinadong mga mata at

mariing sinabi, “Ano sa tingin mo ang maibibigay mo sa akin, Elliot Foster? Kung hindi mo magawa ang

isang bagay na ito ng tama, ano pa ang magagawa mo para sa akin?!”

Ang kanyang mga salita ay tumusok sa puso ni Elliot na parang isang matalim na kutsilyo.

Ano pa ang magagawa niya para sa kanya? Wala siyang maisip na sagot.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify