Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 813

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 813 Bagama’t wala silang anumang malinaw na salungatan sa sandaling ito, sa nakaraan, maaari

nilang harapin ang anumang solong bagay at makipaglaban sa loob ng tatlong araw na walang tigil!

Gayunpaman, matapos makita si Elliot, huminahon si Avery. Wala siya doon para makipag-away sa kanya. Marahil

ay naroon ang mga bata, kaya hindi na sila tulad ng dati, nawawalan ng galit anumang oras.

Sa kwarto ng yaya, tinapos ni Elliot ang kanyang pagligo at naglakad papunta sa kama para maupo.

Kinuha niya ang phone niya at may nakitang message galing kay Chad. Ito ay isang mensahe patungkol sa hotel.

(Mr. Foster, na-book na kita sa isang hotel na pinakamalapit sa bahay ni Avery. Nagbibigay din ang hotel ng

transportasyon. Wala pang 10 minuto papunta at pabalik. Hindi ito kukuha ng maraming oras mo kasama ang mga

bata.]

Hindi matanggap ni Chad na ganito ang pakikitungo kay Elliot!

Mabuti kung hindi siya mahal ni Avery, ngunit hindi ba niya ito maaaring pahirapan?

Sumagot si Elliot, (Tutuloy ako sa kanyang lugar. Kanselahin ang booking.)

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

(Hindi ka ba niya pinasok sa kwarto ni yaya? Bakit hindi niya patuluyin si yaya? Maliit lang naman siguro? How could

you possibly stay there?]

Dahil sa reaksyon ni Chad, naramdaman ni Elliot na parang inaayos siya ni Avery para manatili sa isang dog cage.

Bagama’t maliit ang kwarto ni yaya, hindi bababa sa isa’t kalahating metro ang kama. Kay Elliot, basta

makakatulog siya, sapat na iyon.

Naroon siya upang makita si Avery at ang mga bata, hindi sa isang holiday.

Ayaw magpaliwanag ni Elliot. Sagot lang niya, (Matutulog na ako.]

Tapos, binaba niya yung phone niya. Ang nakakapagtaka ay nakatulog na siya sa eroplano, ngunit nang humiga na

siya sa kama, hindi nagtagal ay nakatulog siya.

Nakalimutan pa niyang inumin ang gamot niya.

Kadalasan, kapag nasa bahay siya, kapag hindi niya ininom ang kanyang gamot, tiyak na mawawalan siya ng tulog.

Nangangahulugan ba iyon na mas epektibo si Avery kaysa sa gamot?

Kinaumagahan, pagkabangon ni Avery ay agad niyang hinanap si Layla para patahimikin. Mahigit sampung oras na

paglipad si Elliot. Higit pa rito, kailangan niyang mag-adjust sa pagkakaiba ng oras. Gusto ni Avery na makatulog

siya ng mas matagal.

Nang sinusuklay na niya ang buhok ni Layla ay nagmamadaling pumasok si Mrs Cooper.

“Avery, iniuntog ni Mr. Foster ang ulo niya sa dingding! May malaking bukol sa ulo niya! Tulungan mo siyang harapin

ito, please!”

Lubos na sinisi ni Mrs. Cooper ang sarili.

Una niyang dinala si Robert sa silid ni Elliot upang ipakita sa kanya. Nang kumatok siya sa pinto, nauntog si Elliot sa

dingding dahil sabik na sabik siyang buksan ang pinto.

Nang mga oras na iyon, naghuhugas siya sa inidoro. Kumatok siya sa pader paglabas niya ng washroom. Narinig ni

Mrs, Cooper ang isang malakas na tunog mula sa labas ng pinto!

Hindi akalain ni Avery na ganoon kabilis mangyari ang bagay na pinag-aalala niya kagabi.

Agad siyang pumunta para kunin ang kanyang medical maleta na CNOIEX>f sumugod sa kwarto ni Elliot.

Nakaupo si Elliot sa tabi ng kama, hawak ang ulo gamit ang isang kamay. Ang kanyang mukha ay tila

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

napakapayapa.

Nang magtama ang mga mata niya kay Avery ay bahagya siyang umiwas dahil medyo nahihiya siya. Hindi lamang

niya kinailangan ang pag-aalaga sa mga bata, ngunit ngayon ay kailangan na rin niya itong alagaan.

“Patingin ako.” Lumapit si Avery sa kanya at inilagay ang kanyang maleta sa kama, binuksan ito.

Dalawang segundong nag-alinlangan si Elliot bago inalis ang kamay niya. Paliwanag niya, “Hindi ako dinudugo. Hindi

na ganoon kasakit.”

“Huwag mong isipin na dahil lang sa hindi ka dumudugo ay hindi seryoso. May mga pasa sa iyong ulo, ibig sabihin

ay kumatok ka ng napakalakas. Magpapa-CT scan tayo sa ospital mamaya.”

Inangat ni Elliot ang ulo niya at tumingin sa kanya. “Sigurado akong hindi na kailangan?”

Ibinaba ni Avery ang kanyang tingin. “Ako ang doktor, makinig ka sa akin.”

‘Agad na nawala ang lahat ng katapangan ni Elliot. Hindi lang siya ang doktor, kundi naroon din siya sa kanyang

lugar.

“Sa kwarto ko ka matutulog ngayong gabi,” sabi ni Avery sa tono ng pag-uutos habang dinidisimpekta ang kanyang

sugat ng disinfectant.

Report chapter Comments