Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 951

Prev Chapter
Background

Font family

Font size

Line hieght

Full frame
Yes No

No line breaks
Yes No
Next Chapter

Kabanata 951

Marahil ay naramdaman ni Eric na may responsibilidad siyang tulungan si Avery na aliwin ang mga babaeng

panauhin, kaya naman pinaunlakan niya ang kanilang mga kahilingan para sa mga litrato, autograph, at

pangkalahatang maliit na usapan.

Wala man lang siyang oras para uminom ng tubig.

“Bakit hindi mo siya tawagan para kumagat!” sabi ni Avery kay Mike. “Huwag mong subukang maging nakakatawa.

Hindi man lang niya ako papansinin,” bumuntong-hininga si Mike, “Masyado siyang guwapo, kaya hindi

nakakapagtakang makaramdam ng pananakot si Elliot.”

“Paano mo nalaman na si Elliot ay nakakaramdam ng pananakot?” Nabigo si Avery na makita kung paano iyon

nangyari.

“Hindi ba sa tingin mo ay nagbihis si Elliot na parang paboreal ngayon?” Panunukso ni Mike, “Hindi yata siya

Follow on NovᴇlEnglish.nᴇt

nagbihis nang napakaganda para sa lahat ng maliliit na bata na ito?”,

Hindi napigilan ni Avery na matawa. “Manatili ka rito at alagaan ang maliliit na bata. Titingnan ko si Robert.” “Dalhin

mo siya dito kung gising siya!” sabi ni Mike.

“Oo. Hindi pa siya nakakapunta sa lugar na napakaraming tao! I wonder kung matatakot siya.” Sabi ni Avery, saka

siya humakbang patungo sa exit ng banquet hall.

Nang buhatin niya si Robert at bumalik sa banquet hall, nakasalubong niya si Jun at Tammy na sa wakas ay

dumating na.

“I’m sorry kung natagalan kami, Avery,” paumanhin ni Jun. “Mauna ka!” Binitawan ni Tammy ang kamay ni Jun.

Gusto niyang magkaroon ng pribadong chat kay Avery.

Naintindihan naman ni Jun at naglakad na siya papunta sa banquet hall.

“Kayong dalawa ba…” Hindi na napigilan ni Avery ang sarili na tumingin pa nang tumingin siya sa mukha ni Tammy.

“Buntong-hininga! Uminom ako ng alak kagabi dahil gusto kong subukan at tingnan kung hindi ako matatakot kapag

lasing ako, pero…” Umiling si Tammy.

“Ganoon ba kalala?” Kumunot ang noo ni Avery. “Huwag kang mag-alala, Tammy, normal lang na magkaroon ng

psychological barrier na iyon. Naniniwala akong malalampasan mo ito ng dahan-dahan.” “Hindi naman ganoon

kalala… Uminom kami ng alak kagabi, kaya hindi ako natakot. Pero na-short-circuited yata ang utak niya or

something kasi nagpatugtog siya ng music para i-smooth ang mood ko. You know what, hindi na ako nakaramdam

ng takot nung tumugtog siya ng thatze song.” Hindi inaasahan ni Avery na magkakaroon ng napakagandang epekto

ang musika. “Anong kanta iyon? Pakikinggan ko ito sa susunod na malungkot ako.” “Baby Ducky Boo-Boo-Quack.”

Hindi nakaimik si Avery.

“Nakakatawa ngayon pag naiisip ko! Hindi ko alam kung paano niya naisip na patugtugin ang kantang iyon para sa

akin, pero nagtawanan kami nang magsimula itong tumugtog at kahit papaano…nagana ito.”

Napabuntong hininga si Avery. “Iyan ay kamangha-mangha!” “Kahit na gumana kagabi, nararamdaman ko pa rin

ang hadlang na iyon sa loob ko ngayong gising na ako. Kaya kailangan ko pang sumailalim sa psychotherapy.” Sabi

ni Tammy sabay sundot ng daliri sa mukha ni Robert. “Nakakalungkot na hindi ako magkakaroon ng sarili kong

baby.” “Maaaring hindi iyon ang kaso, Tammy,” sabi ni Avery. “Ipinakita ko ang resulta ng check-up mo sa isang

Follow on Novᴇl-Onlinᴇ.cᴏm

gynecologist. Ang sabi niya, hindi ka naman infertile pero mas mahirap lang magbuntis ng baby kumpara sa mga

ordinaryong tao. Ang mga pagkakataon ay hindi ganap na98 zero.” Natigilan si Tammy. “Bakit hindi mo sinabi sa

akin ng mas maaga?” “Hindi ba mahirap para sa iyo na…alam mo…gawin mo ito kasama si Jun? Natatakot akong

sabihin sa iyo dahil nag-aalala ako na baka ma-pressure ka,” sabi ni Avery.

“Uuwaah! Alam mo ba kung bakit ako natakot? Naiinis kasi ako… Ang mga alaala ko sa pangyayaring iyon ay

magugulat sa tuwing hinahawakan niya ako.” Namula ang mga mata ni Tammy. “Ngunit kung maaari akong

magkaroon ng aking sariling sanggol, tiyak na magsusumikap ako upang malampasan ito.”

“Huwag kang umiyak, Tammy,” pagsusumamo ni Avery. “Magiging maayos ang lahat. Sige na at kumuha ka ng

makakain!” Pumasok sila sa banquet hall, at kumain si Tammy habang binuhat ni Avery ang bata at naglakad

papunta kay Elliot.

Ilang sandali lang ay umalis na siya, ngunit pagbalik niya, nakita niyang pumunta si Elliot sa poker table.

“Marunong ka bang maglaro ng poker, Elliot?” Nakita niyang medyo awkward na hawak nito ang mga card. “Hindi!”

Magiliw na tiningnan ni Elliot si Avery at ang sanggol. Pagkatapos ay inaliw niya ito at sinabing, “Kailangan ko lang

makabayad.”

Report chapter Comments

Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Notify