Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 949

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 949

Muntik nang ibulalas ni Layla ang ‘Daddy’.

Sa puntong iyon, hinila ang braso niya at napaalis siya, dahil kinaladkad siya ni Hayden sa kabilang side dahil ayaw

niyang makilala si Elliot.

Sumilay ang pagkadismaya sa mga mata ni Elliot nang makita niyang hinihila ng kanyang anak ang kanyang anak.

“Mukhang sikat na tao ka, sir,” Nang makita ni Daniel si Elliot, agad siyang lumapit para makipag-usap.

Naunawaan ni Elliot na ang matabang bata ay isang sosyal na paru-paro.

“Nandiyan ang sikat na taong binanggit mo.” Tinuro ni Elliot ang direksyon ni Eric at lumingon para hanapin si

Avery.

“Pero hindi Eric ang tinutukoy ko! Hindi ako mahilig sa mga celebrity!” Tumakbo si Daniel kasama si Elliot. “Ikaw ba

si Elliot Foster, ang sikat na negosyante ? Ang buwis na binabayaran mo taun-taon ay mas mataas kaysa sa GDP ng

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

ilang mga bansa! Sobrang fan ako!” Hindi nakaimik si Elliot.

“Pwede bang magpa-autograph, Sir? Gusto kong tumingala sa iyo bilang aking idolo, matuto mula sa iyo sa

hinaharap, at magsikap na maging isang mahusay na tao tulad mo!”

Napatingin si Elliot sa sincere na tingin ni Daniel at nakaramdam siya ng kirot sa puso niya. Tiningnan siya ni Daniel

na parang siya ang pinakadakilang bagay mula noong hiniwang tinapay, ngunit iniwasan siya ng kanyang anak na

parang salot.

Ito ay balintuna.

“Paumanhin, hindi ako nagdala ng panulat ngayon.” Tinanggihan ni Elliot ang kanyang kahilingan. Alam ni Elliot na si

Daniel ang pinakamagaling na estudyante sa klase ni Hayden, ibig sabihin ay siya ang kaklase at katunggali ni

Hayden.

Bilang ama ni Hayden, ayaw iwan ni Elliot si Daniel sa impresyon na siya ay isang mabait na nasa hustong gulang.

“Pero may dala ako!” Sabi ni Daniel, saka siya kumuha ng bolpen at papel sa bulsa at inabot kay Elliot. “Pwede mo

bang pirmahan ito para sa akin? Isulat mo lang ‘Kay Daniel Lewin, I wish you the best in your studies, and may you

have a bright future ahead!’ Maaari mong lagdaan ito gamit ang iyong pangalan!”

Malamig ang ekspresyon ni Elliot at medyo nanigas ang katawan dahil ayaw niyang pumirma sa kanyang autograph

para sa bata.

Nagkataon na lumapit si Avery at sinulyapan si Elliot. “Bakit ka ba nag-aalangan? Hindi tulad ng pumirma ka ng

kontrata para iwaksi ang iyong awtonomiya. Ganyan ba kahirap ang pasayahin ka?” Pagkatapos sabihin iyon,

kinuha niya ang panulat at papel sa kamay ni Daniel at sinabing, “Maaari mo bang ulitin kung ano ang gusto mong

isulat niya? Isusulat ko ito para sa iyo at ipapirma niya ito.”

Sa sobrang tuwa ni Daniel, inulit niya agad ang sinabi niya.

Matapos isulat ni Avery ang string ng mga salita sa papel, ibinigay niya ito kay Elliot, na tinapunan siya

ng isang walang magawang tingin. Wala ka bang pakiramdam ng4e pagbabantay?” Nilagdaan niya ang kanyang

pangalan sa papel halos ilang segundo pagkatapos niyang itanong iyon.

Kailangan ba talagang maging mapagmatyag laban sa isang sampung taong gulang na bata? It was fine to have

one’s guard up against a random child, pero si Daniel ay kaklase ni Hayden, at sinabi pa ng kanyang guro na si

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

Hayden ay hindi masyadong nakikipag-ugnayan sa ibang mga estudyante at mas malapit lang kay Daniel.

Batay sa pangyayaring iyon, talagang hindi dapat ganoon kalaki ang pagbibigay ng autograph kay Daniel. “Dapat

mong limitahan ang iyong sarili sa pag-spoil sa sarili mong mga anak, Avery. Hayaan ang ibang mga magulang na

sirain ang ibang mga bata.” Bagama’t pinarurusahan siya ni Elliot, malungkot niyang kinuha ang papel at panulat

mula sa kanya at pinirmahan ang pangalan nito sa tabi niya.

Matapos ibigay ang papel at panulat kay Daniel, inakbayan niya ito at naglakad palayo.

“Ang paraan ng pakikitungo mo sa batang iyon ay mas mabuti kaysa sa paraan ng pagtrato mo sa akin,” malungkot

niyang sabi.

“Kung gayon, bakit hindi mo ako tawaging ‘tita’ at bibigyan kita ng autograph?” pang-aasar ni Avery sa kanya.

“Hindi mo ba naisip na kakaiba ang tumitig sa mga bata kaysa i-entertain ang mga bisita? Magpapakatanga ka sa

publiko.” Natigilan siya saglit. “Nagpapasaya sa mga bisita? Paano?”

“Nandiyan ang assistant mo. Bakit hindi mo siya tanungin?” mungkahi niya. Pagkatapos, tumingin siya sa palad nito

sa kanyang balikat, at nagtanong, “Sa tingin mo ba pipigilan ko ang sarili kong makipagtalo sa iyo dahil lang sa

maraming bisita ngayon?”

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify