Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 862

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 862 Nagsalita Nang Matagal

“Oh, sige!”

Napabuntong-hininga si Renalia.

Magsasalita pa sana ang kasambahay nang mapagtanto niyang pumasok nga si Ryker. Natakot siya kaya dali-dali

niyang inilapag ang pagkain at umalis.

Sinulyapan ni Ryker ang kasambahay na nagmamadaling lumabas bago sinabi kay Renalia, “Renalia, nagustuhan

mo ba ang pagkaing inihanda ko sa kanila?”

Puno ng pag-aalala ang boses nito na para bang hindi siya ang kumukulong sa kanya.

Bilang tugon, inilibot ni Renalia ang mga mata sa kanya nang walang sinabing kapalit. Matagal na siyang nasanay

sa pagiging bongga nito.

Sa paglipas ng mga taon, wala siyang binigkas na kahit isang salita sa kanya. Gaano man katindi ang paghihirap na

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

idinulot sa kanya, ni minsan ay hindi niya binasag ang kanyang katahimikan.

Ganun din, parang sanay na si Ryker sa expression niya. Kaswal siyang umupo sa mesa at kinuha ang tinidor,

kumuha ng pagkain at tinimplahan ito.

“Medyo maalat ang salad na ito. Ang pumpkin soup na ito ay hindi rin sapat na makinis. Ay, may steak. Naalala ko

na ito ang paborito mo noong bata ka pa.”

Habang nagsa-sampling ng pagkain, patuloy na nagkokomento si Ryker kay Renalia. Gayunpaman, hindi umiimik si

Renalia, kaya parang kinakausap niya ang sarili niya.

Pagkatapos ng ilang kagat, pinunasan ni Ryker ang bibig at tumayo.

“Renalia, hindi ko inaasahan na magkakaroon ka ng anak sa mundong ito. At saka, malamang na nakuha na ng

anak mo ang draconic essence. Mukhang alam niya ang kanyang pagkakakilanlan, umaasang darating at iligtas ka.

I actually hope he’ll come to the Deragon residence soon enough para mas makilala ko pa ang pamangkin ko. Kung

tutuusin, malamang na nagdusa siya sa lahat ng mga taon na ito na naaanod siya doon,” matamlay niyang sabi.

Nang marinig ni Renalia ang lahat ng iyon, may bakas ng pag-aalala ang bumungad sa kanyang mukha na walang

ekspresyon. Ito ay panandalian, ngunit kahit na, Ryker nagawang upang mahuli ito.

Nang makita iyon, napangiti si Ryker mula tenga hanggang tenga, halata ang pagiging suplada niya.

“Mahigit na dalawampung taon na ang nakalipas, ngunit ni minsan ay hindi mo nabunyag ang sikretong nais kong

malaman. Wala akong magawa sayo, pero ngayon, may pamangkin na ako. Sabihin mo, kung ang pamangkin kong

iyon ay magmakaawa sa iyo na magsalita, hindi ka na mananahimik, hindi ba? Malapit na kayong magkitang

dalawa. Nagpadala na ako ng ilang lalaki para i-escort ang pamangkin kong iyon pauwi. Haha…”

Pagkasabi niyon, tumawa siya ng malakas, kumbinsido na ang Diyos ay nasa kanyang panig. Kung hindi dahil sa

pamangkin kong ito na biglang sumulpot, malamang hindi ko na malalaman ang sikretong gusto kong malaman.

Puno ng poot ang mga mata ni Renalia habang tinititigan ang lalaking baliw na baliw. Alam niyang isa na itong baliw

noon at wala siyang pag-aalinlangan na gumawa ng kahit ano.

“Kung maglakas-loob kang saktan ang anak ko, susuyuin kita kahit sa kamatayan!”

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

Nagsalita siya sa wakas. Iyon ang unang pagkakataon na nakausap niya ito sa halos dalawampung taon.

Nang marinig siyang magsalita sa kanya, si Ryker ay natigilan saglit bago siya agad na nagsimulang tumawa muli.

“Dear Renalia, pamangkin ko siya, kaya paano ko siya masasaktan? Huwag kang mag-alala!”

Nang lumabas siya ng piitan, nagsuot siya ng maligaya at matagumpay na ekspresyon. Kung gaano siya

nagmamalasakit sa kanyang anak, mas malamang na matutunan ko ang sikretong gusto kong malaman!

Sa mga sumunod na araw, maraming tao ang naghanap kay Jared nang galit na galit. Naging puntirya ng

pambabatikos ng publiko ang Shadow Estate, dahil si Leviathan ang nag-alis ng lalaki sa pagtatapos ng araw.

Sa sandaling iyon, si Jared ay naglilinang sa nag-iisang pagsasanay sa Medicine God Sect at walang alam tungkol sa

mga nangyayari sa labas ng mundo.

Sa isang kisap mata, lumipas ang isang buwan.

Sa buong buwan, hindi siya lumipat ng lugar o lumipat, lalo pa’t kumakain ng isang kagat ng pagkain o isang patak

ng tubig.

Sa espirituwal na enerhiya na patuloy na ibinubuga ng draconic essence, hindi niya kailangang mag-alala na

maubos ang kanyang espirituwal na enerhiya. Ang kailangan lang niyang gawin ay magtanim ng walang tigil.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify