Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 937

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 937 Gayunpaman, nang maalala niya ang mga sinabi ni Elliot, naramdaman niya na parang may

nagliliyab na apoy sa kanyang puso at pinawi ang lamig.

Sa istasyon ng pulisya, dumating kaagad si Henry nang makatanggap siya ng tawag mula sa mga awtoridad.

Ang una niyang nakita pagpasok niya ay si Elliot, at agad niyang ibinaba ang ulo.

“Ito ang sitwasyon, Mr. Foster. Sinunog ng driver mo ang lumang mansyon kaninang gabi. May alam ka ba tungkol

dito?” tanong ng isang pulis kay Henry.

Umiling si Henry. “Hindi talaga. Binigyan ko siya ng severance payment ilang araw na ang nakalipas, at hindi na

kami nag-uusap simula noon.” Pagkatapos ng isang paghinto, nagpatuloy siya, “Kailangan kong ipaliwanag ang

lahat sa aking kapatid!”

Sinulyapan ng pulis si Elliot at nagdahilan nang makitang hindi tumutol si Elliot sa mungkahi ni Henry.

Lumapit si Henry kay Elliot at ipinaliwanag, “Elliot, pakawalan mo si Joseph! Higit sa kalahati ng buhay niya ang

naging driver ko! Siya na ang kasama ko simula bata pa siya! Dahil sa loyalty niya sa akin kaya niya nagawa ang

ginawa niya. Pipigilan ko sana siya kung alam kong pinaplano niya ito.”

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

Hindi natinag si Elliot.

“Paano ito, magbabayad ako para ayusin at mapanatili ang lumang mansyon,” sinubukan ni Henry na makipag-

ayos. “Hindi ko siya inutusang gawin ito. Kung talagang malisyoso ang intensyon ko, sinunog ko na sana ang lugar

mo sa halip na ang lumang mansyon, dahil isa itong bakanteng bahay na walang laman sa loob.” Tiningnan ni Elliot

ang pagod na mukha ni Henry at ibinuka ang manipis na labi para sabihing, “Maniniwala ako sa iyo…sa ngayon.

Kailangan mong ibalik ang dating mansyon sa orihinal nitong estado kung hindi ay hindi ko pakakawalan si Joseph.”

“Sige.” Seryoso ang ekspresyon ni Henry. Mukhang may gusto pa siyang sabihin pero sa huli ay napabuntong-

hininga na lang siya. “Pupunta ako kung iyon lang.”

Ang alitan sa pagitan ng magkapatid ay isang napakalungkot na tanawin.

Nang umalis si Henry, tumingin si Elliot sa kanya mula sa likuran at napuno ng habag habang sinasabi, “Dapat

mong itago ang pera mula sa pagbebenta ng bahay sa iyong sarili, Henry. Huwag mong hayaang ubusin lahat ng

walang kwentang anak mo!”

Namula ang mga mata ni Henry at parang nabulunan siya. “Hindi lang inutil si Cole; ang tanga niya rin. Pero at the

end of the day, anak ko pa rin siya. Hindi naman ako basta basta maghuhugas ng kamay sa kanya! Di ba tatay ka

rin? Dapat maintindihan mo ang nararamdaman ko.”

Kung sinabi ni Henry kay Elliot na noong nakaraan, mahihirapan ang huli na maunawaan kung ano ang ibig sabihin

ng una.

Sa sandaling iyon, siya ay nakiramay kay Henry aed kaunti. Ang pagmamahal ni Elliot sa kanyang tatlong anak ay

lampas sa kontrol ng katwiran. Siya ay hindi kailanman nakatutok sa ideya na ang kanyang tatlong anak ay

kailangang maging mabuting tao. Wish lang niya na maging healthy sila andie safe.

Sino ang nakakaalam kung anong landas ang maaari nilang tahakin sa hinaharap? Maaari silang maging

katamtaman sa pinakamainam, at naliligaw sa maling landas sa pinakamasama.

Kung ang isa sa kanyang mga anak ay naligaw ng landas, magiging ganoon ba siya kalupit para putulin ang

ugnayan niya sa batang iyon? Marahil ay hindi.

Bumalik sa Starry River Villa, naligo si Avery at humiga sa kama, habang patuloy na umaalingawngaw sa kanyang

isipan ang mababang tono ng boses ni Elliot.

Kung hindi nangyari ang sunog na iyon, hindi niya sinasadyang ihayag na may nararamdaman pa rin siya para sa18

niya.

Ngayong alam na niya ang tungkol sa kanyang nararamdaman, ginawa niya ang kanyang sarili na tila masyadong

pasibo.

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

In-unlock niya ang phone niya at tinext si Tammy para magreklamo. (Hoy, Tammy. Tulog ka na ba? May sunog sa

lumang mansyon ng Foster ngayong gabi. Nakita mo ba ang mga balita?] Sumagot si Tammy pagkatapos ng mga

limang minuto. [Ako.]

Medyo kumalma ang emosyon ni Avery nang tumingin siya sa dalawa. -wordcb reply.Mukhang nawala ang mood ni

Tammy.Nagpadala ng mensahe si Avery at nagtanong, [Are you and Jun okay?] (Yeah. He didn’t touch me again

after that past failure.] [Alam kong hindi niya ipipilit. ikaw. Mahal na mahal ka niya.) [Mahal ko rin siya. The more

time I spend with him, the more I feel like I can’t live without him.)

Mamasa-masa ang mga mata ni Tammy nang ipadala niya ang mensaheng iyon.

Napakabait ni Jun sa kanya, ngunit hindi niya ito kayang mahalin tulad ng dati. Palagi niyang nararamdaman na siya

ay sira at hindi karapat-dapat sa kanya.

Kinaumagahan, nagising si Avery sa kanyang dumadaing na cellphone. Sa pagkataranta, bulag siyang lumapit

upang hanapin ito at sinagot ang kanyang tawag.

“Avery! Alam mo ba kung saan nagpunta si Tammy? Wala siya sa bahay nang magising ako kaninang umaga, at

naka-off ang phone niya nang sinubukan kong tawagan siya! Hindi ko siya mahanap kahit saan ngayon! God,

malapit na akong mawala sa isip ko!” Nag-aalalang sabi ni Jun.

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify