Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 940

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 940 Agad na lumabas ng pinto si Avery.

Mabilis ang reflexes ni Mike at nahawakan niya ito sa takdang oras!

“Avery! Sinundo na siya nina Elliot at Jun. Wala na siya sa panganib!” Tiningnan ni Mike ang malamig, mapang-asar

niyang mga mata at huminga ng malalim. “Huwag kang impulsive gaya niya! Matanda na siya ngayon, hindi bata!

Sa tingin mo ba tama ba ang ginawa niya nang mag-isa siyang pumunta sa Rosacus City?”

Hinila ni Avery ang braso niya. “Mali ang kilos niya, pero mali rin ang sinabi mo kanina. Huwag mong sabihin sa

isang tao na maging mabait kung hindi mo pa nararanasan ang mga pinagdaanan niya. Hindi mo pa naranasan ang

sakit niya, kaya wala kang karapatang husgahan siya.” Ang kanyang mga salita ay hindi nakapagsalita kay Mike at

walang paraan para sa kanya upang labanan. “Magiging tapat ako sa iyo. Si Elliot ang nagsabi sa akin na bumalik

ako at bantayan ka. Sinabi niyang ibabalik niya si Tammy nang walang pinsala. Kinaladkad ni Mike si Avery papunta

sa sofa at pinaupo, “It takes two hours to go to Rosacus City and another two to come back. Na ginagawang apat

na oras. Masama ang pakiramdam mo, tama ba? Mas makabubuti na huwag mong pagdaanan ang lahat ng iyon.”

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

Namula ang mga mata ni Avery. Kinagat niya ang mapupulang labi at tumahimik. Walang magawa si Mike nang

makita siyang ganoon. “Tara, wag mong gawin yan! Kung gusto mo talagang pumunta, Ihahatid na kita doon. Maliit

na bagay. Ngunit dapat kong sabihin na Tammy “Hindi! Huwag mo siyang pag-usapan!” putol ni Avery. “Hindi pipiliin

ni Tammy na gumawa ng isang bagay na katangahan kung mayroon siyang ibang mga paraan upang maibsan ang

sakit sa kanyang puso.” Itinaas ni Mike ang kanyang mga kamay bilang pagsuko. “Hindi ko siya paratangan ng

anuman. Sasabihin ko lang sa iyo na kumbinsihin siya kapag bumalik siya. Hindi siya maaaring magpatuloy sa

kalsadang ito. Bukod sa panganib na idudulot niya sa kanyang sarili, malamang na hindi na magtitiis si Jun para

magparaya sa kanya sa lahat ng oras.” Sasabihin ko lang sa iyo na kumbinsihin siya kapag bumalik siya. Hindi siya

maaaring magpatuloy sa kalsadang ito. Bukod sa panganib na idudulot niya sa kanyang sarili, malamang na hindi

na magtitiis si Jun para magparaya sa kanya sa lahat ng oras.” Sasabihin ko lang sa iyo na kumbinsihin siya kapag

bumalik siya. Hindi siya maaaring magpatuloy sa kalsadang ito. Bukod sa panganib na idudulot niya sa kanyang

sarili, malamang na hindi na magtitiis si Jun para magparaya sa kanya sa lahat ng oras.”

Tiningnan siya ni Avery ng malamig na tingin.

Tinakpan niya ang kanyang bibig at sinabing, “Okay, I think it’s better for me not to say anything. Pero wag mo lang

pansinin yung sinabi ko. Masyadong delikado ang ginawa niya ngayon. Sinabi ni Chad na papatayin at babalatan

sana ni Chelsea si Tammy on the spot kung ganoon pa rin ang ugali niya noon.” Naging malungkot ang ekspresyon

ni Avery at mariin niyang sinabi, “Kung may lakas ng loob si Chelsea na gawin iyon, huhukayin ko ang mga libingan

ng kanyang ninuno bilang karagdagan sa pagpatay sa kanya.” “…Hoy ngayon, dahan-dahan lang diyan! Kukuha ako

ng isang basong tubig. Kumalma ka.” Napabuntong hininga si Avery.

Biglang napaluha si Robert sa babyed cot.

Agad siyang tumayo at binuhat ang bata.

“Natakot ba kita dahil masyadong mabangis ang tono ko kanina?” paumanhin niyang sinabi, “I’m sorry, Darling.

Nakalimutan kong nandito ka pala.”

“Gutom na siguro si Robert. Huli siyang uminom ng gatas dalawang oras na ang nakakaraan.” Lumapit kaagad si

Mrs Cooper nang marinig ang pag-iyak ng bata. “Gagawin ko siya.”

Lumapit si Mike na may dalang isang basong tubig at inilagay sa mesa. Pagkatapos ay hinawakan niya si Robert

mula rito8,

“Kumain ka na ba ng tanghalian?” tanong ni Avery.

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

“Hindi ako gutom. Kakain ako kapag ako na.” Iminuwestra ni Mike ang baso ng tubig sa mesa gamit ang kanyang

baba. “Para sa 24 mo yan.”

Kinuha ni Avery ang baso ng tubig at humigop.

“Nabalitaan ko na maaga kang lumabas ngayon. Sigurado akong pagod na pagod ka ngayon, kaya bakit hindi ka

matulog? Hindi na sila babalik hanggang gabi.” Sabi ni Mike, “Bukas ang birthday ni Hayden at Layla. Ano ang

gagawin mo kung ang iyong pagod ay bumagsak bukas?” Matagumpay na napatahimik si Avery sa sinabi ni Mike.

Bumalik sa Rosacus City, maayos na nakatagpo nina Elliot at Jun si Tammy pagdating nila sa police26 station. Ang

kanyang estado ng pag-iisip ay lampas sa kanilang naisip. Hindi lang siya umiiyak, wala ring bakas ng takot o

pagsisisi sa mukha niya. Tila hindi siya nagulat o nagpapasalamat nang makita niya ang mga ito, na para bang hindi

pa niya naaalis ang kanyang pag-iisip na puno ng sama ng loob.

“Elliot,” naglakad si Chelsea sa gilid ni Elliot. “Wala akong ginawa sa kanya. Siya ang muntik nang pumatay sa akin.”

Nakatali ng gauze ang leeg ni Chelsea.

“Sa tingin mo ba deserve mo ang awa?” Walang pakialam na sagot ni Elliot. “Hindi kita maaawa kahit na patayin ka

ni Tammy. Dapat matagal ka nang namatay.”

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify