Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 850

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 850 Naramdaman ni Tammy na siya ay masyadong malupit.

Maaari sana siyang maghintay hanggang sa gumaling si Avery at hayaan siyang magsabi sa mga bata tungkol sa

bagay na iyon, ngunit hindi niya magawang hayaan ang mga bata na manatili sa dilim.

“Sinabi sa akin ni Hayden ang tungkol dito kaninang umaga, Tita Tammy.” Nang magsalita si Layla ay namumula

ang kanyang mga mata. “Hindi na ako magtitiwala kay Daddy. Isa siyang masamang tao!”

Hinila ni Tammy si Layla sa kanyang mga bisig at umiling, “Huwag kang umiyak, Layla. Kahit wala na ang tatay mo,

kasama mo pa rin ang Mommy mo, ang kapatid mo, at ako. Lagi ka naming mamahalin.”

“Galit ako kay Daddy sa pagsisinungaling niya sa akin.” Kinusot ni Layla ang kanyang mga mata, saka sinabing,

“Galit din ako na pinalungkot niya si Mommy. Galit na galit si Mommy kaya nagkasakit siya. I can’t cry… Mas

malulungkot si Mommy kung iiyak ako.”

Tumutulo ang mga luha niya habang sinasabi ang mga katagang iyon.

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

“Susubukan kong umiyak ng mas mahina…” humihikbi siya.

Nadudurog ang puso ni Tammy. “Huwag na tayong umiyak pagkatapos nito, sweetie. Ang dirtbag na iyon ay hindi

katumbas ng iyong mga luha. Maaaring siya ay nabubuhay sa kanyang pinakamahusay na buhay sa Aryadelle

ngayon! Nadama ni Layla na pinagtaksilan, pagkatapos ay bumulong, “Napakabait niya sa akin. Kapag lumalabas

kami, lagi niya akong binuhat dahil nag-aalala siyang mapagod ako sa paglalakad.”

“Naging mabuti din siya sa iyong ina.” Nakita ni Tammy ang matatamis na larawang ipinost ni Avery sa social media

nitong mga nakaraang araw. “Gayunpaman, ikakasal na siya sa ibang babae. Masyadong kumplikado ang mundong

ginagalawan ng mga matatanda at maaaring hindi mo ito maintindihan sa ngayon. Ikaw at ang iyong kapatid ay

kailangan lamang na tumuon sa paglaki nang maayos at huwag hayaan ang anumang bagay na makagambala sa

iyo.” Napaawang ang labi ni Layla. “Paano kung isama kita ng kapatid mo sa labas para maglaro, Layla?” Gusto ni

Tammy na ilabas ang mga bata para magpahangin.

Umiling si Layla at sinabing, “Ayokong lumabas at ayokong maglaro. Gusto kong manatili sa bahay. May sakit si

Mommy. Maghihintay ako hanggang sa gumaling siya.” “Napakabait mong babae, sweetie.” “Hindi ako kasinggaling

ni Hayden. Alam niya sa simula pa lang na masamang tao si Daddy,” sabi ni Layla, saka sinulyapan si Hayden at

idinagdag, “Makikinig ako kay Hayden mula ngayon.” Bumalik sa Aryadelle, pagkatapos ng isang gabing pahinga,

tinawagan ni Elliot si Chelsea para mag-set up ng aed meeting.

Makalipas ang isang oras, nagpakita si Chelsea na naka-itim na face mask at nanatiling low profile. Si Elliot ay

nakaupo sa sopa at nagbabasa ng pinakabagong isyu ng isang financele magazine.

Nang maupo na si Chelsea sa couch sa tapat niya, kaswal niyang ibinaba ang magazine.

Inangat niya ang kanyang tingin upang tingnan siya.

Isinandal ni Chelsea ang kanyang ulo at hindi tinanggal ang kanyang maskara.

Ang kanyang mga mata ay katulad ng dati, ngunit ang kanyang tingin ay iba na18 ngayon.

Matigas ang ulo niya noon at hindi magpapakita ng kahinaan kahit magkamali siya. Gayunpaman, kitang-kita sa

kanyang mga mata ang mababang pagpapahalaga sa sarili.

“Tanggalin mo ang iyong maskara,” sabi ni Elliotdz. Dahan-dahang itinaas ni Chelsea ang kanyang kamay at

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

tinanggal ang kanyang maskara. Nang makita ni Elliot ang kaliwang bahagi ng kanyang mukha, agad na nanatili

ang titig nito sa pagtutok nito. Katulad ng sinabi ni Ben. Pumangit na ang mukha ni Chelsea. “Naiinis ka ba sa akin,

Chelsea?” tanong niya. Hindi inaasahan ni Chelsea na sasabihin niya iyon at bahagyang natigilan. “Hindi kita galit.

Ayaw ko kay Charlie.” “Ako ang nagpasimula ng apoy.”

Halos sinasabi ni Elliot na siya ang dahilan ng kanyang pagkasira.

Matapos mapagtanto ni Chelsea ang ibig niyang sabihin, agad na tumulo ang mga luha sa kanyang mga pisngi.

“Alam ko! May nakapagsabi na sa akin na ikaw iyon, pero hindi mo alam na doon ako tumutuloy noon. Ikaw ang

gustong pumatay sa kanya, hindi ako.”

“Kung papipiliin ako, gusto kong patayin kayong dalawa,” malupit na sabi ni Elliot. “Don’t tell me sa tingin mo may

nararamdaman ako sayo?” Nahihiyang tumawa si Chelsea, ngunit hindi tumitigil ang kanyang mga luha.

“Stop crying,” sabi ni Elliot sa malalim na boses. “Kung hindi mo kayang tuparin ang pangako mo sa akin sa

telepono, dapat alam mo kung ano ang kahihinatnan.”

Pinunasan ni Chelsea ang mga luha niya at mabilis na inayos ang sarili. “Alam ko. Ito na ang huling pagkakataon ko.

Kung hindi ko ito aagawin, papatayin ko ang sarili ko kahit hindi mo gawin.”

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify